Βρέθηκε ο πρώτος εγκέφαλος δεινοσαύρου και λύνει απορίες αιώνων (pics & vid)
Έμενε στην αφάνεια για 133 χρόνια εντός ενός αρχαίου βάλτου στα νοτιανατολικά της Αγγλίας, αλλά το 2004 κυνηγός απολιθωμάτων το έφερε στο φως.
Αρχικά θεωρούσαν πως πρόκειται για πέτρωμα, αλλά αποδείχθηκε κάτι πολύ σημαντικότερο. Λόγος για ένα πετρωμένο ογκώδες αντικείμενο, που μετά από επιστημονική ανάλυση έδειξε την πραγματική του φύση.
Το αντικείμενο είναι το πρώτο γνωστό δείγμα εγκεφαλικού ιστού δεινοσαύρου. Είναι απολιθωμένο και ανήκει σε φυτοφάγο είδος, μάλλον της οικογενείας του Ιγκουανόδοντα.
Σύμφωνα με ειδική έκδοση της Γεωλογικής Κοινότητας του Λονδίνου, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, το απολίθωμα φέρει σημαντικές ομοιότητες με τον εγκέφαλο κροκοδείλων και πτηνών.
(University Of Cambridge)
Η ανακάλυψη μπορεί να ρίξει φως σε ένα επιστημονικό τμήμα που χώλαινε λόγω έλλειψης στοιχείων. Θα δώσει απαντήσεις για το πως εξελίσσονταν οι εγκέφαλοι δεινοσαύρων και άλλων αρχαίων ειδών κατά μήκος εκατομμυρίων ετών.
Ο εγκεφαλικός ιστός, σε αντίθεση με κόκαλα ή δόντια, είναι συχνά ένα από τα πρώτα κομμάτια του σώματος που αποσυντίθεται. Αυτό έβαζε ένα απαγορευτικό σε κάθε προσπάθεια ανάλυσης, καθώς δεν υπήρχε δείγμα για μελέτη.
Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει και παλαιοντολόγους να εντοπίσουν περισσότερα απολιθωμένα αντικείμενα του είδους γιατί τώρα που γνωρίζουν πως μοιάζει και που κρύβεται. Αυτό εκτιμά ο καθηγητής ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Heritage College of Osteopathic Medicine, στο Οχάιο των ΗΠΑ, Λόρενς Γουίτμερ, που συμμετείχε στις έρευνες.
«Αυτό αλλάζει την εικόνα αναζήτησης μας. Μα δείχνει τι πρέπει να ψάξουμε», είπε ο Γουίτμερ στο Mashable. «Το να έχει λίγο διατηρημένο ιστό, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο».
(University Of Cambridge)
Πως έγινε η ανακάλυψη
Ο κυνηγός απολιθωμάτων Τζέιμι Χισκοκς πρωτοβρήκε το πέτρωμα το 2004, όταν έσκαβε κοντά στο Bexhill, πόλη στην περιοχή του Σάσεξ της Αγγλίας.
Παρέδωσε το αντικείμενο στον Μάρτιν Μπράσιερ, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και τον Ντέιβιντ Νόρμαν, του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, οι οποίοι ξεκίνησαν αμέσως μια συντονισμένη έρευνα. Μετά τον θάνατο του Μπράσιερ, σε ατύχημα το 2014, ο Νόρμαν, συνέχισε την έρευνα.
Οι Βρετανοί μελετητές λένε πως το συγκεκριμένο εγκεφαλικό απολίθωμα πιθανότατα επιβίωσε γιατί ο δεινόσαυρος πέθανε σε βάλτο ή έλος, όπου το πλούσιο σε χημικά και χαμηλό σε οξυγόνο νερό, βοήθησε να διατηρηθεί εγκεφαλικός ιστός.
Συνεργαζόμενοι με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, η ομάδα χρησιμοποίησε ειδικό μικροσκόπιο και τεχνικές για να αναγνωρίσει δύο στοιχεία κλειδιά του δείγματος. Τις μήνιγγες, δηλαδή την σκληρή εξωτερική μεμβράνη που περιφέρει τον εγκέφαλο και τον νευρικό ιστό κάτω απ’ αυτό, που περιλαμβάνει νήματα κολλαγόνου και αιμοφόρων αγγείων.
Η εξωτερική μεμβράνη ήταν το καλύτερα διατηρημένο κομμάτι του απολιθώματος. Αλλά οι ερευνητές ήταν πιο επιφυλακτικοί για την επέμβαση στο πιο μαλακό κομμάτι, που θεωρούσαν ότι ήταν εγκεφαλικός ιστός.
Ακόμη έδειξαν επιφυλακτικότητα ως προς την εξαγωγή συμπερασμάτων για την ευφυΐα του δεινοσαύρου, στηριζόμενοι σε ένα και μόνο δείγμα.
Τι ξέρουμε για τον φυτοφάγο γίγαντα
Ο Ιγκουανόδοντας έζησε κατά την διάρκεια της Κρητιδικής Περιόδου, μπορούσε να περπατήσει στα δύο και τα τέσσερα πόδια και είχε μεγάλα καρφιά στα δάχτυλα, που ίσως χρησιμοποιούσε για να απωθήσει τα αρπακτικά. Είναι το πρώτο είδος δεινοσαύρου που αναγνωρίστηκε, περισσότερα από 150 χρόνια πριν.
(Wikipedia)
Τα χαρακτηριστικά είδη ερπετών έχουν μυαλό στο σχήμα λουκάνικου, που χρησιμοποιεί μόνο το μισό διαθέσιμο χώρο μέσα στο κρανίο. Ο ιστός από αυτό το απολιθωμένο μυαλό φαίνεται να έχει πιεστεί κατευθείαν στο κρανίο, που ίσως σημαίνει ότι είχε μεγάλο εγκέφαλο, που γέμισε το κρανίο. Ίσως ήταν και αυτό που βοήθησε στο να μην αποσυντεθεί.
«Είναι πολύ πιθανό οι δεινόσαυροι να είχαν μεγαλύτερο εγκέφαλο απ΄ ότι τους αποδίδουμε και μπορούμε να το πούμε αυτό με βάση το δείγμα», είπε ο Νόρμαν, ο παλαιοντολόγος του Κέιμπριτζ.
«Το πραγματικά αξιοθαύμαστο είναι πως οι συνθήκες ήταν αυτές που έπρεπε για να συντηρηθεί ο εγκεφαλικός ιστός».