Δίδυμες από την Αγγλία μπήκαν στο κλειστό κλαμπ των 100αρηδων
Γεννήθηκαν με 25 λεπτά διαφορά στις 20 Νοεμβρίου του 1916 και πριν από λίγες μέρες έκλεισαν τα 100 τους χρόνια. Οι δίδυμες Irene Crump και Phyllis Jones έκλεισαν τον αιώνα και ζουν μαζί στο Stourport του Worcester της Αγγλίας.
Οι αδελφές δεν είναι μονοζυγωτικά δίδυμα, αλλά μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Πήγαν στο ίδιο σχολείο και είχαν μάλιστα και την ίδια δουλειά μέχρι η Irene να παντρευτεί τον αγρότη Samuel Crump.
Χτύπησαν το «κατοστάρι» με «πολύ δουλειά και καλό φαγητό» και γιόρτασαν την χαρούμενη συγκυρία με 48 φίλους τους με ένα παραδοσιακό Κυριακάτικο ψητό στο Lenchford Inn, όπου πάνε για φαγητό κάθε Παρασκευή. Το ζεύγος είναι ένα από τα έξι δίδυμα που έχουν φτάσει τα 100 χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία .
«Πολύ συχνά γιορτάζουμε τα ιδιαίτερα γενέθλιά μας μαζί, και περάσαμε μια πολύ ωραία μέρα», λέει η Irene . «Γιορτάσαμε μαζί τα 90α γενέθλια μας και τα 99α πέρυσι».
Η κάθε μια κουβάλα την άλλη πάντα μαζί της καθώς μεταξύ άλλων το πρώτο όνομα της κάθε μιας είναι το μεσαίο της άλλης. «Πάντα ήταν πολύ κοντά και τώρα ζούμε μαζί, η Phyllis μετακόμισε στο σπίτι μου πριν από πέντε χρόνια», λέει η Irene.
Οι δίδυμες είχαν μια αδελφή την Dorothy, που πέθανε το 2006 σε ηλικία 92 ετών. Και η Dorothy είχε δίδυμο αδελφάκι, αλλά αυτό πέθανε κατά την διάρκεια της γέννας.
Ο σύζυγος της θείας Rene, όπως είναι γνωστή η Irene, πέθανε το 1999 ζώντας μια καλή ζωή μέχρι τα 90, ενώ ο άντρας της Phyllis «έφυγε» σε ηλικία 91 ετών το 2006.
Η Irene δεν έκανε ποτέ παιδιά, αλλά ο γιός της δίδυμης αδελφής της, Carl Jones, τις φροντίζει και τις δύο, ειδικότερα τώρα που η Phyllis πάσχει από άνοια.
«Η γυναίκα μου Patricia και εγώ ερχόμαστε εδώ κάθε μέρα και τηλεφωνούμε τουλάχιστον μια φορά τη μέρα», λέει ο Carl, 58 ετών.
«Ζουν ανεξάρτητες και τα πάνε πολύ καλά, αν υπάρξει κάποιο έκτακτο περιστατικό θα μου τηλεφωνήσουν».
«Τα πάνε καλά αν και έχουν τις στιγμές τους, αλλά αυτό θα συμβαίνει είτε είναι 100, είτε 20!». «Η μαμά και η θεία Rene πάντα ζούσαν με μικρή απόσταση μακριά και τώρα ζουν μαζί», λέει ακόμη ο Carl.
«Είναι εντελώς διαφορετικές όμως – η θεία Rene ήταν πάντα μεθοδική και προσεκτική ενώ η μαμά μου τρέχει για να κάνει πράγματα».
Δεν ζήτησαν δώρα, αλλά προτίμησαν τα χρήματα να δοθούν ως δωρεές για νοσοκομειακό πρόγραμμα.
«Δεν θέλαμε δώρα, θέλαμε μόνο δωρεές» λέει η Irene. «Δεν έχουμε πάρα πολλά χρήματα αλλά τα πάμε καλά, είναι ένας σκοπός που στηρίζουμε πολύ».