PwC: Φοβίζουν το χρηματοπιστωτικό κλάδο οι κυβερνοαπειλές

Η αισιοδοξία των διευθύνοντων συμβούλων του χρηματοπιστωτικού κλάδου για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, τις προοπτικές ανάπτυξης του οργανισμού τους και μελλοντικά σχέδια αύξησης του προσωπικού έχει σημειώσει πτώση σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή.

Ποσοστό 20% των διευθύνοντων συμβούλων του χρηματοπιστωτικού κλάδου σκοπεύουν να μειώσουν τον αριθμό του προσωπικού τους, ενώ ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των ηγετών του ασφαλιστικού κλάδου και των τραπεζών και των εταιρειών στις αγορές κεφαλαίου που ανέρχεται σε 31% και 29% αντίστοιχα, αναμένουν περικοπές.
Ο χρηματοοικονομικός κλάδος, εκτός από την υπάρχουσα οικονομική αβεβαιότητα, καλείται να αντιμετωπίσει και τη σημαντική επίδραση της νέας τεχνολογίας, του ρυθμιστικού πλαισίου, των μεταβαλλόμενων προσδοκιών των πελατών και του ανταγωνισμού από εταιρείες χρηματοοικονομικής τεχνολογίας (FinTech).

Οι διευθύνοντες σύμβουλοι του χρηματοπιστωτικού κλάδου θεωρούν την τεχνολογία ως την τάση που ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση των προσδοκιών των πελατών και των άλλων ενδιαφερόμενων μερών (το 85% αυτών την κατατάσσουν στην πρώτη τριάδα), ενώ το 93% των ηγετών του κλάδου τραπεζών και κεφαλαιαγορών την ξεχωρίζουν ως τον πιο καθοριστικό παράγοντα, περισσότερο και από τους διευθύνοντες συμβούλους του ίδιου του κλάδου τεχνολογίας.

Το μεγάλο ερώτημα για τους διευθύνοντες συμβούλους είναι πώς θα προσελκύσουν, διατηρήσουν και παρακινήσουν ανθρώπους που διαθέτουν τις αναγκαίες ψηφιακές δεξιότητες και τη θέληση που απαιτείται για τη δραστηριοποίηση σε αυτή τη μεταβαλλόμενη αγορά.

Σε γεωγραφικό επίπεδο, ο προβληματισμός για τη διαθεσιμότητα των δεξιοτήτων είναι μεγαλύτερος στις ταχύτατα αναπτυσσόμενες περιοχές της ζώνης Ασίας - Ειρηνικού, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, και μικρότερος στη Δυτική Ευρώπη. Αυτό αποτελεί ένδειξη ότι η επέκταση των αγορών ασκεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στη δεξαμενή στελεχών σε πολλές αναδυόμενες αγορές και ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ χωρών και οργανισμών αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Επιπλέον, ο αυξανόμενος αυτός προβληματισμός εγείρει ερωτήματα σχετικά με την βιωσιμότητα στρατηγικών offshoring.

Σχεδόν οι μισοί διευθύνοντες σύμβουλοι (47%) δήλωσαν ότι αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο στελεχώνουν τις ηγετικές θέσεις των οργανισμών τους, αποδεικνύοντας ότι αναγνωρίζουν την ευρεία γκάμα δεξιοτήτων που θα χρειαστεί η επόμενη γενιά ηγετών για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό και το εύρος προσδοκιών πελατών και εργαζομένων σε ένα όλο και πιο σύνθετο περιβάλλον που θα περιλαμβάνει και την τεχνολογία. Όμως, παρά τον προβληματισμό για τη διαθεσιμότητα δεξιοτήτων, μόνο το 28% των ηγετών του κλάδου εστιάζουν στην εξεύρεση τρόπων ανανέωσης των δεξιοτήτων και της ικανότητας προσαρμογής των ανθρώπων τους.

Το 60% των διευθύνοντων συμβούλων του χρηματοπιστωτικού κλάδου πιστεύουν ότι σε πέντε χρόνια από τώρα τα κορυφαία στελέχη θα προτιμούν να εργάζονται σε οργανισμούς με κοινωνικές αξίες που συνάδουν με τις δικές τους –το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται σε 75% στον ασφαλιστικό κλάδο, ξεπερνώντας όλους τους υπόλοιπους κλάδους της έρευνας, αντικατοπτρίζοντας τις προσδοκίες των νέων γενιών που θα μπουν στην αγορά εργασίας.