Τρεις καθημερινές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μία σύγχρονη γυναίκα
Ανανεώθηκε:
Σε ένα απόσπασμα από το αρχαίο έργο «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, ο σατιρικός ποιητής αναφέρει πως «ουδέν εστί θηρίον γυναικός αμαχώτερον», μία φράση που στη νεοελληνική γλώσσα μεταφράζεται ως εξής: «Δεν υπάρχει θηρίο πιο δύσκολο να πολεμήσεις από τη γυναίκα». Αυτό μας δείχνει πως, παρότι ο Αριστοφάνης ανήκε στο αντίθετο φύλο, ήταν ίσως ένας από τους λίγους άνδρες της εποχής του, ο οποίος αναγνώριζε πως μία γυναίκα ήταν ικανή να κάνει οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να φροντίζει μόνο το σπίτι και την οικογένειά της. Ακόμη και αν η παραπάνω φράση εμπεριέχει μία δόση υπερβολής, στην πραγματικότητα αντανακλά τη δύναμη και το θάρρος που οφείλει να διαθέτει μία σύγχρονη γυναίκα, για να αντεπεξέλθει στις καθημερινές προκλήσεις του 21ο αιώνα.
Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία έχει αλλάξει άρδην από τη δεκαετία του ‘60 και έπειτα, παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει τρία σημαντικά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσουμε, ώστε να είμαστε σε θέση να κάνουμε λόγο για έναν κόσμο έμφυλης ισότητας. Σίγουρα έχουν γίνει σημαντικά βήματα όμως, παρόλα αυτά, η καθημερινότητα παραμένει μία διαρκής πρόκληση για κάθε γυναίκα, μία καθημερινότητα στην οποία οφείλει να δίνει μία προσωπική «μάχη» για να υποστηρίζει τη θέση της. Και ίσως για αυτό να είχε δίκιο τελικά ο Αριστοφάνης. Διότι από τη στιγμή που γεννιέται μία γυναίκα μέχρι το τέλος της ζωής της, χρειάζεται να «πολεμάει» διαρκώς με τα «κακώς κείμενα» των έμφυλων διακρίσεων, είτε βρίσκεται στο σπίτι, είτε στον δρόμο ή στον χώρο εργασίας της.
Το μισθολογικό χάσμα που μεγαλώνει με το «pink tax»
Πράγματι, είναι αρκετά οξύμωρο το γεγονός πως οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν σημαντικά χαμηλότερες αποδοχές από τους άντρες, ενώ ο τρόπος ζωής τους είναι αναμφίβολα πολύ πιο δαπανηρός. Πάνω σε αυτή την παραδοχή βασίζεται και ο όρος «pink tax», ο οποίος περιλαμβάνει τις οικονομικές ανισότητες που επικρατούν και λειτουργούν εις βάρος των γυναικών. Τα προϊόντα γυναικείας υγιεινής, τα ρούχα και τα αξεσουάρ που χρειάζονται, αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος των μηνιαίων εξόδων τους, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αναλογεί με το χαμηλό -σε πολλές περιπτώσεις- εισόδημά τους. Μάλιστα, σε πολλές χώρες έχει παρατηρηθεί πως τα προϊόντα που απευθύνονται αποκλειστικά στο γυναικείο κοινό, είναι πιο ακριβά από εκείνα που απευθύνονται σε άντρες ή φέρουν την ένδειξη «unisex».
Το φαινόμενο της παρενόχλησης στον επαγγελματικό χώρο
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, τέσσερις στις πέντε γυναίκες ηλικίας 25 έως 64 χρόνων στην Αττική, αναφέρουν πως έχουν δεχθεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, κάποιου είδους παρενόχληση στον επαγγελματικό τους χώρο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως, ακόμη και αν το 59% των ερωτηθέντων της έρευνας θεωρεί ότι τα φαινόμενα αυτά παρατηρούνται σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, η κατάσταση διαφέρει σημαντικά από το έναν κλάδο στον άλλο. Πιο συγκεκριμένα, έχει αποδειχθεί πως οι εργαζόμενες στον χώρο της εστίασης, οι οποίες βασίζουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους στα φιλοδωρήματα των πελατών, έχουν περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν ένα δυσάρεστο περιστατικό, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που μετανάστευσαν για επαγγελματικούς λόγους και απασχολούνται προσωρινά σε κάποια εταιρεία.
Το ανδροκρατούμενο «άβατο» των υψηλόβαθμων θέσεων
Είναι γεγονός πως η επαγγελματική ανέλιξη για μία σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα είναι σε πολλές περιπτώσεις μία κακοτράχαλη «ανηφόρα» με πολλά εμπόδια. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού αποτελείται ως επί το πλείστον από γυναίκες, παραδόξως οι άντρες είναι εκείνοι οι οποίοι αναρριχώνται συνήθως πιο εύκολα στην «πυραμίδα» και καταλαμβάνουν υψηλόβαθμες θέσεις, ακόμη και αν το βιογραφικό τους είναι ελλιπές ή έχουν αποδειχθεί λιγότερο ικανοί από μία γυναίκα συνάδελφό τους. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός πως οι γυναίκες είναι λιγότερο «ορατές» από τους άνδρες σε ένα εργασιακό περιβάλλον, αλλά στο ότι ακόμη και σήμερα, αρκετοί εργοδότες θεωρούν πως οι οικογενειακές υποχρεώσεις μίας εργαζόμενης μητέρας, αποτελούν έναν λόγο για να μην αποδίδει τα βέλτιστα στον ηγετικό ρόλο που έχει να φέρει εις πέρας.
Κλείνοντας, τα παραπάνω παραδείγματα συνθέτουν μόνο ένα κομμάτι ενός «άλυτου παζλ», το οποίο αντανακλά την πραγματικότητα μίας σύγχρονης γυναίκας. Ουσιαστικά, αποτελούν ένα δείγμα των φαινομένων που οφείλουμε να εξαλείψουμε, ώστε να διαμορφώσουμε έναν πιο ισότιμο κόσμο για τις επόμενες γενιές. Μέχρι τότε, θα συνεχίσουμε να δίνουμε το παράδειγμα μέσα από τις πράξεις μας, διεκδικώντας με κάθε τρόπο ένα καλύτερο αύριο για κάθε γυναίκα.
