Κορωνοϊός: Το αλλόκοτο σαββατόβραδο της Αθήνας

Την επομένη της ανακοίνωσης ότι κλείνουν τα μπαρ και οι καφετέριες, η πρωτεύουσα κάθε άλλο παρά έδινε την εντύπωση πόλης σε καραντίνα. Πολύς κόσμος κυκλοφορούσε, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, οι οποίοι είναι η κατεξοχήν ευάλωτη κοινωνική ομάδα στον κορωνοϊό.

Ωστόσο, στα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα τροφίμων η εικόνα δεν άφηνε αμφιβολίες ότι η κοινωνία έχει μπει σε φάση σοβαρής κρίσης. Από το πρωί οι ουρές ήταν τεράστιες και πολλοί αγόραζαν μεγαλύτερες από το συνηθισμένο ποσότητες τροφίμων.

Χιλιάδες πολίτες δεν πείστηκαν από τις διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων ότι υπάρχει επάρκεια προϊόντων. Το μείζον πρόβλημα όμως είναι ότι στα καταστήματα δεν τηρήθηκε η βασική οδηγία του ΕΟΔΥ για την τήρηση αποστάσεων, προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση του COVID-19. Είναι προφανές ότι πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις γιατί δεν έχει νόημα να #μενουμεσπιτι, αλλά να συνωστιζόμαστε στο σούπερ μάρκετ.

Πεσμένη κίνηση

Προσπαθώ να βρω μια λέξη που να μπορεί να περιγράψει την εικόνα της Αθήνας τη νύχτα του Σαββάτου, την πρώτη νύχτα στη νεότερη ιστορία της πρωτεύουσας όπου όλοι οι χώροι διασκέδασης ήταν κλειστοί. Νομίζω ότι η πιο ταιριαστή λέξη είναι το «αλλόκοτη». Μια αλλόκοτη νύχτα.

• Η κίνηση ήταν, όπως αναμενόταν άλλωστε, εξαιρετικά πεσμένη. Στις 10 το βράδυ είχες την αίσθηση ότι ήταν 2 το πρωί.
• Ωστόσο, δεν μπορείς να πεις ότι η πόλη ήταν άδεια. Κυκλοφορούσαν αρκετά αυτοκίνητα και κάποιοι πεζοί -όχι όμως σε μεγάλες παρέες. Ενώ λοιπόν δεν ήταν ένα νορμάλ σαββατόβραδο, η εικόνα στο Κέντρο δεν ήταν αυτή των τελείως άδειων δρόμων της Ιταλίας.

Αλλόκοτη νύχτα

Αυτό όμως που έκανε «αλλόκοτη» τη βραδιά, ήταν ότι πουθενά δεν υπήρχαν συναθροίσεις. Συνήθως την έννοια της συνάθροισης την ταυτίζουμε με τις πολιτικές διαδικασίες -στη Ελλάδα μας σχοιχειώνει το «απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των τριών» της χούντας. Η εικόνα όμως της καθημερινότητας στην πόλη είναι συνυφασμένη με τις συγκεντρωμένες ομάδες ανθρώπων: στα καφέ, τα εστιατόρια, τις στάσεις των λεωφορείων. Αυτές οι συγκεντρώσεις δεν υπήρχαν χτες γιατί πολύ απλά δεν ήταν ανοιχτοί ο χώροι συνάθροισης. Επιπλέον, οι μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς έτσι κι αλλιώς έχουν περιοριστεί κατά πολύ ήδη από την ανακοίνωση των πρώτων κρουσμάτων.

Με την εξαίρεση των ημερών απαγόρευσης κυκλοφορίας, δεν έχει υπάρξει άλλη στιγμή στην ιστορία της χώρας (κάθε χώρας) όπου διαρρήχθηκε σε τέτοιο βαθμό η συμβίωση στην πόλη. Ακόμα και στις δικτατορίες τα καφενεία παρέμειναν ανοιχτά. Γι’ αυτό άλλωστε η Αθήνα που πολιορκείται από την επιδημία του κορωνοϊού, δεν θυμίζει παλαιότερες περιόδους. Είναι κάτι πρωτόγνωρο το οποίο δεν παραπέμπει σε κάποια οικεία εμπειρία. Μια πόλη που δεν έχει το βασικό χαρακτηριστικό μιας πόλης: τις συναθροίσεις.

Πλέουμε σε αχαρτογράφητα και αλλόκοτα νερά….