«Ξεπαγώνει» και πάλι η Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης

Ο θεσμός της Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης αποτελεί, από το 1979, τον αποκλειστικό τρόπο αποζημίωσης των ιδιοκτητών διατηρητέων ακινήτων, μνημείων και ακινήτων εντός αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων και από το 2001 εναλλακτικό (έναντι του χρηματικού) τρόπο αποζημίωσης σε είδος, των ιδιοκτητών όσων ακινήτων καθορίζονται ή δεσμεύονται ως κοινόχρηστοι χώροι.

Οι αρχικές διατάξεις της Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης καθώς και οι επόμενες που τις αντικατέστησαν (Ν. 880/1979, Ν. 2300/1995 και Ν. 3044/2002) έχουν κριθεί αντισυνταγματικές από το ΣτΕ, μεσυνέπεια πολλοί ιδιοκτήτες να μείνουν με τους τίτλους στο συρτάρι, καθώς δεν πρόλαβαν να τους υλοποιήσουν, μετατρέποντάς τους σε ακίνητα προτού ακυρωθούν οι σχετικές ρυθμίσεις.

Σύμφωνα µε την πάγια νομολογία του δικαστηρίου, ο θεσμός της μεταφοράς συντελεστή είναι συνταγματικά επιτρεπτός, μόνον υπό αυστηρές προϋποθέσεις: να μην έχει εμπορικό χαρακτήρα (να πουλά και να αγοράζει σε καθεστώς ελεύθερης διαπραγμάτευσης) και να εντάσσεται σε πλαίσιο ευρύτερου πολεοδομικού σχεδιασμού.

Γι’ αυτό η επανασύσταση της Τράπεζας Γης έρχεται με ορισμένες αλλαγές και προσθήκες. Η μεταφορά θα γίνεται μόνο σε Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή (ΖΥΣ), οι οποίες θα ορίζονται από τα Τοπικά Χωρικά Σχέδια (ΤΧΣ) που θα εκπονούν οι δήμοι και σε Περιοχές Αυξημένης Επιβάρυνσης Συντελεστή (ΠΑΕΣ).

Ακίνητα στα οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης είναι τα μεγάλα αυθαίρετα (θα νομιμοποιούνται με αγορά τίτλου μεταφοράς συντελεστή). Επίσης, τα ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο και αξιοποιούνται με ΕΣΧΑΔΑ (Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων) θα πρέπει να εξασφαλίζουν το 15% της δόμησής τους μέσω τίτλων μεταφοράς συντελεστή.