Γερμανία: Αντιδράσεις για την αποπομπή του επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας

Με αυτή την αναβάθμιση-τιμωρία του Μάασεν, η Μέρκελ και οι σύμμαχοί της, οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), ήλπιζαν να κλείσουν ένα θέμα που έχει προκαλέσει νέα κρίση στην κυβέρνηση.

Το SPD ζητούσε την αποπομπή του Μάασεν, ο οποίος κατηγορείται ότι στηρίζει την ακροδεξιά, ενώ αμφισβήτησε την ύπαρξη «ανθρωποκυνηγητών» κατά τα επεισόδια που ξέσπασαν στο Κέμνιτς από ακροδεξιούς εναντίον μεταναστών στα τέλη Αυγούστου.

Όμως ο διορισμός του στη θέση του υφυπουργού Εσωτερικών αρμόδιου για θέματα Εσωτερικής Ασφάλειας στο πλευρό του Χορστ Ζέεχοφερ, επικεφαλής του CSU και γνωστού για τη διαφωνία του με την Γερμανίδα καγκελάριο αναφορικά με τη μεταναστευτική πολιτική, δεν πέρασε ασχολίαστος από τον γερμανικό Τύπο αλλά και τους πολιτικούς.

Ο Ζέεχοφερ, που εξήρε «την ικανότητα και την ακεραιότητα» του Μάασεν, διευκρίνισε σήμερα ότι θα λάβει τη θέση ενός υφυπουργού προερχόμενου από το SPD, ο οποίος όμως πήρε σύνταξη.

Ο Ραλφ Στέγκνερ, αντιπρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών, χαρακτήρισε «καταστροφικό» τον συμβιβασμό, ο οποίος όμως έγινε δεκτός από την επικεφαλής του κόμματος Αντρέα Νάλες.

«Έχω φτάσει στο όριο της ανοχής μου», έγραψε ο επικεφαλής της νεολαίας του κόμματος Κέβιν Κούνερτ, που ήταν αντίθετος στη συμμετοχή του SPD στον κυβερνητικό συνασπισμό.

«Πιστεύω ότι είναι επονείδιστο», αντέδρασε ο Μίχαελ Μίλερ, ο Σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος του Βερολίνου.

Η νέα θέση του Μάασεν προκάλεσε την αντίδραση και της αντιπολίτευσης, και κυρίως των Πρασίνων, οι οποίοι κατήγγειλαν «έναν προκλητικό ελιγμό», σύμφωνα με την επικεφαλής τους Κάτριν Γκέρινγκ- Έκαρτ.

Ο Κρίστιαν Λίντνερ επικεφαλής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών (FDP) σχολίασε ότι η υπόθεση Μάασεν αποδεικνύει «απλώς ότι ο συνασπισμός δεν έχει γραμμή» και ότι «τελικά δεν υπάρχουν παρά χαμένοι».

Σε πολιτικό επίπεδο η κρίση αυτή ήταν απλώς μία ακόμη απόδειξη της αυξανόμενης πολιτικής αποδυνάμωσης της Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται να είναι παγιδευμένη μεταξύ του SPD, που δίσταζε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, και του CSU που δεν σταματά να αμφισβητεί τη μεταναστευτική της πολιτική.