Ιταλία: Επετειακή Σύνοδος των 27 της Ε.Ε. με χαμηλές προσδοκίες

Η επέτειος βρίσκει την Ε.Ε. σε περίοδο αναβρασμού, οικονομικού και πολιτικού. Οι φωνές για αλλαγή πορείας πλεύσης αυξάνονται – ολοένα και περισσότερο – όμως μέχρι στιγμής παραμένουν μόνο φωνές.

Από τη μία, όπως υποστηρίζουν γνωστοί Ιταλοί αναλυτές, ο πρόεδρος της Κομισιόν, κατά την πρόσφατη παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου», αρνήθηκε να πάρει ανοικτά θέση και να αναφερθεί σε ποιο δρόμο πιστεύει πως θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη. Κάτι που, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ θέλει να ολοκληρώσει τη θητεία του (έχει ξεκαθαρίσει, άλλωστε, ότι δεν εννοεί να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα) χωρίς να αναλάβει ιδιαίτερα δυναμικές πρωτοβουλίες, θεωρώντας ότι τη λύση, ουσιαστικά, πρέπει να τη βρουν οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. σε διακυβερνητικό επίπεδο.

Ο επικεφαλής της Κομισιόν δεν είναι της άποψης ότι η μείωση της ανεργίας αποτελεί άμεση υποχρέωση και προτεραιότητα στην οποία πρέπει να επικεντρωθεί η δράση του και εκείνη των επιτρόπων, ενώ -όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις του – ο μόνος ζωτικός τομέας στον οποίο πιστεύει ότι η Επιτροπή μπορεί να ασκήσει πιέσεις, είναι η δίκαιη κατανομή των προσφύγων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Υπό το φως των μέχρι τώρα στοιχείων και ενδείξεων, λοιπόν, δεν αποκλείεται να κερδίσει ένα κάποιο έδαφος η θέση της Γερμανίας και της καγκελαρίου Μέρκελ, υπέρ μιας «Ευρώπης πολλαπλών ταχυτήτων». Παρά τις αρχικές επικρίσεις, ενδέχεται να βρει περισσότερους υποστηρικτές απ΄ ό,τι θα μπορούσε κανείς να υποθέσει μετά τη σύνοδο της Μάλτας.

Σε ό,τι αφορά την οικοδέσποινα της Διάσκεψης της 25ης Μαρτίου, την Ιταλία, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στη φάση αυτή, η πολιτική της δύναμη είναι σχετικά περιορισμένη: ο πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι δεν ξέρει αν θα οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις θα του επιτρέψουν να κυβερνήσει μέχρι το τέλος της νομοθετικής περιόδου, τον Φεβρουάριο του 2018. Το δε μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, οι «Δημοκρατικοί» - των οποίων φιλοδοξεί να ηγηθεί και πάλι ο Ματέο Ρέντσι - έχει μόλις διασπασθεί, ενώ σε λιγότερο από δυο μήνες θα αντιμετωπίσει ανοικτό συνέδριο, με αβέβαιο αποτέλεσμα.

Όσο για τις υπόλοιπες μεγάλες χώρες, η επετειακή αυτή διάσκεψη της Ένωσης θα πραγματοποιηθεί λίγο πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές και σε μια φάση κατά την οποία η γερμανική προεκλογική εκστρατεία βρίσκεται ήδη «στο φόρτε της».

Η υπόθεση λοιπόν πως θα ληφθούν καθοριστικές και δεσμευτικές αποφάσεις στην συγκεκριμένη περίοδο είναι μη ρεαλιστική. Σίγουρα, αυτό που ευχόταν πέρυσι η κυβέρνηση Ρέντσι, να μπορέσει να ξεκινήσει ακριβώς από τη Σύνοδο της Αιώνιας Πόλης η διαδικασία αναθεώρησης των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, είναι σαφές πως δεν θα καταστεί δυνατό.

Σύμφωνα, δε, με την Αγία Έδρα, την παραμονή της Συνόδου, στις 24 Μαρτίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ένωσης θα γίνουν δεκτοί από τον πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό. Αυτό που πολλοί ελπίζουν είναι να καταφέρει ο ποντίφικας «να κάνει το θαύμα»: να εμπνεύσει, κυρίως τους ισχυρότερους Ευρωπαίους ηγέτες, και να τους επιτρέψει να αποκτήσουν και πάλι πραγματική πολιτική διορατικότητα, με επιστροφή στις ιδρυτικές αξίες της Ένωσης.

Στις αξίες της αλληλεγγύης, στις κοινωνικές εκείνες αξίες που ο Φραγκίσκος θεωρεί βασικής σημασίας για κάθε χριστιανό, αλλά και για κάθε άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται μόνον για το ατομικό του συμφέρον. Διότι και ο Αργεντινός πάπας γνωρίζει καλά ότι η Ευρώπη του ατομικισμού και των εθνικών εγωισμών μπορεί μόνο να οδηγήσει στην αποσύνθεση και στην αποτυχία κάθε συλλογικής προσπάθειας.