Equinor: Οι περικοπές του OPEC ωθούν το πετρέλαιο στα 100 δολάρια το βαρέλι
Ανανεώθηκε:
Η απόφαση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών του OPEC την Τετάρτη να συνεχίσουν τις περικοπές στην παραγωγή τους, θα μπορούσε να οδηγήσει την τιμή του αργού και πάλι στα 100 δολάρια το βαρέλι, σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομολόγο του νορβηγικού πετρελαϊκού κολοσσού Equinor.
«Δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο οι τιμές να αγγίξουν τα 100 δολάρια το βαρέλι, αλλά όχι γιατί ο OPEC θα ήθελε να φτάσουν εκεί. Δεν νομίζω ότι στοχεύουν αυτό το επίπεδο τιμής», δήλωσε ο Eirik Waerness, σύμφωνα με το Reuters.
Ο Waerness πρόσθεσε ότι ο OPEC πιθανότατα στοχεύει σε μια τιμή χαμηλότερη των 100 δολαρίων το βαρέλι, προκειμένου να διασφαλίσει ότι δεν θα καταρρεύσει η ζήτηση, τονίζοντας ότι η προσφορά και η ζήτηση αυτήν τη στιγμή στην αγορά υποστηρίζουν την αύξηση των τιμών.
«Έχουμε μια σχετικά σφιχτή αγορά όσον αφορά το πόσο πετρέλαιο είναι αποθηκευμένο, (και) πόση είναι η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα που έχει ο κόσμος», εξήγησε.
Υπενθυμίζεται πως η Κοινή Υπουργική Επιτροπή Παρακολούθησης του OPEC+ αποφάσισε να διατηρήσει αμετάβλητη την πολιτική για την παραγωγή των χωρών μελών του, αφού η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία ανακοίνωσαν νωρίτερα ότι θα παρατείνουν τις εθελοντικές περικοπές της παραγωγής τους για να στηρίξουν την αγορά.
Η ζήτηση πετρελαίου πρόκειται να κορυφωθεί έως το 2029
Η πρόβλεψη του Equinor για το φυσικό αέριο «δείχνει» πως η ζήτηση θα συνεχιστεί μέχρι το 2035, στο χειρότερο σενάριο, με τον Waerness να αμφισβητεί την επιτυχία της εκτίμησης που έχει κάνει ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας. Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο, η ζήτηση πετρελαίου πρόκειται να κορυφωθεί έως το 2029, αλλά η αύξηση του ΑΠΕ θα απαιτήσει αύξηση των προμηθειών πετρελαίου τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια.
Το στέλεχος της Equinor σημείωσε ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) κατά 70% έως το 2050, κυρίως λόγω της έμφασης που δίνει η ήπειρο στην ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης. Το ίδιο υποστηρίζουν και άλλα στελέχη του πετρελαϊκού κλάδου που τάσσονται υπέρ της συνέχισης των επενδύσεων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ώστε να συμβαδίζει η παραγωγή με την αύξηση της ζήτησης ενέργειας, παρότι οι στόχοι για μηδενικές εκπομπές ρύπων δεν επιτυγχάνονται.