Επάγγελμα διακινητής προσφύγων: Μια καλοστημένη και επικερδής «επιχείρηση»

Η διακίνηση μεταναστών και προσφύγων έχει γίνει ένα αρκετά κερδοφόρο «επάγγελμα», μία καλοκουρδισμένη βιομηχανία, όπως φαίνεται από τον τρόπου πλέον λειτουργεί.

Η Μάγια Μαρί Σεσίλ Νταρμέ από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες λέει σχετικά: «Αυτοί οι διακινητές έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ευρώπη αλλά και στο Κάιρο και στο Ντουμπάι, στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Συγγενείς των προσφύγων που ζουν στην Ευρώπη μεταβιβάζουν τα χρήματα για ολόκληρο το ταξίδι στους τραπεζικούς λογαριασμούς των διακινητών».

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η απάντηση στο πώς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βρίσκουν αυτούς τους διακινητές και τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, μάλλον αιφνιδιάζει. Πολλοί από αυτούς διαφημίζουν τις υπηρεσίες τους σε συγκεκριμένες σελίδες στο facebook. Εκεί βρίσκουν και τα τηλέφωνα των διακινητών και μαθαίνουν καταρχήν πόσο κοστίζει το ταξίδι. Εν τω μεταξύ έχει αναπτυχθεί και ένα είδος ασφάλειας, δηλαδή οι συγγενείς μεταβιβάζουν τα χρήματα μόνο εάν ο συγγενής τους φθάσει σώος στην Ευρώπη. Είναι πραγματικά τρομακτικό πόσο επαγγελματικά κινούνται.

Είναι οργανωμένοι, περίπου σαν ταξιδιωτικά γραφεία. Υπάρχουν φθηνές προσφορές αλλά και προσφορές πολυτελείας. Τα ταξίδια αυτά απευθύνονται κυρίως σε ανθρώπους που θέλουν να διαφύγουν από τη βορειονατολική Αφρική.

«Οι τιμές κινούνται από 5.000 έως 10.000 δολάρια», λέει η Μάγια Μαρί Σεσίλ Νταρμέ.

Το δίκτυο των διακινητών φροντίζει ώστε ο πρόσφυγας να φθάσει καταρχήν στις ακτές της Λιβύης. Στη συνέχεια, αναλαμβάνει άλλος διακινητής, ο οποίος τον βάζει σε ένα πλοιάριο με κατεύθυνση την Ευρώπη. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν όμως αυτό το ταξίδι. Επίσης, το δίκτυο είναι διάτρητο.

«Για να φθάσουν οι άνθρωποι μέχρι τις ακτές της Λιβύης συχνά παρεμβάλλονται δέκα με δεκαπέντε διαφορετικοί διακινητές και οι πρόσφυγες πρέπει μόνοι τους να βρουν τον καθένα από αυτούς».

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βρίσκονται για εβδομάδες ή για μήνες καθ' οδόν. Πολλοί πρέπει ενδιαμέσως να εργασθούν για να εξοικονομήσουν τα χρήματα για το επόμενο στάδιο του ταξιδιού. Μια επικίνδυνη Οδύσσεια ταλαιπωρημένων ανθρώπων, οι οποίοι δύσκολα επιτυγχάνουν το στόχο τους και ακόμα σπανιότερα βρίσκουν τον «παράδεισο Ευρώπη».