Οι Τουρκοκύπριοι ακτιβιστές που συγκίνησαν τους Ελληνοκύπριους: Ο πόνος δεν γιορτάζεται
«Ο πόνος δεν γιορτάζεται» φώναξαν Τουρκοκύπριοι πολίτες σε εκδήλωση για την 20η Ιουλίου ημέρα της επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. «Οι κοινότητες που ζουν στο νησί υπέφεραν πολύ σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, αλλά αργότερα κανένας δεν παραδέχτηκε αυτά τα εγκλήματα», λένε οι ακτιβιστές της τουρκοκυπριακής πλατφόρμας «Dayanışma», δηλαδή, «Αλληλεγγύη».
Οι ακτιβιστές της τουρκοκυπριακής πλατφόρμας «Dayanışma» («Αλληλεγγύη»), εμφανίστηκαν σε τελετή που διοργάνωσε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί για την επέτειο της τουρκικής εισβολής του 1974 με πανό που έγραφε:
«Ο πόνος δεν έχει γιορτάζεται, αναμέτρηση με το παρελθόν».
πηγή: Facebook/ παλιότερες δράσεις της ομάδας
Οι ακτιβιστές εμφανίστηκαν την ώρα που ο κ. Ακιντζί δεχόταν συγχαρητήρια. Ανέφεραν ότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα της δημοκρατικής διαμαρτυρίας και εξέφρασαν την επιθυμία να διαβάσουν ανακοίνωση Τύπου, ωστόσο δυνάμεις ασφαλείας τους απομάκρυναν με το ζόρι από τον χώρο.
Η ανακοίνωση της πλατφόρμας
«Ο πόνος δεν γιορτάζεται!
Κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, στο όνομα της "Γιορτής της Ειρήνης και της Ελευθερίας", μας περιτριγυρίζουν με αφίσες, με τανκ, με σημαίες και με ένα σωρό σοβινιστικά συνθήματα και ομιλίες.
Στις 20 Ιουλίου 1974, όταν γίνονταν τα πρώτα βήματα της μόνιμης διχοτόμησης, όπως και πριν έτσι και μετά, με εγκλήματα πολέμου οι άνθρωποι που ζούσαν στο νησί έγιναν πρόσφυγες, δολοφονήθηκαν, βιάστηκαν και οι δυο κοινότητες απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη.Οι αγνοούμενοι συμπατριώτες μας αναζητούνται ακόμη.
Οι κοινότητες που ζουν στο νησί υπέφεραν πολύ σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, αλλά αργότερα κανένας δεν παραδέχτηκε αυτά τα εγκλήματα, ούτε έγιναν οι αναγκαίες ενέργειες τιμωρίας και αποκατάστασης τους.
Επικράτησε μια αδιαφορία για τον πόνο και τα βιώματα των ανθρώπων. Όχι μόνο δεν έγινε ποτέ μια αναμέτρηση με το παρελθόν, αλλά οι δυο πλευρές επιδόθηκαν στο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, με αποτέλεσμα ο εθνικισμός να επικρατήσει παντού στο νησί.
Και αυτοί που μας επέβαλαν την 20η Ιούλιου ως "Γιορτή Ειρήνης και Ελευθερίας" είναι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Αυτή η μέρα που αποτελεί ημέρα πόνου και θλίψης για τους Ελληνοκύπριους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτό το νησί, μας την παρουσιάζουν σαν μέρα γιορτής.
Ο Πόνος δεν γιορτάζεται
Η οικοδόμηση της ειρήνης θα ξεκινήσει την μέρα που θα κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και θα δείξουμε σεβασμό στον πόνο ο ένας του άλλου, και όχι σε τραπέζια συνομιλιών με μπαγιάτικες μεθόδους και σε κλειστά δωμάτια».
Η συγγνώμη μιας Τουρκοκύπριας
Η Τουρκοκύπρια Φατμά Τουνά αναρτά άρθρο το οποίο αναφέρεται στην είδηση στα τουρκικά γράφοντας στα ελληνικά:
"Αγαπητοί Ε/κ φίλοι και συνοδοιπόροι, θλίβομαι βαθιά για όλο τον πόνο που ζήσατε το 1974 και για τους αγαπημένους σας που χάσατε ή που αγνοούνται. Το ίδιο θλίβομαι και για το ότι σας θυμίζουμε αυτό τον πόνο ξανά και ξανά με τους "εορασμούς" αυτής της συνεχιζόμενης κατάστασης που ονομάζουν "ειρήνη".