Κονγκό: Παιδιά παλεύουν για το όνειρο σε ένα μοναδικό σχολείο για μποξ

Newsroom

Τρίτη, 07 Φεβρουαρίου 2017 13:40

Κονγκό: Παιδιά παλεύουν για το όνειρο σε ένα μοναδικό σχολείο για μποξ — William Dupuy/Picturetank/CNNi

Την τελευταία εικοσαετία η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό «μαστίζεται» από τις ένοπλες διαμάχες. Τα παιδιά είναι συχνά πρωταγωνιστές σε μάχες, φέρουν όπλα και σκοτώνουν με φόντο μια σκληρά δοκιμασμένη χώρα. Πλέον τους δίνεται η ευκαιρία να "πολεμήσουν" για μια διαφορετική ζωή.

Χιλιάδες ανήλικοι εντάσσονται – με ή δίχως την θέλησή τους – σε στρατιωτικές ομάδες, χάνοντας τη ζωή τους, όταν κανονικά θα έπρεπε να ζουν ανέμελα. Ο Balezi Bagunda θέλει να βάλει ένα τέλος στην δοκιμασία τους. Για αυτό το λόγο έχει οργανώσει ένα ανοιχτό «σχολείο» στην Goma, στα ανατολικά της χώρας, για όσα παιδιά θέλουν να μάθουν μποξ και να γλιτώσουν από τον πόλεμο.

Το 2008 γνώρισε τη δόξα κερδίζοντας τον τίτλο του εθνικού μποξέρ και πλέον είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για όσα παιδιά βλέπουν στο πρόσωπό τους τον «σωτήρα», καθώς και ο ίδιος είχε βρεθεί με ένα όπλο στο χέρι στην ηλικία τους.

«Οι στρατολόγοι υπόσχονται χρήματα, γυναίκες και φήμη», είπε μιλώντας στον φωτογράφο William Dupuy, που δημοσίευσε την ιστορία του μέσω στο CNNi.

«Αλλά το μόνο πράγμα που βρίσκεις στο δάσος είναι ο θάνατος, η πείνα και η κόλαση. Ξέρω, το έχω ζήσει».

«Η χώρα μας έχει εγκαταλείψει τα παιδιά, αλλά εγώ όχι», είπε ο Bagunda, γνωστός σε όλους με το αθλητικό του παρατσούκλι, Kibomango.

Ο φωτογράφος, μιλώντας στο CNNi, αποκάλυψε πως σε ταξίδι του στην επαρχία Kivu, συνελήφθη από παιδιά στρατιώτες που ήταν οπλισμένοι με όπλα «μεγαλύτερα από τα ίδια». Ήθελε να μάθει περισσότερα, ξεκίνησε την έρευνα και τελικά έπεσε πάνω στον μποξέρ.

O Dupuy επισκέφτηκε το σχολείο το 2015 και φωτογράφησε αυτό που εκεί αποκαλείται ως «Το κλαμπ της φιλίας».

«Είμαι σαν και αυτούς, ένα παιδί του δρόμου, αλλά όλοι με γνωρίζουν σαν τον πρωταθλητή των πρωταθλητών. Αυτό δίνει στα παιδιά την ελπίδα ότι θα γίνουν κάτι περισσότερο από shégué (όρος που χρησιμοποιείται για τα παιδιά του δρόμου στη Goma)», του είπε σε συνομιλία τους ο Kibomango.

Ο αθλητής έχασε το ένα του μάτι από έκρηξη και είναι όπως θα περίμενε κανείς, ανέφερε ο φωτογράφος στο CNNi, «Βίαιος, τρομακτικός και σκληρός». Όλοι οι προπονητές είναι πρώην στρατιώτες.

Πολλά από τα παιδιά που προπονεί είναι ορφανά. Κερδίζουν αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να υπερασπίζονται τον εαυτό τους τόσο σωματικά όσο και ψυχικά – δεν γίνονται έρμαια τυχοδιωκτισμού, ξέρουν πια.

Οι προπονήσεις γίνονται στις 6 το πρωί και είναι ανοιχτές για όλους. Ορισμένοι έρχονται απλά για να δουν, αλλά οι συμβουλές βοηθούν και αυτούς.

«Μερικοί δεν προπονούνται, αλλά βλέπουν και εκμεταλλεύονται τις συμβουλές μου», λέει ο Kibomango. «Ακούνε και ίσως αύριο θα ιδρώνουν μαζί μας».

«Είμαι δυνατός», φωνάζουν όλα τα παιδιά με μια φωνή. «Είμαι περήφανος».

Ο 16χρονος Eritier Shababyere έπεσε θύμα απαγωγής σαν παιδί. Πέρασε τρεις μήνες πολεμώντας στο πλευρό ομάδας ανταρτών.

«Είδα παιδιά να δολοφονούνται γιατί ζήτησαν περισσότερο φαγητό», είπε στον φωτογράφο. Όταν επιτέλους κατάφερε να δραπετεύσει γύρισε στην Goma, γνώρισε τον Kibomango και ξεκίνησε τα μαθήματα μποξ.