Μειωμένη κατά 50% η παραγωγή του ελαιολάδου στην Ελλάδα σε σχέση με πέρυσι - Τι ισχύει με τη νοθεία

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα που απασχολούν μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, απαντά στο CNN Greece, ο κ. Νικόλαος Κουτσούκος, χημικός, Πρόεδρος του Σχολείου Ελιάς και Ελαιολάδου Καλαμάτας και παράλληλα Γευσιγνώστης Επιτραπέζιας Ελιάς και Ελαιολάδου.

Ο συνομιλητής μας, με μεγάλη εμπειρία στα θέματα του ελαιολάδου, μας εξηγεί ότι τα τελευταία δυο χρόνια καταγράφεται σε όλη τη Μεσόγειο, όπως και στην Ελλάδα μειωμένη παραγωγή. Αποτέλεσμα αυτής της συγκυρίας, είναι να έχουν μειωθεί πολύ τα αποθεματικά της προηγούμενης χρονιάς και να βρισκόμαστε τη χρονιά 2023 με 2024, αντιμέτωποι με μικρή παραγωγή. Μάλιστα η Ελλάδα εφέτος, αντιμετωπίζει μικρότερη παραγωγή κατά 50% σε σχέση με πέρυσι.

Η δύναμη των κλιματολογικών συνθηκών

Πώς όμως εκτοξεύτηκε το πρόβλημα, καθώς γνωρίζουμε ότι στο θέμα της παραγωγής, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και η αυξημένη ζήτηση.

Σύμφωνα με τον κ. Κουτσούκο, «διαπιστώσαμε ότι μετά την πανδημία του COVID-19, οι άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν όσον αφορά στη διατροφή τους. Άρχισαν να εμπιστεύονται πολύ περισσότερο το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και λιγότερο άλλες λιπαρές ουσίες. Και τα οφέλη του ελαιολάδου είναι πολύ σημαντικά, ενώ πλέον υπάρχουν μελέτες ότι οι πολυφαινόλες του ελαιολάδου, είναι ευεργετικές για την υγεία μας, με σημαντική καρδιαγγειακή προστασία».

Και συνεχίζει ο συνομιλητής μας:

«Εκτιμώ ότι όλο το σκηνικό και η έντονη συζήτηση που κυριαρχεί, διαμορφώθηκαν λόγω της μειωμένης παραγωγής και της αυξημένης ζήτησης.

Οι Ισπανοί για παράδειγμα, δεν θα ξεπεράσουν τις 650.000 τόνους όσον αφορά στην παραγωγή τους εφέτος, η Ελλάδα δεν θα ξεπεράσει τις 150.000 τόνους, ενώ η μόνη χώρα που έχει αυξημένη παραγωγή σε σχέση με πέρυσι είναι η Ιταλία. Η Τουρκία επίσης καταγράφει μεγάλη παραγωγική δυναμικότητα, αλλά η γειτονική χώρα δεν εξάγει, καθώς υπάρχει ειδικό καθεστώς.

Η Ελλάδα εκτιμώ ότι δεν θα αντιμετωπίσει πίεση στην εσωτερική κατανάλωση, αλλά το πρόβλημα είναι η μεγάλη τιμή. Το ελαιόλαδο αποτελεί χρηματιστηριακό προϊόν, πράγμα που σημαίνει, ότι έχει ενιαία τιμή στον πλανήτη, επομένως θα υπάρξει ίσως ένα ζήτημα στο αγοραστικό κοινό, αναφορικά με τις τιμές. Οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι όταν αγοράζουν ένα λάδι που το πληρώνουν για ελαιόλαδο, πρέπει να είναι πιστοποιημένο ελαιόλαδο και όχι μια τυχαία λιπαρή ύλη και να το πληρώνουν για ελαιόλαδο».

Σε ερώτησή μας, τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη χρονιά και εάν συνεχισθεί αυτή η μείωση της παραγωγής, ο κ. Κουτσούκος επισημαίνει:

«Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν του χρόνου θα έχουμε αυξημένη παραγωγή, καθώς το ζήτημα της παραγωγής, σχετίζεται και με τις καιρικές συνθήκες, αλλά και με τις καλλιεργητικές πρακτικές».

Τι συμβαίνει με τη νοθεία

Σε άλλη ερώτηση, εάν υπάρχουν φαινόμενα νοθείας την περίοδο αυτή, ο κ. Κουτσούκος, τονίζει ότι «δεν γνωρίζω πραγματικά εάν υπάρχει νοθεία, αυτό το ζήτημα το γνωρίζει και είναι υπεύθυνο το κράτος και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί».

Ο κ. Κουτσούκος αναφέρει ακόμη, ότι ειδικά τη φετεινή χρονιά, έχουμε πολύ αυξημένους ελέγχους, καθώς ελέγχονται από τον ΕΦΕΤ, πολλά δείγματα, σε προγραμματισμένους ελέγχους, η εφόσον υπήρξαν αναφορές και καταγγελίες. Οι δειγματοληψίες μάλιστα ξεκίνησαν εντατικά μετά τις 10 Οκτωβρίου.

Όσον αφορά στο ζήτημα της νοθείας, ο συνομιλητής μας επισημαίνει:

«Η προσπάθεια να ανακατέψεις και να νοθεύσεις λάδια δεν αφορά στη δική μας περιοχή γιατί όπως είπαμε παραπάνω, η Ελλάδα στο πεδίο της εσωτερικής κατανάλωσης δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα. Μόνο μεμονωμένα πρόσωπα μπορούν να ρισκάρουν στο θέμα της νοθείας. Μία καταξιωμένη εταιρεία, ή ένας όμιλος με μεγάλη και ιστορική διαδρομή, δεν μπορεί να ρισκάρει το όνομά του».

Το τεστ της νοκοκυράς

Τέλος σε ερώτηση, εάν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία μας από ένα νοθευμένο ελαιόλαδο, ο συνομιλητής μας, υπογραμμίζει:

«Εξαρτάται από τι είναι νοθευμένο το ελαιόλαδο. Για παράδειγμα, εάν η πρόσμειξη γίνει με σπορέλαιο δεν κινδυνεύει κάποιος, ωστόσο ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τις χρωστικές η άλλα πρόσθετα.

Επίσης, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι καταναλωτές, αφού δεν είμαστε όλοι μας χημικοί, το ελαιόλαδο πρέπει να έχει άρωμα και μάλιστα να μυρίζει όμορφα, να έχει γεύση αποδεκτή και η υφή του να μην μοιάζει με νερό. Το 1990 όταν μπήκα στον χώρο είχαμε το τεστ της νοικοκυράς… ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ - ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ και είμασταν υποψιασμένοι, όταν το ελαιόλαδο δεν μύριζε καθόλου, δεν είχε γεύση και έρρεε σαν… νερό. Πλέον όλα αυτά, δεν αποτελούν ασφαλή κριτήρια ποιότητας και αξιοπιστίας παρά μόνο ένδειξη για προβληματισμό ».