Οι σπουδαιότεροι γλωσσομαθείς στην ιστορία

Λουδοβίκος Λάζαρος Ζαμένχοφ (15 Δεκεμβρίου 1859 – 14 Απριλίου 1917)

Ο Λουδοβίκος Λάζαρος Ζαμένχοφ, ήταν Ρωσο-Εβραίος οφθαλμολόγος, φιλόλογος και ο εμπνευστής της Εσπεράντο, της πλέον δημοφιλούς τεχνητής γλώσσας μέχρι σήμερα.

Οι μητρικές του γλώσσες ήταν τα ρωσικά και τα εβραϊκά της ανατολικής Ευρώπης αλλά μιλούσε με ευχέρεια επίσης πολωνικά και γερμανικά. Αργότερα έμαθε γαλλικά, λατινικά, ελληνικά, εβραϊκά και αγγλικά, ενώ ανέπτυξε ενδιαφέρον και για τα ιταλικά, ισπανικά και λιθουανικά.

Μάλιστα, ο Ζάμενχοφ πίστευε ότι πιέζοντας τους μετανάστες να μάθουν την τοπική γλώσσα, θα τους έδινε μεγαλύτερο προτέρημα για όταν θα έρχονταν σε επαφή με τους τοπικούς κατοίκους. Εκτός από την γλώσσα, θεωρούσε ότι ένας άνθρωπος θα έπρεπε μάθει και την κουλτούρα κάθε περιοχής καθώς και τα ιδιωματικά στοιχεία της.

Βασίλισσα Ελισάβετ Α’ (7 Σεπτεμβρίου 1533 – 24 Μαρτίου 1603)

Η βασίλισσα Ελισάβετ έχει μείνει στην ιστορία ως η Παρθένος Βασίλισσα, από τις λίγες γυναίκες της εποχής που ανέβηκε στον θρόνο ενώ είναι γνωστή και για το στυλιστικό της γούστο. Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί ωστόσο είναι πως η γαλαζοαίματη ήταν πολύγλωσση. Στη ζωή της έμαθε αρκετές γλώσσες όπως: ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, λατινικά, τη φλαμανδική γλώσσα και την κορνουαλική.

Αυτό που την ξεχωρίζει από τους άλλους μονάρχες ήταν οι ικανότητες που είχε στη μετάφραση. Έχει αποδώσει στην αγγλική γλώσσα κείμενα φιλοσόφων και ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων όπως του Κικέρωνα, του Σενέκα του νεότερου, του Καλβίνου, ενώ κείμενα που μετέφραζε τα πρόσφερε ως δώρο στον πατέρα της Ερρίκο Η’.

Φρίντριχ Ένγκελς (28 Νοεμβρίου 1820- 5 Αυγούστου 1895)

Ο Φρίντριχ Ένγκελς ήταν Γερμανός φιλόσοφος που επεξεργάστηκε μαζί με τον Καρλ Μαρξ την θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και του διαλεκτικού υλισμού. Συνέγραψε επίσης, μαζί με τον Μαρξ, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» και «Το Κεφάλαιο». Στην ιστορία έχει μείνει γνωστός και με το προσωνύμιο «Στρατηγός», λόγω της αγάπης του για την στρατιωτική ιστορία.

Ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος όμως εκτός αυτού ήταν και πολύ καλός στις ξένες γλώσσες. Μιλούσε: ρωσικά, ιταλικά, πορτογαλικά, ιρλανδικά, ισπανικά, πολωνικά, γαλλικά, αγγλικά, τη διάλεκτο του Μιλάνου, γοτθικά (διάλεκτος του ανατολικού γερμανικού λαού των Γότθων), αρχαία σκανδιναβικά καθώς και την αρχαία σαξονική γλώσσα. Επιπλέον, είχε μελετήσει και έμαθε την αραβική γλώσσα και τα περσικά σε μόλις τρεις εβδομάδες.

Οι φίλοι του μάλιστα χαριτολογώντας του έλεγαν ότι τραύλιζε σε 20 γλώσσες και ότι τα αστεία του δεν ήταν τόσο πετυχημένα.

Αλεξάντερ Αργκουίλες (30 Απριλίου 1964)

Ο μοναδικός εν ζωή διάσημος πολύγλωσσος είναι ο Αλεξάντερ Αργκουίλες, έχοντας στο βιογραφικό του την ικανότητα να μιλάει πάνω από τριάντα γλώσσες. Τις περισσότερες από αυτές τις μιλούσε άπταιστα ενώ είχε μελετήσει πολλές ακόμη.

Για τις γνώσεις του είναι γνωστός στους ανθρώπους των γραμμάτων. Το κίνητρό του ήταν η λογοτεχνία ενώ είχε αναπτύξει και μια δική του μέθοδο εκμάθησης η οποία περιλάμβανε μελέτη 16 ωρών καθημερινά και ειδικές τεχνικές εξάσκησης της γλώσσας για να μπορεί να έχει τη σωστή προφορά.

Είναι αμερικανός και σήμερα εργάζεται ως καθηγητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εμιράτων.

Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (3 Ιανουαρίου 1892 - 2 Σεπτεμβρίου 1973)

Ο Τόλκιν, ο αγαπημένος συγγραφέας του «Χόμπιτ» και του «Άρχοντα των δακτυλιδιών», για όσους έχουν διαβάσει τα βιβλία, στους φανταστικούς κόσμους του δημιουργεί δικές του διαλέκτους οι οποίοι για πολλούς φαίνεται «ακαταλαβίστικα». Ωστόσο η αλήθεια είναι πως είναι γλώσσες που έχουν στοιχεία από τις πραγματικές διαλέκτους. Ναι, ο Τόλκιν ήταν ένας πολύγλωσσος.

Όλα ξεκίνησαν με τη μητέρα του Τόλκιν, ο οποίος του δίδαξε λατινικά, γαλλικά και γερμανικά από μικρή ηλικία. Η αγάπη του νεαρού αγοριού τότε για τις γλώσσες, του έδωσε το κίνητρο να μελετήσει περισσότερες.

Ο Τόλκιν έμαθε λατινικά, γαλλικά και γερμανικά από τη μητέρα του, και όσο βρισκόταν στο σχολείο έμαθε μεσαιωνικά αγγλικά, αρχαία αγγλικά, φινλανδικά, γοτθικά, αρχαία ελληνικά, ιταλικά, αρχαία σκανδιναβικά, ισπανικά, ουαλικά και μεσαιωνικά ουαλικά. Είχε επίσης γνώση δανέζικων, ολλανδικών, λομβαρδικών, νορβηγικών, σέρβικων, ρώσικων, σουηδικών και άλλες αρχαίες και νέες μορφές γερμανικών και σλαβικών γλωσσών, πράγμα που αποδεικνύει το βαθύ του γλωσσολογικό ενδιαφέρον, και κυρίως για τις γερμανικές γλώσσες.

Μάλιστα μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πρώτη δουλειά του Τόλκιν ήταν στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, όπου κυρίως εργαζόταν στην ιστορία και στην ετυμολογία λέξεων γερμανικής προέλευσης, ξεκινώντας με το γράμμα W.

(Φωτογραφίες: Wikipedia)