Κίμπερλι Τέιλορ: Η Βρετανίδα που παράτησε τα πάντα για να πολεμήσει τους τζιχαντιστές στη Ράκα

Οι νύχτες είναι δύσκολες στη βόρεια πλευρά της Συρίας. Από τη μια στιγμή στην άλλη, η απόλυτη σιωπή μπορεί να σπάσει, ο ISIS μπορεί να χτυπήσει οποιαδήποτε ώρα. Κυρίως όμως το βράδυ. Η βάση της Τέιλορ είναι έξι μίλια από το μέτωπο, κάπου ανάμεσα στις καταπράσινες περιοχές του Ευφράτη.

Όλοι όσοι βρίσκονται εκεί, γνωρίζουν ότι οι εξτρεμιστές επιτίθενται από τις βουνοπλαγιές. Περικυκλώνουν τις κουρδικές βάσεις και όταν πλησιάσουν αρκετά κοντά ενεργοποιούν τα εκρηκτικά, με τα οποία είναι συνήθως ζωσμένοι. Αρκετά συχνά πετυχαίνουν τον στόχο τους, υπάρχουν απώλειες από την πλευρά των Κούρδων, η Τέιλορ ήταν τυχερή εκείνο το βράδυ.

Πηγή: Twitter/@ekurd_net

«Ναι, θα μπορούσα να πω πως με βοήθησε η τύχη. (Σώθηκα) καθώς ήμουν καλυμμένη από ανθρώπινα υπολείμματα. Ήταν φρικτό» διηγείται η 28χρονη Τέιλορ στον δημοσιογράφο της εφημερίδας The Guardian, με την ευγενική, όπως περιγράφει ο ίδιος, βρετανική προφορά της. Στη συνέχεια της αφήγησής της, παραδέχεται πως ήταν τόσο αηδιασμένη όσο και γοητευμένη από την εικόνα που είχε μπροστά της: την αυτοκτονία του τζιχαντιστή.

Η Τέιλορ γεννήθηκε στο Μπλάκμπερν της Βρετανίας πριν από 28 χρόνια και είναι υπεύθυνη για την ομάδα YPJ, «Μονάδα Προστασίας του Λαού», παρακλάδι της οργάνωσης "Women's Protection Units", δηλαδή στον γυναικείο κουρδικό στρατό.

Οι γυναίκες αυτές είναι γνωστές και ως «αμαζόνες των Πεσμεργκά» και πολεμούν για την απελευθέρωση της Ράκα από τους τζιχαντιστές. Η αμερικανική αεροπορία είναι μια από τις δυνάμεις που εμπλέκονται στη Συρία και η οποία τους παρέχει βοήθεια ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Μια μεγάλη απόφαση ζωής

Η Τέιλορ δεν είχε καμία στρατιωτική εμπειρία πριν πάρει την απόφαση να γίνει μια μαχήτρια και να πολεμήσει στο μέτωπο, όπως περιγράφει η Guardian. Γεννημένη σε μια μικρή βιομηχανική πόλη, πάντα ήθελε να ξεχωρίσει, να κάνει τη διαφορά. Αρχικά, ήθελε να ακολουθήσει τον ακτιβισμό, και να δημιουργήσει μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τα δικαιώματα των εργαζομένων της περιοχής της.

Το 2015, όμως αποφάσισε να ταξιδέψει στο Ιράκ και να διαμαρτυρηθεί για το προσφυγικό. (Νωρίτερα είχε περάσει και από την Ελλάδα.) Εκεί είδε την δεινή κατάσταση των γυναικών Γιαζίντι, τις σκλάβες του Ισλαμικού Κράτους και οι εικόνες αυτές άλλαξαν το μέλλον της για πάντα.

«Οι γυναίκες αυτές προσπαθούσαν κυριολεκτικά να μου δώσουν τα μωρά τους για να τα πάρω μαζί μου στην Ευρώπη. Η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή. Έπρεπε να κάνω κάτι», αφηγείται.

Τον περασμένο Μάρτιο πέρασε από το Ιράκ στη Συρία, μαζί με μια διεθνή ταξιαρχία της κουρδικής πολιτοφυλακής. Ήταν συνολικά 100 εθελοντές, κυρίως αριστεροί και σοσιαλιστές, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Ευρώπη.

Κάποιοι από αυτούς ακολούθησαν τα "πιστεύω" του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του ιδρυτή του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ενώ κάποιοι άλλοι απλά ήθελαν πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος. Η Τέιλορ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Πέρασε από στρατιωτική εκπαίδευση και πλέον είναι μια από τις καλύτερες μαχήτριες. Περίπου 20 Βρετανοί υπήκοοι μάχονται ως εθελοντές με τους Κούρδους και συμμετέχουν στην επιχείρηση ‘Οργή του Ευφράτη’, που στόχο έχει την απελευθέρωση της Ράκα.

