Το μυστικό της αιώνιας ζωής κρύβεται στους πραγματικούς «Μπέντζαμιν Μπάτον»

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευσή τους στο ακαδημαϊκό έντυπο «Journal of the American College of Cardiology», ο Δρ. John Cooke και η ομάδα του πήραν κύτταρα από παιδιά που πάσχουν από προγηρία (σύνδρομο Hutchinson-Gilford), μία σπάνια πάθηση που προκαλεί την ταχύτατη γήρανσή τους.

Οι ερευνητές στόχευσαν τα τελομερή στα χρωμοσώματα, στην προσπάθειά τους να αντιστρέψουν τη διαδικασία εκφυλισμού των κυττάρων. Στις δώδεκα από τις 17 περιπτώσεις ασθενών που συμμετείχαν στην έρευνα και των οποίων η ηλικία κυμαίνεται από ενός έως 14 ετών, τα τελομερή είναι αντίστοιχα με αυτά ενός 69χρονου.

Με τη χρήση μία τεχνολογία που ονομάζεται RNA θεραπευτική, τοποθέτησαν RNA απευθείας μέσα στα κύτταρα για να τα ωθήσουν να δημιουργήσουν τελομεράση, μία πρωτεΐνη που μπορεί να επιμηκύνει τα τελομερή. Η θεραπεία είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ζωικού κύκλου των κυττάρων και τη βελτίωση της λειτουργίας τους και τη μείωση των δεικτών της γήρανσης.

Αυτή η έρευνα προστίθεται σε άλλες που εστίασαν στη σημασία των τελομερών ως ρυθμιστές στη διαδικασία της γήρανσης και την ενδεχόμενη χρήση της τελομεράσης στην προσπάθεια επιβράδυνσής της.

Έλληνας καθηγητής Βιολογίας: Τα γηρατειά δεν είναι ανίκητα...

Ο λόγος για τον καθηγητή Νεκτάριο Ταβερναράκη, η ερευνητική δραστηριότητα του οποίου έχει αναγνωριστεί διεθνώς, ενώ για το σύνολο της επιστημονικής του συνεισφοράς έχει βραβευτεί με σημαντικές διακρίσεις από πολλούς διεθνείς οργανισμούς. Ο κ. Ταβερναράκης, με καταγωγή από την Κρήτη, είναι Βιολόγος και Πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), ενώ είναι εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (ΕΜΒΟ) και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea). Με τις επιστημονικές του μελέτες έχει συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόηση των μηχανισμών εκείνων που είναι υπεύθυνοι για το νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο και φαινόμενα νευροεκφυλισμού, των μηχανισμών της μνήμης και της μάθησης, καθώς και των μηχανισμών γήρανσης.

Επιπλέον, έχει συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη νέων πειραματικών εργαλείων και μεθόδων για τη μελέτη του νευρικού συστήματος και της βιολογίας του κυττάρου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η ερευνητική δραστηριότητα του κ. Ταβερναράκη έχει αναγνωριστεί διεθνώς και υποστηρίζεται οικονομικά με χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από διεθνείς οργανισμούς και από την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, είναι από τους πρώτους επιστήμονες στην Ευρώπη που έχει καταφέρει να πετύχει δύο επιχορηγήσεις από το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρόγραμμα Advanced Investigator Grant του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας ERC.

Όπως εξηγεί ίδιος, τα κύτταρά μας λειτουργούν καταναλώνοντας ενέργεια, η οποία παράγεται από εξειδικευμένα οργανίδια του κυττάρου, τα μιτοχόνδρια, τα οποία με τη σειρά τους καταναλώνουν θρεπτικά συστατικά που παίρνουν από τις τροφές, αφού πρώτα τη μετατρέψουν σε γλυκόζη.

Μαζί όμως με την ενέργεια, όπως κάθε εργοστάσιο, παράγει και παραπροϊόντα του μεταβολισμού, που ονομάζονται «ελεύθερες ρίζες οξυγόνου» οι οποίες στην ουσία είναι δηλητηριώδη μόρια που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στα κύτταρα, με αποτέλεσμα να επέλθει η γήρανση. Σύμφωνα με τον κ. Ταβερναράκη η γήρανση οφείλεται σε αυτές τις βλάβες που συσσωρεύονται με τα χρόνια στα κύτταρα, καθώς και σε εξωγενείς παράγοντες όπως είναι η υπεριώδης ακτινοβολία, τα τοξικά και χημικά στοιχεία που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.

Όμως, στην έρευνα που έγινε στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας διαπιστώθηκε ότι τα κύτταρά μας έχουν αναπτύξει μηχανισμούς αποτοξίνωσης, όπως η αυτοφαγία, μία διαδικασία όπου το ίδιο το κύτταρο, μόλις αντιληφθεί ότι το μιτοχόνδριο έχει υποστεί βλάβη το καταστρέφει για να μην προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί νέα μιτοχόνδρια, μια διαδικασία που ονομάζεται βιογένεση. Σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου, η καταστροφή των προβληματικών και η δημιουργία νέων μιτοχονδρίων συντονίζονται από ένα μηχανισμό, ο οποίος, μάλιστα παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της γήρανσης. Συγκεκριμένα όταν αυτός ο μηχανισμός υπολειτουργεί έχουμε πρόωρη γήρανση, ενώ όταν λειτουργεί σωστά έχουμε επιμήκυνση της διάρκειας ζωής.

Αυτό που ανακάλυψε η ομάδα του κ. Ταβερναράκη, είναι ότι η επιστήμη μπορεί να επέμβει με γενετικό τρόπο και να κρατήσει το συγκεκριμένο μηχανισμό με υψηλή απόδοση σε μεγάλη ηλικία. «Μπορούμε να αυξήσουμε τη διάρκεια ζωής σημαντικά, μέχρι και να διπλασιαστεί, κάτι που έχει διαπιστωθεί σε πειραματόζωα», τόνισε ο κ. Ταβερναράκης.

Το αντικείμενο της έρευνας του εργαστηρίου του κ. Ταβερναράκη κινείται σε τρεις κατευθύνσεις. Η πρώτη αφορά στην εξέλιξη της γήρανσης, που σχετίζεται όχι μόνο απλά με τον άνθρωπο αλλά με όλους του έμβιους οργανισμούς, η δεύτερη είναι η μελέτη του νευροεκφυλισμού που έχει να κάνει με νοσήματα όπως το Αλτσχαϊμερ, το Πάρκισον και η τρίτη σχετίζεται με τη λειτουργία του νευρικού συστήματος και συγκεκριμένα πώς μπορεί ο οργανισμός να αποθηκεύει και να ανακαλεί μια πληροφορία (μνήμη και μάθηση).