Κάλεσμα Ολάντ σε Πούτιν και Ομπάμα για συνασπισμό κατά των τζιχαντιστών
Έντονη είναι η κινητικότητα στις διεθνείς σχέσεις, καθώς η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι έχει ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των μεγάλων δυνάμεων, που εδώ και καιρό δοκιμάζουν τις γεωπολιτικές αντοχές τους στη Συρία.
Έχοντας αναγγείλει ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ((François Hollande) ζητά τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας υπέρ του νέου εθνικού στόχου της Γαλλίας, που είναι η καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους.
«Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να πετύχουμε ένα αποτέλεσμα που έχει ήδη αργήσει πολύ να έρθει», δήλωσε χτες ο Ολάντ ενώπιον των δύο κοινοβουλευτικών σωμάτων της χώρας στις Βερσαλλίες.
Σήμερα, το Μέγαρο των Ηλυσίων ανακοίνωσε ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του στην Ουάσιγκτον στις 24 Νοεμβρίου και με τον Ρώσο πρόεδρο στη Μόσχα δύο ημέρες μετά, στις 26.
Νωρίτερα, ο Φρανσουά Ολάντ είχε την ευκαιρία να ακούσει από κοντά τις θέσεις της Ουάσιγκτον για το συριακό. Πραγματοποιώντας επίσημη επίσκεψη στο Παρίσι, ο Τζον Κέρι (John Kerry) εκτίμησε ότι, από τη στιγμή που ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Σαουδική Αραβία και λοιποί σημαντικοί γεωπολιτικοί παράγοντες αποφάσισαν να συνεργαστούν, είναι θέμα εβδομάδων η αλλαγή σκηνικού στη Συρία. «Το Daesh (σ.σ. Ισλαμικό Κράτος) θα νιώσει μεγαλύτερη πίεση τις ερχόμενες εβδομάδες», είπε.
Τα αμερικανικά προαπαιτούμενα για πολιτική μετάβαση στη Συρία
Πηγή: REUTERS/Philippe Wojazer
Δεν θα μπορούσε να είναι πιο διπλωματική η διατύπωση του Αμερικανού αξιωματούχου απέναντι στην ένταση με την οποία ο Ολάντ προσπαθεί να διαχειριστεί το ανεπανάληπτο χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και να προλάβει τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις για ένα θέμα που όσο περνάει ο καιρός θα αναδεικνύει περισσότερο τις εσωτερικές διαστάσεις του.
Τις πρώτες ημέρες μετά το χτύπημα ο Ολάντ προσπάθησε να δώσει δείγματα γραφής για το πώς θα διαχειριστεί την κρίση στο εσωτερικό, προτείνοντας μεταξύ άλλων η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία να επεκταθεί στους τρεις μήνες
Τώρα, προσπαθεί να δώσει δείγματα γραφής για το πώς θα διαχειριστεί την κρίση στο εξωτερικό, προτείνοντας μια Triple Entente με Ρωσία και ΗΠΑ.
Ως προς αυτό, η απάντηση του Κέρι ήρθε σε δύο δόσεις. Πρώτα είπε ότι, για να ξεκινήσει η διαδικασία της πολιτικής μετάβασης στη Δαμασκό, θα πρέπει προηγουμένως να έχει κηρυχθεί εκεχειρία.
«Εάν το καταφέρουμε αυτό, ανοίγουμε παράθυρο για πολλά πράγματα», εξήγησε στον Γάλλο πρόεδρο, προσθέτοντας ότι «όσο συντομότερα γίνει η πολιτική μετάβαση, τόσο πιο γρήγορα θα περιοριστεί η βία, θα απομονωθούν το Ισλαμικό Κράτος και το μέτωπο Al Nusra και θα ξεκινήσουμε να πραγματοποιούμε ότι προστάζει διαχρονικά η στρατηγική μας».
Στη συνέχεια, ο Κέρι εξήγησε πως όταν μπει στις ράγες η πολιτική διαδικασία, τότε και μόνο τότε ΗΠΑ και Ρωσία «θα ξεκινήσουν να συνεργάζονται σε ευρύτερη κλίμακα».
