Η Frontex αναμένει ίδιο όγκο μεταναστευτικών ροών με πέρυσι από τη Λυβύη

Συγκεκριμένα, περίπου 1,6 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες έφθασαν στην ΕΕ κάνοντας τον διάπλου της Μεσογείου, την περίοδο 2014-2016 και η κυριότερη θαλάσσια οδός που παραμένει ανοικτή αυτή τη στιγμή οδηγεί από τις ακτές της Λιβύης, μιας χώρας όπου επικρατεί κατάσταση αναρχίας, προς την Ιταλία. Όπως είπε ο Λετζέρι:

Καταγράφηκε μια αύξηση κατά 17% πέρυσι, έτσι είχαμε περίπου 181.000 παράτυπες διελεύσεις των συνόρων (ανθρώπων) που έρχονταν από τη Λιβύη (...) Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο αριθμό.

Παράλληλα, η ΕΕ η οποία καλείται να αντιμετωπίζει τις αφίξεις αλλά και τις εσωτερικές συγκρούσεις για το πώς θα διαχειριστεί την κρίση, εντείνει τις προσπάθειές της για να μειωθεί ο αριθμός που κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι, αναφέρει το ΑΠΕ. Σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζει την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, η οποία σχηματίστηκε με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ και εδρεύει στην Τρίπολη, επιτείνει τις απελάσεις ανθρώπων που δεν έχουν δικαίωμα να λάβουν άσυλο, ενώ συνεργάζεται με αφρικανικές χώρες κατά μήκος των οδών προς τη Λιβύη ώστε να διασφαλιστεί πως θα αφήνουν λιγότερους ανθρώπους να περνούν.

Όμως οι προσπάθειες αυτές θα φέρουν καρπούς εν καιρώ, επισήμανε ο Λετζέρι και πρόσθεσε πως για την ώρα, η ΕΕ πρέπει να φροντίσει η Ιταλία να έχει επαρκή υποστήριξη και δυνατότητες να χειριστεί τις νέες αφίξεις. Η Frontex ανέφερε πως λιγότεροι από τους μισούς μετανάστες αφίκνυνται σε κέντρα υποδοχής στην Ιταλία, όπου γίνονται έλεγχοι ασφαλείας και συλλέγονται βασικά στοιχεία ταυτότητας.

Η ΕΕ επικρίνει μη κυβερνητικές οργανώσεις που μετακίνησαν τις επιχειρήσεις τους πιο κοντά στη Λιβύη για να συμβάλλουν στη διάσωση ανθρώπων στη θάλασσα, καθώς όπως διατείνεται βοηθούν τους διακινητές να βγάζουν περισσότερα χρήματα και περιπλέκει τις προσπάθειες των λιμενικών και των αστυνομικών των ευρωπαϊκών χωρών να θέσουν την κατάσταση υπό έλεγχο.

Περίπου το ένα πέμπτο των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης στα ύδατα μεταξύ της Λιβύης και της Ιταλίας διεξάγεται από ΜΚΟ.

«Έναν χρόνο ή δύο χρόνια πριν, (οι επιχειρήσεις διάσωσης) γίνονταν στο μέσο της διαδρομής μεταξύ της Λιβύης και της Ιταλίας. Τώρα γίνονται στα λιβυκά χωρικά ύδατα, πολύ κοντά στις ακτές της Λιβύης», τόνισε ο Λετζέρι.

Σύμφωνα με την ΕΕ, το 60% ως 70% των ανθρώπων που φθάνουν στην Ευρώπη μέσω Λιβύης από φτωχές χώρες της Αφρικής δεν φεύγουν για να σωθούν από ένοπλες συρράξεις ή διωγμούς και άρα είναι απίθανο να λάβουν διεθνή προστασία. Είναι οικονομικοί μετανάστες, επιμένει η ΕΕ και θέλει να απελαύνονται.

Κατά τα στοιχεία του Frontex, η ΕΕ προχώρησε πέρυσι στις απελάσεις 176.000 ανθρώπων, αριθμού σχεδόν ίσου με αυτόν που καταγράφηκε το 2015. Αλλά στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολίτες χωρών των Δυτικών Βαλκανίων.

Οι πολύ πιο περίπλοκες απελάσεις προς τη Μέση Ανατολή συχνά καθυστερούν λόγω των διαδικασιών ασύλου, συμπεριλαμβανομένων και εφέσεων.

Αυτό συνέβη σε πολλές περιπτώσεις Σύρων και άλλων προσφύγων που έφθαναν μαζικά στην Ελλάδα από την Τουρκία το 2015, μια ροή που ανασχέθηκε μετά τη συμφωνία που έκλεισε η ΕΕ με την Τουρκία, βάσει της οποίας η Άγκυρα τους εμποδίζει να φεύγουν από τις ακτές τους.

Η συμφωνία αυτή συνέβαλε να μειωθεί το σύνολο των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών διά θαλάσσης σε λιγότερους από 400.000 πέρυσι από ένα εκατομμύριο και πλέον το 2015, αλλά η Ιταλία συνεχίζει να πιέζεται, ενώ πολλές ευρωπαϊκές χώρες ανησυχούν για τους κινδύνους που θεωρούν ότι δημιουργούνται για την ασφάλειά τους.