Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Η πραγματική ιστορία της 8ης Μαρτίου
Ανανεώθηκε:
Εάν πραγματοποιήσουμε μία αναδρομή στο παρελθόν και «μεταφερθούμε» στη Νέα Υόρκη στις 28 Φεβρουαρίου του 1909, θα αντιληφθούμε πως οι γυναίκες που είχαν την τιμή να παρευρεθούν τότε στην πρώτη «Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών», πιθανότατα δεν μπορούσαν να φανταστούν πως σήμερα, πάνω από έναν αιώνα μετά, αυτό το γεγονός θα συνέχιζε να συσπειρώνει ακόμη περισσότερες γυναίκες, από κάθε γωνία του κόσμου.
Η αλήθεια είναι πως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εκείνης της εποχής, δεν έχει τον ίδιο «επαναστατικό» χαρακτήρα με τους σημερινούς εορτασμούς, παρότι η βάση και η ουσία της «γιορτής» παραμένουν ίδιες. Διότι ακόμη και αν απολαμβάνουμε καθημερινά τα δικαιώματα και τις ανέσεις που διεκδικήθηκαν και κατοχυρώθηκαν από τις γυναίκες του 1909, η έμφυλη ανισότητα παραμένει ένα σημαντικό, καθημερινό «εμπόδιο» για κάθε γυναίκα και ένα κοινωνικό πρόβλημα που δεν αφήνει τον κόσμο να κάνει ένα βήμα μπροστά, προς ένα ισότιμο μέλλον.
Ωστόσο, για να διαπιστώσουμε πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε και κυρίως, ποιος είναι ο ρόλος της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στη σύγχρονη εποχή, είναι απαραίτητο να ξετυλίξουμε το «κουβάρι» της ιστορίας, πολύ πριν φτάσουμε στο 1977 και την κατοχύρωση της 8η Μαρτίου ως Παγκόσμιας Ημέρας για τα δικαιώματα της Γυναίκας από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Γιατί μόνο έτσι θα καταλάβουμε, τι ώθησε τις γυναίκες εκείνης της εποχής, να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο κίνημα.
Από τις επαναστατημένες Γαλλίδες στις κλωστοϋφαντουργίες των ΗΠΑ
Μπορεί οι εργάτριες στις μεγάλες βιομηχανίες κλωστοϋφαντουργίας των ΗΠΑ να ήταν εκείνες οι οποίες βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίες και ανάλογες αμοιβές με τους άνδρες, όμως οι πρώτες γυναίκες επαναστάτριες στην ιστορία, υπήρξαν οι Γαλλίδες κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Διότι μέσα από τα αιτήματα του φτωχού λαού από το παλάτι των Βερσαλλιών, ξεπήδησαν χιλιάδες γυναικείες φωνές, με το σύνθημα «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα». Ίσως αυτό το μικρό «κομμάτι» ιστορίας ήταν που παρακίνησε αρκετά χρόνια αργότερα τις λευκοντυμένες εργάτριες των ΗΠΑ, να συγκεντρωθούν στις λεωφόρους της Νέα Υόρκης τον Μάρτιο του 1857, ζητώντας «ψωμί και τριαντάφυλλα» και διεκδικώντας καλύτερες οικονομικές απολαβές και μία σαφώς καλύτερη ποιότητα ζωής. Έτσι, αυτό το αυθόρμητο κίνημα «έστρωσε» το έδαφος, ώστε να συσταθεί αργότερα το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών, αλλά και να σημάνει η έναρξη του «αγώνα» για τη γυναικεία χειραφέτηση. Παρότι η «εκρηκτική» κινητοποίηση των γυναικών του 1857 αμφισβητείται από κάποιους ιστορικούς, αποτέλεσε έναν προπομπό για το γυναίκειο κίνημα, αφού στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 πραγματοποιήθηκε η «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας» κατόπιν εισήγησης της Τερέζα Μαλκίελ, ως φόρος τιμής στις τότε κινητοποιήσεις.
Οι γυναικείες «συμμαχίες» που καθιέρωσαν τη Διεθνή Ημέρα Γυναίκας
Λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, ακολούθησε και η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δηλαδή η «Διεθνής Διάσκεψη Γυναικών», πίσω από την οποία «κρυβόταν» η Γερμανίδα Λουίζε Τσιτς και οι «σύμμαχοί» της, Κλάρα Τσέτκιν και Κέιτ Ντούκε. Έπειτα από πρόσκλησή τους, 100 γυναίκες αντιπρόσωποι 17 χωρών, συναντήθηκαν, συμφωνώντας ομόφωνα με την ιδέα της προώθησης των ίσων δικαιωμάτων, αλλά και του δικαιώματος του εκλέγειν για τις γυναίκες. Ένα έτος μετά, αυτή η συνάντηση έδωσε το έναυσμα για άλλες 300 μεγάλες κινητοποιήσεις σε κάθε άκρη του κόσμου και με ένα πλήθος εκατομμυρίων διαδηλωτών να συρρέει στους δρόμους της Αυστρίας, της Ελβετίας και της Δανίας, για να διαμαρτυρηθεί για τις έμφυλες διακρίσεις και να αιτηθεί το δικαίωμα της κατοχής δημοσίων αξιωμάτων για τις γυναίκες. Κάπως έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε να γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η οποία «αγκαλιάστηκε» από την ΕΣΣΔ, την Κίνα, τη Ρωσία και τελικά, εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο, από τη δεκαετία του ‘60 και έπειτα. Τα Ηνωμένα Έθνη πήραν τη σκυτάλη, διοργανώνοντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο «Διεθνές Γυναικείο Έτος» του 1975, ενώ δύο χρόνια μετά, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών και την παγκόσμια ειρήνη.
Μπορεί, λοιπόν, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας να έχει χάσει την έντονα πολιτική της χροιά, ωστόσο, δεν παύει να είναι μία σημαντική υπενθύμιση για κάθε γυναίκα, ένα ορόσημο που μας παρακινεί να συνεχίζουμε να προσπαθούμε για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο στον οποίο όλοι θα απολαμβάνουμε τα ίδια προνόμια, την ίδια μεταχείριση και τις ίδιες απολαβές, ανεξαρτήτως φύλου.
