Σκληρή κόντρα στην ΕΚΤ για τα επιτόκια του ευρώ

Μολονότι είναι ξεκάθαρο πως η ΕΚΤ θα συνεχίσει τη «σκληρή» νομισματική της πολιτική με στόχο τον περιορισμό του πληθωρισμού, στη Φρανκφούρτη πλέον πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν από την Κριστιν Λαγκάρντ να «ρίξει νερό στο κρασί της».

Αυτή τη στιγμή, οι αγορές προεξοφλούν ότι στις 27 Οκτωβρίου, κατά την επόμενη συνεδρίασή της, η ΕΚΤ θα προχωρήσει σε νέα αύξηση των επιτοκίων της τάξης των 75 μονάδων βάσης , όπως ακριβώς είχε κάνει στη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου. Μάλιστα, ήδη το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor έχει προεξοφλήσει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη αυτή.

Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της προσέγγισης αυτής -των λεγόμενων και «γερακιών»- είναι πως η άνοδος των επιτοκίων είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Και προτάσσουν την εκρηκτική άνοδο του τιμαρίθμου, ο οποίος σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Eurostat ξεπέρασε το 10% τον Σεπτέμβριο, καταγράφοντας ιστορικό ρεκόρ για την Ευρωζώνη. Έτσι, εκτιμούν ότι μόνο αν η ΕΚΤ τηρήσει μια σκληρή νομισματική πολιτική υπάρχει πιθανότητα να τιθασευτεί η έκρηξη του τιμαρίθμου.

Στον αντίποδα, τα «περιστέρια» της ΕΚΤ τάσσονται μεν υπέρ της ανόδου των επιτοκίων, προτείνουν όμως μια πιο κλιμακωτή προσέγγιση, ώστε να αφήσουν τις αγορές να «ανασάνουν» μεταξύ των αλλεπάλληλων αυξήσεων αλλά και να δώσουν χρόνο ώστε να φανεί ο αντίκτυπος των προηγούμενων κινήσεων. Και έχουν ως βασικό επιχείρημα ότι η πολύ γρήγορη αύξηση των επιτοκίων θα οδηγήσει την Ευρωζώνη σε ύφεση εντός του 2023, επιτείνοντας τις ήδη πολύ μεγάλες συνέπειες της ενεργειακής κρίσης.

Ταυτόχρονα, «χτυπούν καμπανάκι» για το γεγονός ότι η αύξηση του βασικού επιτοκίου της ΕΚΤ συμπαρασύρει το κόστος δανεισμού τόσο στο κρατικό χρέος, όσο και για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Μάλιστα, προτάσσουν και ως επιχείρημα το τι συνέβη πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία, όπου και η Τράπεζα της Αγγλίας χρειάστηκε να υιοθετήσει ανορθόδοξες πρακτικές, ώστε να ανασχέσει την κατακόρυφη πτώση στις τιμές των ομολόγων.

Τα δύο «στρατόπεδα»

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι -για ακόμη μια φορά- η Ευρωζώνη είναι χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα με σαφή γεωγραφικό προσανατολισμό. Στη «σκληρή» πτέρυγα της ΕΚΤ κυριαρχούν οι χώρες του ευρωπαϊκού βορά, με προεξάρχουσες την Αυστρία αλλά και τη Γερμανία που θέτουν την τιθάσευση του πληθωρισμού ως πρώτη προτεραιότητα, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον αντίκτυπο στην ανάπτυξη αλλά και στο κόστος δανεισμού. Στον αντίποδα, οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιταλίας ανησυχούν σαφώς περισσότερο για την εκτίναξη του κόστους δανεισμού αλλά και για το ενδεχόμενο ύφεσης, πιέζοντας για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρουν διεθνείς αναλυτές, κατά τις εβδομάδες μέχρι την 27η Οκτωβρίου αναμένεται ιδιαίτερη κινητικότητα τους κόλπους της ΕΚΤ, καθώς και τα δύο στρατόπεδα επιδιώκουν να προβάλλουν τα επιχειρήματά της και να πείσουν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ ώστε να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, με άμεσο αντίκτυπο στην ευρύτερη οικονομία της Ευρωζώνης.