«Αυτό είναι ένα γιγάντιο βήμα», σημείωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο ταξίδι του.
Τι θέλουν οι ΗΠΑ από τον Πούτιν και τι προσφέρει ο Κάμερον
Το γιγάντιο αυτό βήμα εντάσσεται στον επιθυμητό πλέον για τον Λευκό Οίκο κοινό βηματισμό με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, από τον οποίο η Ουάσιγκτον ζητά –χωρίς να κάνει εκπτώσεις στους στρατηγικούς της στόχους- να αξιοποιήσει την επιρροή του στη Δαμασκό, ώστε η πολιτική μετάβαση στη Συρία να είναι ομαλή, με ανοιχτή τη θεμελιώδη διαφορά των δύο πλευρών για το ρόλο του Άσαντ.
Έχοντας εξασφαλίσει τη συνεργασία της Μόσχας, η οποία βγαίνει από την απομόνωση και εξελίσσεται σε ρυθμιστή της Μέσης Ανατολής, η Ουάσιγκτον επείγεται να βρει τα πατήματά της στη Συρία.
Έχοντας διαπιστώσει ότι η συριακή αντιπολίτευση δεν υπήρξε αξιόπιστη στρατιωτικά, οι ΗΠΑ ελπίζουν να αποδειχτεί αξιόπιστη πολιτικά, αλλιώς κινδυνεύουν το τετραετές πείραμά τους στη Συριά να έχει χειρότερη κατάληξη από ότι οι ανάλογες εκστρατείες σε Ιράν και Αφγανιστάν.
Όπως τόνισε ο Μπαράκ Ομπάμα στην Αττάλεια και έχει πει πολλές φορές ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Άστον Κάρτερ (Ashton Carter) σε δημόσιες ομιλίες του, το δύσκολο δεν είναι να προελάσει ο αμερικανικός στρατός στη Ράκα και να νικήσει τους τζιχαντιστές, αλλά να τους καθυποτάξει σε βάθος χρόνου, ότι δηλαδή δεν συνέβη σε Ιράκ και Αφγανιστάν, όπου οι ΗΠΑ έχουν εγκλωβιστεί πολιτικά.
Βλέποντας ότι το σενάριο Καντάφι-Λιβύης δεν βγαίνει με τον Άσαντ στη Συρία και με δεδομένο ότι ο Ομπάμα δεν επιθυμεί παρουσία χερσαίων δυνάμεων στη χώρα, οι ΗΠΑ αναζητούν εκείνον τον πρόθυμο σύμμαχο που θα αναλάβει το βάρος της κατάληψης της Ράκα.
Όπως το έθεσε σήμερα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον (David Cameron), παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα των G20 στο βρετανικό κοινοβούλιο, η Ράκα είναι «το κεφάλι του φιδιού» που δηλητηριάζει την ευρύτερη περιοχή. Ειρήσθω εν παρωδώ ο Κάμερον ζήτησε από τους Βρετανούς βουλευτές την επέκταση των αεροπορικών βομβαρδισμών στη Συρία, κάνοντας λόγο για «επιτακτική ανάγκη». «Δεν θα πρέπει να περιμένουμε από τους άλλους να σηκώσουν το βάρος της υπεράσπισης της Βρετανίας», είπε.
Προσπέρασε δε τις αντιρρήσεις του Τζέρεμι Κόρμπιν (Jeremy Corbyn), που υποστήριξε ότι οποιαδήποτε επέκταση των βομβαρδισμών θα πρέπει να λάβει έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πηγές της Downing Street ανέφεραν στον βρετανικό Guardian ότι «ο πρωθυπουργός δεν θα σπαταλήσει χρόνο για να προσπαθήσει να πείσει τον Κόρμπιν, γιατί δεν πιστεύει ότι απαιτείται ψήφισμα του ΟΗΕ για να προχωρήσει.
Βέβαια, στο κοινό ανακοινωθέν που ο Κάμερον συνυπέγραψε τη Δευτέρα στη σύνοδο των G20 στην Αττάλεια γίνεται ρητή αναφορά στην πλήρη αναγνώριση του ρόλου του ΟΗΕ, του καταστατικού και των ψηφισμάτων του στην πορεία για την επίλυση του συριακού.
