Οι εμμονές του Σόιμπλε, οι προτεραιότητες των Γερμανών και η Ελλάδα

Ουσιαστικά τα αποτελέσματα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου, και κυρίως το ποια κόμματα θα μετέχουν στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού, θα αποτελέσουν ορόσημο για την πορεία των ευρωπαϊκών εξελίξεων, ενώ αφορούν και την Ελλάδα. Σύμφωνα, ωστόσο, με γερμανούς αναλυτές, το κεφάλαιο Ευρώπη δεν φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά την ψήφο των γερμανών πολιτών. Οι ψηφοφόροι, σε μεγάλο βαθμό, κατανοούν τους κινδύνους που απειλούν το ευρωσύστημα (προσφυγική κρίση, Brexit, οικονομική κρίση, πολιτική προέδρου Τραμπ, τρομοκρατία, κ.ά.), όμως, ακόμα και «σοβαροί» αναλυτές (Thomas Fricke, Spiegel, 25.09.2017), ερμηνεύουν την κατάσταση με "εύκολο" τρόπο: μερικές τράπεζες και η Ελλάδα είναι υπεύθυνες γι’ αυτή την κατάσταση, ενώ θεωρούν ότι αρκεί η επαναφορά τους στο σωστό δρόμο για να επανέλθει η Ευρώπη στην κανονικότητα!

Δεν συμμερίζονται, βέβαια, όλοι αυτή την απλοϊκή άποψη, ιδιαίτερα η γερμανική κυβέρνηση. Το Βερολίνο, μάλιστα, αντιλαμβάνεται ότι ο χρόνος σχηματισμού της νέας κυβέρνησης πρέπει να ελαχιστοποιηθεί ώστε να μην δημιουργηθεί κάποιο (πολιτικό) κενό ή προβληματισμός για το ποιος είναι το "αφεντικό" της Ευρώπης. Άλλωστε, μετά τη "ρήξη" με τον Τραμπ, οι γερμανοί πολιτικοί αναγνωρίζουν ότι το ευρωσύστημα αποτελεί όχι μόνο εργαλείο προώθησης των συμφερόντων τους, αλλά και εργαλείο "άμυνας" έναντι των (πολιτικών και εμπορικών) απειλών τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την Βρετανία. Το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας, δηλαδή, έχει κατανοήσει ότι παρόλο που δεν δέχεται ισχυρή εσωτερική πίεση για αλλαγές στην Ευρώπη η ενότητα των "27" αποτελεί, πλέον, μονόδρομο και υψηλή προτεραιότητα. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα δούμε να λειτουργεί η Γερμανία τα επόμενα χρόνια.

Το επόμενο πρωινό των εκλογών θεωρείται βέβαιο ότι θα βρει τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ (CDU) να έχουν επικρατήσουν άνετα, επιβεβαιώνοντας τα σημερινά δημοσκοπικά ευρήματα (η τελευταία δημοσκόπηση δίνει 39,5% στο CDU). Ο Β. Σόιμπλε αναμένεται να αναλάβει και πάλι την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών καθώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει ευφυΐα, ικανότητα ελιγμών και "χρήσιμα" αντανακλαστικά, προσόντα που δεν μπορούν να αγνοηθούν, ιδιαίτερα σήμερα που οι αναταράξεις και η αβεβαιότητα συνεχίζεται και, πιθανώς, να οξυνθούν -το ότι ο Β. Σόιμπλε είναι εμμονικός, δογματικός, κ.λπ., δεν αναιρεί τα παραπάνω.

Ήδη οι γερμανική ηγεσία -χωρίς, μάλιστα, να αντιμετωπίζει ουσιαστικές αντιδράσεις από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) του Μ. Σουλτς- σχεδιάζει την μετατροπή του ESM σε ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ που θα παρεμβαίνει σε τραπεζικές κρίσεις, φυσικές καταστροφές, κ.ά. Ο ουσιαστικός. όμως, ρόλος του ESM θα είναι ο έλεγχος των δημοσιονομικών των κρατών - μελών και των μεταρρυθμίσεων. Και τον ESM, ως γνωστόν, τον ελέγχει η Γερμανία μέσω του 27% που κατέχει και του επικεφαλής του, Κλ. Ρέγκλινγκ, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει μια υπόγεια διαμάχη για την διαδοχή του Μάριο Ντράγκι, η θητεία του οποίου στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τελειώνει το φθινόπωρο του 2019. Με δυο λόγια η γερμανική ελίτ θέλει να ελέγξει όλους τους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς της Ευρώπης και χρησιμοποιεί, προωθώντας σε θέσεις κλειδιά, ανθρώπους της, μέσω του Β. Σόιμπλε.

Οι εξελίξεις αυτές θα εξαρτηθούν, βέβαια, και από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών -τα ποσοστά των κομμάτων και το ποια από αυτά θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση συνασπισμού. Επίδοξοι κυβερνητικοί εταίροι είναι οι Πράσινοι και το FDP (νεοφιλελεύθεροι), ενώ αναμένεται να εκπροσωπηθεί στη νέα Βουλή και το ξενοφοβικό / ευρωφοβικό AfD. Η στάση που θα κρατήσει το SPD, συμμετοχή ή όχι στην κυβέρνηση, θα καθορίσουν, έως ένα βαθμό, και την πολιτική της Γερμανίας στην Ευρώπη. Οι Σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν να αμφισβητήσουν συνολικά τον Β. Σόιμπλε ως προς την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής, ωστόσο ένα καλό ποσοστό στις εκλογές (πάνω από 26%) θα τους έδινε άλλη δυναμική. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2017, μετά, δηλαδή, τις γερμανικές, κάθε άλλο παρά βαρετό θα είναι...