To Πλαστικό Νησί

Όλα αυτά, δεν έχουν πέσει από κάποιο αεροπλάνο, ούτε από κάποιο διερχόμενο πλοίο... Το πλαστικό κράνος, η σπασμένη ομπρέλα, οι διαλυμένες σαγιονάρες, όπως και άλλα πολλά σκουπίδια, ήρθαν εδώ με την παλίρροια... ήρθαν από την μακρινή Κίνα ή της Ηνωμένες Πολιτείες. Ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια.

Το πλαστικό αποτελεί πια ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Πλαστικά καπάκια στα ποτηράκια του καφέ, πλαστικά μαχαιροπήρουνα, πλαστικά μπουκαλάκια νερού, πλαστικές σακούλες που θα χρησιμοποιηθούν μία μόνο φορά και θα πεταχτούν στα σκουπίδια. Κι από εκεί... σε χώρους υγειονομικής ταφής ή... στο Ωκεανό.

Σχεδόν κάθε κομμάτι πλαστικού που έχει κατασκευαστεί ποτέ, εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα. Περισσότερα από πέντε τρισεκατομμύρια κομμάτια από πλαστικό είναι ήδη στους ωκεανούς, και μέχρι το 2050, τα πλαστικά στη θάλασσα θα είναι περισσότερα από τα ψάρια, σύμφωνα με το Ίδρυμα Ellen MacArthur.

Περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων διαρρέουν στον ωκεανό σε ετήσια βάση, και αυτό χειροτερεύει κάθε χρόνο, αφού μόνο οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν 2,5 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια κάθε ώρα.

Η μυρωδιά της αποσύνθεσης

Θα πρέπει να πετάξει κανείς στο Midway τη νύχτα. Μόνο τότε τα εκατομμύρια των πουλιών που συρρέουν στο νησί εκκενώνουν τον διάδρομο! Και βέβαια, εκτός από ιδιωτικό τζετ, χρειάζεται άδεια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Η μυρωδιά είναι αυτή που σας «χτυπά» πρώτα και φτάνει μέχρι τον λαιμό σας. Πρόκειται για τη μυρωδιά της αποσύνθεσης, κυρίως από τη σήψη των πουλιών.

Το CNN επισκέφθηκε το νησί τον Ιούνιο, την εποχή που τα άλμπατρος μαθαίνουν στους νεοσσούς να πετούν.
Κάποιοι νεοσσοί... δεν θα καταφέρουν να επιζήσουν.

Ο ωκεανογράφος, Matthew Brown, εξηγεί πως γι’ αυτό οφείλεται ο όγκος των πλαστικών. Μέσα στο μικρό σκελετό ενός άλμπατρος, βρήκαμε κομμάτια από πλαστικά μπουκάλια, έναν αναπτήρα και άλλα θραύσματα από πλαστικές ύλες. Στην πραγματικότητα, το πλαστικό ήταν μέρος της διατροφής των πουλιών.

Οι γονείς των νεοσσών που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν κατανάλωναν πολύχρωμα πλαστικά ως τρόφιμα και με αυτόν τον τρόπο τροφοδοτούσαν και τα παιδιά τους. Τα πουλιά όμως δεν μπορούν να αφομοιώσουν το πλαστικό. Επιπλέον, ο υποσιτισμός τους οδηγούσε στον θάνατο.

Έχει προσπαθήσει ποτέ κανείς να καθαρίσει το νησί; Η τεράστια χωματερή αποδεικνύει πως κάποιοι το προσπάθησαν. Ωστόσο, ήταν σχεδόν αδύνατο!
«Τα πουλιά πεθαίνουν αλλά το πλαστικό στο εσωτερικό τους μένει για πάντα στην άμμο!» δήλωσε ο Μπράουν, ο οποίος εργάζεται για την Εθνική Ωκεανογραφική και Ατμοσφαιρική Διοίκηση (NOAA).

Από το ψάρι στο πιάτο

Αν γονατίσετε και βυθίσετε το χέρι σας στην άμμο, στα χέρια σας θα κολλήσει ένα πολύχρωμο φάσμα σωματιδίων. Οι ακτιβιστές το ονομάζουν «Νέα Άμμο». Το πλαστικό έχει θρυμματιστεί και έχει γίνει μέρος της ακτογραμμής.

Η οδοντόβουρτσά, όπως και πολλά αντικείμενα της καθημερινότητάς μας είναι φτιαγμένα από πλαστικό και τα περισσότερα πλαστικά κατασκευάζονται από πετρέλαιο!