Χαμένοι στη μετάφραση
Αν τραβήξουν σε βάθος χρόνου οι ρωσικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί που ξεκίνησαν στα τέλη Σεπτεμβρίου και ο στρατός του Άσαντ καταφέρει με τη βοήθεια Ιρανών και Χεζμπολάχ να προωθηθεί προς τα συροϊρακινά σύνορα εις βάρος των συγκοινωνούντων δοχείων τζιχαντιστών και αντιφρονούντων τότε θα είναι πολύ δυσκολότερο να βρεθεί πολιτικός ρόλος για τη λεγόμενη μετριοπαθή αντιπολίτευση των δεύτερων, κάτι που γέρνει την πλάστιγγα υπέρ της Ρωσίας και του Ιράν.
Το όλο σκηνικό μοιάζει με αγώνα δρόμου για την κατοχύρωση πλεονεκτήματος στην δρομολογημένη όπως όλα δείχνουν πολιτική διαδικασία μετάβασης. Σε κάθε περίπτωση, κανένα μέχρι στιγμής αμερικανικό σχέδιο -από αυτά που λέγονται ή αφήνονται να εννοηθούν- δεν προβλέπει την εξάλειψη του Ισλαμικού Κράτους και των μαχητών του, αλλά την οπισθοχώρησή τους και στην καλύτερη την επιστροφή τους στο Ιράκ απ΄όπου όλα ξεκίνησαν προ δεκαετίας.
Όμως, ο φορτισμένος συναισθηματικά Φρανσουά Ολάντ ήταν σαφής, απευθυνόμενος χθες στους Γάλλους νομοθέτες: «αυτοί που έκαναν τις τρομοκρατικές επιθέσεις πρέπει να ξέρουν ότι δεν θα κάμψουν την αποφασιστικότητα της Γαλλίας. Δεν θα περιορίσουμε το Ισλαμικό Κράτος, θα το καταστρέψουμε».
Παραμένει άξιον απορίας πώς θα καταστραφεί το Ισλαμικό Κράτος, αν δεν καταληφθούν τα προπύργιά του σε Συρία και Ιράκ.
Επίσης, προκύπτει το ερώτημα τι μπορεί να σημαίνει εκεχειρία και εκκίνηση πολιτικής διαδικασίας στη Συρία, αν δεν καταληφθεί η Ράκα και μέσω αυτής όλος ο ρους του Ευφράτη.
Και μένει να απαντηθεί πώς ακριβώς θα διασφαλιστεί η ομαλή πολιτική μετάβαση και η ανάδειξη νέας κυβέρνησης αν εξακολουθούν να υπάρχουν θύλακες τζιχαντιστών στη Συρία και τα σύνορα της χώρας με το Ιράκ παραμένουν στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους.
Πέντε μήνες μετά τις αποκαλύψεις ότι οι ΗΠΑ κατασκόπευαν τη Γαλλία το 2006-2012, τις δηλώσεις του Ολάντ ότι «δεν θα ανεχτεί πράξεις που απειλούν την ασφάλεια της Γαλλίας» και τις διαβεβαιώσεις Ομπάμα ότι «οι ΗΠΑ δεν παρακολουθούν πια τη Γαλλία», το Πεντάγωνο ανακοίνωσε χθες ότι εξέδωσε οδηγία για τη διευκόλυνση της ανταλλαγής πληροφοριών με το Παρίσι «στο μέγιστο βαθμό που επιτρέπουν οι υπάρχοντες νόμοι και πολιτικές».
Από την πλευρά του ο Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται διατεθειμένος να μοιραστεί περισσότερα πράγματα με τον Φρανσουά Ολάντ. Όπως ανακοίνωσε σήμερα το Κρεμλίνο, οι δύο πρόεδροι είχαν τηλεφωνική επικοινωνία, ενώ ο Ρώσος πρόεδρος έδωσε εντολή στο ρωσικό ναυτικό που ελλιμενίζεται στη Συρία να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle και τα πλοία που το συνοδεύουν στην κάθοδό τους προς τη Συρία και «να τους αντιμετωπίσουν ως συμμάχους».