Κυπριακό: Μήνυμα Αναστασιάδη σε ΗΠΑ, Βρετανία και Γερμανία για τις εγγυήσεις

Ο Κύπριος πρόεδρος έθεσε δυο καίρια ερωτήματα, κατά την ομιλία του στο 19ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων Κυπρίων: Πρώτον, είναι δυνατόν ποτέ να ζητάς την κατανόηση, την αποδοχή από εκείνον που δέχθηκε την εισβολή να έχει ως εγγυητή τον εισβολέα; Δεύτερον, ποια είναι η συμβολή της διεθνούς κοινότητας στην αποκατάσταση του διεθνούς δικαίου;

Κάλεσε μάλιστα ΗΠΑ και Βρετανία, να απαντήσουν εάν θα δέχονταν στα δικά τους πολιτικά συστήματα να χρειάζεται και η σύμφωνη γνώμη μιας εκ των πολιτειών στην περίπτωση της Αμερικής ή της Σκωτίας για την περίπτωση της Βρετανίας, για να ληφθεί μια απόφαση και εάν οι χώρες αυτές θα δέχονταν οποιαδήποτε άλλη χώρα, ή την Τουρκία, να εγγυηθεί την ασφάλειά τους.

Η Κύπρος πρέπει επιτέλους να γίνει ξανά ένα ομαλό κράτος, μακριά από τις όποιες παρεμβάσεις τρίτων, δήλωσε ο κ. Αναστασιάδης και εξέφρασε την βεβαιότητα ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορούν να συμβιώσουν και να συνδημιουργήσουν, «αρκεί να μη μετατρέπονται σε όργανα εξυπηρέτησης τρίτων».

Απευθυνόμενος στην τουρκοκυπριακή κοινότητα ο υπέδειξε τους κινδύνους που διατρέχει όσο παραμένει κάτω από τον έλεγχο της Τουρκίας. Γι’ αυτό την κάλεσε να απορρίψει τις τουρκικές εγγυήσεις, αφήνοντας παράλληλα ανοικτό παράθυρο ικανοποίησης κάποιων άλλων αιτημάτων της.

Ωστόσο, έκανε σαφές πως, ενόσω παραμένει στο τραπέζι η τουρκική απαίτηση για διατήρηση εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων, τότε δεν μπορεί να αναμένεται ότι θα υπάρξει συμφωνία στο Κυπριακό.

Ο κ. Αναστασιάδης τόνισε ότι δεν μπορεί να υποστηριχθεί λύση που θα προβλέπει μεταξύ άλλων:

α) Διατήρηση της Συνθήκης Εγγυήσεων και του μονομερούς επεμβατικού δικαιώματος της Τουρκίας για 15 ή και 10 χρόνια, χωρίς ρήτρα τερματισμού, αλλά με ρήτρα αναθεώρησης.

β) Δημιουργία στρατιωτικής βάσης στην τουρκοκυπριακή πολιτεία με την εσαεί παρουσία 1.800-2.000 Τούρκων στρατιωτών, με το πρόσχημα προστασίας του Κυπριακού Κράτους από εξωτερικούς κινδύνους.

γ) Την έλλειψη ασφαλούς συστήματος επιτήρησης εφαρμογής των προνοιών της λύσης, με την αξίωση της Τουρκίας όχι μόνο να είναι μία εκ των επιτηρητών αλλά και με μονομερές δικαίωμα επέμβασης, αν κατά την κρίση της η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν υλοποιεί τα συμφωνηθέντα.

δ) Την αποδοχή πως για κάθε απόφαση κάθε θεσμικού οργάνου, ανεξαρτήτως, εάν θα αφορούσε ζωτικά συμφέροντα της μίας ή της άλλης κοινότητας, θα απαιτείται τουλάχιστον μια θετική τουρκοκυπριακή ψήφος.