Η παραγωγή πλαστικών αυξήθηκε τα τελευταία 50 χρόνια και θα μπορούσε να διπλασιαστεί ξανά μέχρι το 2036.

• 15 εκατομμύρια τόνους το 1964
• 311 εκατομμύρια τόνους το 2014
• 612 εκατομμύρια τόνους το 2036

Δισεκατομμύρια οδοντόβουρτσες πετιούνται κάθε χρόνο... και λιγότερο από το 14% των πλαστικών ανακυκλώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τουλάχιστον 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού εισέρχεται στους ωκεανούς μας κάθε χρόνο! Πρόκειται για ένα απορριμματοφόρο ένα λεπτό.

Περισσότερα από 5.000.000 εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού σε ωκεανούς ζυγίζει 269.000 τόνους - το ίδιο με 3.585 μπλε φάλαινες.
Μέχρι το 2050, μπορεί να υπάρχουν περισσότερα πλαστικά στους ωκεανούς μας από τα ψάρια.

Τα περισσότερα πλαστικά δεν βιοδιασπώνται - διασπάται σε μικρότερα κομμάτια, το οποίο προσελκύει τις τοξίνες ...

Τα μικρότερα σωματίδια είναι αυτά που καταλήγουν στην τροφική αλυσίδα. Τα νανο-πλαστικά, βυθίζονται βαθιά μέσα στον ωκεανό και μπορεί να καταλήξουν σε πλαγκτόν. Τα μεγαλύτερα κομμάτια, γνωστή ως μικρο-πλαστικά, επιπλέουν ή αιωρούνται στο νερό, και τρώγονται από τα ψάρια. Το ψάρι στη συνέχεια, όπως ορίζει η τροφική αλυσίδα, τρώγεται από μεγαλύτερα ψάρια αλλά και από τους ανθρώπους.

Ο Bohlander, θαλάσσιος βιολόγος, λέει πως η κατάποση πλαστικού μπορεί να προκαλέσει αναπαραγωγικά προβλήματα.«Είναι πολύ ανησυχητικό» είπε ο βιολόγος, «Με κάθε βήμα της τροφικής αλυσίδας, η συγκέντρωση που μπορεί να μετρηθεί στους ιστούς των ζώων μεγεθύνεται»

11.000 κομμάτια πλαστικού κάθε χρόνο

Τα θαλασσινά είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη ζωή, αλλά υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα ψάρια περιέχουν ποσότητες πλαστικού.
Η δίαιτα των πλαστικών (από τα ψάρια) καθυστερεί ρυθμούς ανάπτυξης, μειωμένη την εκκόλαψη και προκάλεσε απροσδιόριστη συμπεριφορά στους νεοσσούς.

Το πλαστικό είναι επιβλαβές για τον άνθρωπο, καθώς είναι καρκινογόνο. Μια μελέτη εκτιμά ότι οι Ευρωπαίοι που τρώνε οστρακοειδή θα μπορούσαν να εκτεθούν σε 11.000 κομμάτια από μικρο-πλαστικού κάθε χρόνο!

Υπάρχει ελπίδα;

Πήραμε ένα σκάφος και βγήκαμε έξω από το νησί. Εκεί, νιώσαμε τη δύναμη της φύσης.

Το θέαμα, όμως, ήταν εξαιρετικά ανησυχητικό. Χιλιάδες μπουκάλια και κομμάτια από φελιζόλ, επέπλεαν στο νερό. Σαν μία τεράστια σούπα. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του ταξιδιού.

Κίνα, την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και τη Σρι Λάνκα θεωρούνται τα πέντε χειρότερους παραβάτες, όταν πρόκειται για πλαστική ρύπανση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.

Το πρόβλημα έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες, και δυστυχώς, αντί να συρρικνώνεται, αυξάνεται συνεχώς. Για να συρρικνωθεί... προϋποτίθεται μια σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, για παράδειγμα θα μπορούσαμε να αγοράζαμε καφέ φέρνοντας το δικό μας φλιτζανάκι ή το δικό μας πιρούνι. Αλλά η στάθμιση των συμφερόντων δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.. Ακόμα κι αν έχει να κάνει με την υγεία των ανθρώπων.

Ωστόσο, αυτή είναι η μοναδική ελπίδα για τους ερευνητές. Να αλλάξουν, δηλαδή, οι άνθρωπο τις συνήθειες χρόνων... Έτσι όπως γίνεται με το κάπνισμα. Όσο οι συνέπειες γίνονται γνωστές, τόσο το αποφεύγεις...

Plastic Island: How our throwaway culture is turning paradise into a graveyard

By Nick Paton Walsh, Ingrid Formanek, Jackson Loo and Mark Phillips