Σύμφωνα με στοιχεία των Αρχών της Συρίας, 850 υπήκοοι του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν ταξιδέψει για να πολεμήσουν στη Συρία. Όπως αναφέρει η Τέιλορ, θα ήταν πολύ ‘περίεργο’ εάν θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με κάποιον Βρετανό εχθρό. Και ακόμα πιο περίεργο για αυτή θα είναι να έχει να πολεμήσει κάποιον γνωστό της. «Πάω στοίχημα ότι κάποιοι από τους συμμαθητές μου είναι εδώ», λέει χαρακτηριστικά. «Τι θα συμβεί αν βρεθώ αντιμέτωπη με κάποιον γνωστό μου; Υπάρχουν κάποιοι που έχουν έρθει στη Συρία. Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως αυτά τα άτομα πολεμούν στο πλευρό του Νταές (Ισλαμικό Κράτος)», συνεχίζει.

Η ζωή στο μέτωπο

Η Τέιλορ ανησυχεί ιδιαίτερα για τους αμάχους που χάνονται στη Ράκα από τις πράξεις του ΙΚ. Ακόμη την στοιχειώνει μια επίθεση που έγινε τον περασμένο μήνα, τρία μίλια από την βάση της. Ένας εξτρεμιστής, σύμφωνα με την ίδια, πυροβόλησε ένα 12χρονο κορίτσι στη λεκάνη. Η μητέρα της πανικοβλημένη μετέφερε το παιδί στη βάση και ζήτησε τη βοήθεια της Τέιλορ. «Όλα τα σωθικά της κρέμονταν έξω από το σώμα της. Ο γιατρός και εγώ προσπαθήσαμε να σφραγίσουμε το κενό στο μικρό της κορμί με γάζες και επιδέσμους, αλλά ήταν αδύνατον», διηγείται.

REUTERS/Rodi Said

Θυμάται ότι κάθε φορά που κοίταζε την μητέρα αυτή, της κουνούσε το κεφάλι ενθαρρύνοντας της, αλλά η Τέιλορ δεν μπορούσε να την βοηθήσει. Το 12χρονο παιδί χλώμιασε και η θερμοκρασία του έπεσε. Μετά από τέσσερις ώρες έφτασε ασθενοφόρο και οδήγησε το παιδί στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Καθώς έφευγαν από τη βάση, η Τέιλορ θυμάται την μητέρα: είχε ακόμη ελπίδα ότι το παιδί της θα σωθεί. Δεν υπήρχε όμως καμία ελπίδα.

Αυτή είναι μόνο μια από τις ιστορίες που έχει να θυμάται η 28χρονη από όλα όσα έχει δει και έχει ζήσει στην εμπόλεμη ζώνη.

Η ζωή στην πρώτη γραμμή του πολέμου ξεκινάει στις 5 το πρωί με πρωϊνό κονσέρβα κοτόπουλο, περιστασιακά εμφανίζονται και σαρδέλες. Επίσης έχουν αρκετά τρίγωνα τυράκια. Τα τσιγάρα είναι μια σταθερά που ακολουθούν. Όλοι καπνίζουν.

Από την άλλη, το ντους είναι μια πολυτέλεια. Μπορεί να περάσουν εβδομάδες χωρίς μπάνιο αλλά είναι κάτι φυσιολογικό για τις γυναίκες αυτές. Γενικά, όπως αναφέρει η ίδια, η υγιεινή τους δεν είναι και η καλύτερη, ενώ συχνά πάσχουν από δυσεντερία.

Οι μήνες αυτοί μόνο εύκολοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν για την Τέιλορ. Ζει καθημερινά τον πόλεμο, έχει δει φίλους να χάνονται και ποτέ δεν θα κοιμηθεί ήσυχη. Αυτά που όμως πραγματικά της λείπουν όπως αφηγείται είναι απλά πράγματα. Η οικογένεια φυσικά, ένα σωστό βρετανικό φλιτζάνι τσάι, λιχουδιές, οι βραδινές έξοδοι και το... Game of Thrones.

Όταν ρωτήθηκε για το αν έχει σκεφτεί να γυρίσει πίσω, απάντησε με βεβαιότητα: «Εάν επιστρέψω στην Ευρώπη, κάθε μέρα θα βαριέμαι όλο και περισσότερο. Εδώ πολεμάω για την επανάσταση, την ελευθερία, την ισότητα. Μπορεί να πεθάνω, αλλά θα ξέρω ότι έχω ζήσει».