ΚΟΣΜΟΣ

Νέος αυτοκινητόδρομος στην Κίνα αλλάζει τη ζωή στις απομακρυσμένες δυτικές περιοχές (vid)

Νέος αυτοκινητόδρομος στην Κίνα αλλάζει τη ζωή στις απομακρυσμένες δυτικές περιοχές (vid)
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ- EPA/ERIK S. LESSER

Για αιώνες, ο μοναδικός τρόπος σύνδεσης του χωριού Ματσουπίνγκ με τον υπόλοιπο κόσμο της Κίνας ήταν ένα στενό ελικοειδές μονοπάτι χωμένο μέσα στα βουνά.

Ωστόσο, ένας νέος αυτοκινητόδρομος που δόθηκε αυτή την εβδομάδα στην κυκλοφορία έδωσε τέλος στην απομόνωση των κατοίκων του χωριού αυτού της βορειοδυτικής επαρχίας Σαανσί.

Τώρα χρειάζονται μόνο πέντε λεπτά περπάτημα από το Ματσουπίνγκ μέχρι το νέο αυτοκινητόδρομο Γουανχουάνγκ, ο οποίος εκτείνεται σε 828,5 χιλιόμετρα κατά μήκος της δυτικής όχθης του Κίτρινου Ποταμού. Ο αυτοκινητόδρομος, η κατασκευή του οποίου στοίχισε 6,9 δισ. γιουάν (1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ), θα εξυπηρετήσει πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους.

Στο παρελθόν εξαιτίας της απομόνωσης, τα οικοδομικά υλικά δεν μπορούσαν να μεταφερθούν εύκολα στο χωριό με αποτέλεσμα πολλοί χωρικοί να ζουν σε σπίτια-σπήλαια, όπως ο 44χρονος Φου Τσανγκόνγκ.

Τα παιδιά έπρεπε να περπατούν ώρες μέσα από τα βουνά για να φτάσουν στο σχολείο. Εάν αρρώσταινε κάποιος, έπρεπε να τον πάνε με φορείο στον πλησιέστερο δρόμο προκειμένου να βρεθεί ένα αμάξι να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.

Η έλλειψη υποδομών σήμαινε ότι δεν υπήρχαν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Οι λωτοί σάπιζαν στα δέντρα καθώς δεν υπήρχε τρόπος να μεταφερθούν στην αγορά. Λόγω της απομόνωσης και της φτώχειας, οι άνδρες αγωνίζονταν να βρουν συζύγους πρόθυμες να έρθουν στο χωριό.

«Όταν παντρεύτηκα πριν από 20 χρόνια, ήρθα στο χωριό ταξιδεύοντας στο πίσω μέρος ενός μουλαριού. Εκτοτε έχω μετανιώσει για την απόφασή μου», λέει η Σι Μπιανρόνγκ.

Υπάρχει μια κινεζική παροιμία που λέει: «εάν θέλεις να γίνεις πλούσιος πρέπει πρώτα να φτιάξεις δρόμους». Ο αυτοκινητόδρομος Γουανχουάνγκ υπόσχεται να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στους κατοίκους του χωριού.

Ορισμένοι σχεδιάζουν να ανοίξουν ξενώνες ή καταστήματα στην πλευρά της εθνικής οδού, η οποία συνδέει διάφορους τουριστικούς προορισμούς, όπως ο καταρράκτης Χόκου και το Βουνό Χουασάν, ένα από τα πέντε ιερά βουνά της Κίνας. Άλλοι πάλι σκοπεύουν να ασχοληθούν με την εκτροφή πουλερικών ή να ξεκινήσουν άλλες επιχειρήσεις.

Η κακή υποδομή των μεταφορών ευθύνεται για την ύφεση στην οποία βρίσκονταν για χρόνια οι δυτικές περιοχές της Κίνας, στον τομέα της ανταγωνιστικότητας.

Η κεντρική κυβέρνηση παρουσίασε μια εθνική στρατηγική για την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης στην ενδοχώρα το 1999, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός δικτύου εθνικών οδών, σιδηροδρόμων και αεροδρομίων.

Σήμερα πλέον το Σαανσί συνδέεται με ένα δίκτυο δρόμων ταχείας κυκλοφορίας 5.000 χλμ. που θα διευρυνθεί και θα ξεπεράσει τα 6.000 χλμ μέχρι τα τέλη του 2020, όπου όλες οι κομητείες θα είναι προσβάσιμες.

Η πρωτοβουλία Μία Ζώνη - Ένας Δρόμος, που προτάθηκε το 2013, αποσκοπεί στη σύνδεση των οικονομιών δεκάδων περιοχών, προωθώντας την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Η κατασκευή περισσότερων δρόμων, σιδηροδρόμων και αεροδρομίων έχει καταστεί αναγκαιότητα για τη δυτική Κίνα κατά μήκος του Αρχαίου Δρόμου του Μεταξιού.

Το Τονγκγουέι, μία από τις φτωχότερες κομητείες του Γκανσού, συνδέεται τώρα με σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας με μεγάλες πόλεις όπως το Πεκίνο, το Γκουανγκτσζόου και το Χανγκτζόου.

Κάθε Εαρινό Φεστιβάλ, ο 55χρονος Γουάνγκ Γιαντόνγκ και η σύζυγός του ταξιδεύουν από το Τονγκγουέι στο Γκουανγκτζόου, στη νότια Κίνα, όπου ζουν τα παιδιά τους. Παλαιότερα το ταξίδι διαρκούσε πάνω από 36 ώρες. Τώρα με τα τρένα υψηλής ταχύτητας η διάρκεια είναι μόνο 11 ώρες.

Περισσότερες από 300 εταιρείες του Σαανσί έχουν επενδύσει σε περιοχές τις οποίες διασχίζει αυτό το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ ξένες εταιρίες έχουν έρθει στην επαρχία αναζητώντας ευκαιρίες συνεργασίας.

Ο Φου αγόρασε πρόσφατα ένα smart phone για να μάθει περισσότερα για τον έξω κόσμο. Σχεδιάζει επίσης να ανοίξει έναν ξενώνα δίπλα στην εθνική οδό Γουανχουάνγκ. Επιθυμεί εξάλλου να επισκεφθεί τον διάσημο Καταρράκτη Χόκου ο οποίος απέχει μόνο 20 χλμ από το χωριό, ελάχιστοι όμως κάτοικοι τον έχουν επισκεφθεί. «Στο παρελθόν, έπρεπε να ταξιδέψουμε πάνω από 200 χιλιόμετρα μέσα από τις ρεματιές των βουνών για να φτάσουμε εκεί. Τώρα χρειάζεται λιγότερο από μία ώρα», λέει.