Ινδία: Χτύπησαν άντρα σε αναπηρικό καροτσάκι γιατί δεν σηκώθηκε για τον εθνικό ύμνο

Το περιστατικό προκάλεσε κύμα οργής στη χώρα, με πολλούς να κάνουν λόγο για άνοδο του επιθετικού εθνικισμού.

Ο Salil Chaturvedi, ο οποίος είναι σε αναπηρική καρέκλα από το 1984, περιγράφει σε επιστολή του την οποία δημοσιεύει το BBC, τις δραματικές στιγμές που έζησε, όταν επισκέφτηκε με τη σύζυγό του το σινεμά της περιοχής του.

Ο Salil –όπως αναφέρει στην επιστολή του- ήταν ενθουσιασμένος με την προοπτική του να παρακολουθήσει την ταινία που περίμενε καιρό, καθώς όπως εξηγεί, εξαιτίας της κατάστασής του η επίσκεψη στο σινεμά είναι δύσκολη υπόθεση και για το λόγο αυτό πηγαίνει σπάνια.

Ο Salil, μαζί με τη σύζυγό του Monika και έναν φίλο τους, ξεκίνησε με πολύ μεγάλη χαρά για το σινεμά, σε μία καλοσχεδιασμένη –όπως την περιγράφει- αποστολή. Όταν έφτασαν εκεί, η σύζυγός του πήγε όπως πάντα να ειδοποιήσει τους υπαλλήλους ότι θα χρειαστεί βοήθεια προκειμένου ο άντρας της να μεταφερθεί στα καθίσματα.

Ο ίδιος περίμενε υπομονετικά, ενόσω οι άνθρωποι τριγύρω τον κοιτούσαν παραξενεμένοι. Μπήκαν στην αίθουσα πριν από τους υπόλοιπους και κάθισαν για να δουν την ταινία.

Προτού ξεκινήσει η ταινία, παίζει ο εθνικός ύμνος και όλοι στην αίθουσα σηκώνονται για να τον ακούσουν. «Είναι μία από εκείνες τις στιγμές όπου αισθάνομαι απομονωμένος, καθώς είμαι ο μόνος ο οποίος κάθεται. Είναι ένα άβολο συναίσθημα, αυτό της μη συμμετοχής. Από πίσω μου ακούω ένα ζευγάρι να τραγουδά τον ύμνο με πάθος και έκδηλη υπερηφάνεια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Salil και συνεχίζει:

«Ξαφνικά αισθάνομαι από πίσω μου ένα τρομερό χτύπημα στο κεφάλι. Γυρίζω το κεφάλι πίσω και ο άντρας μου κάνει νόημα να σηκωθώ. Εμβρόντητος, γυρίζω πίσω στην οθόνη και περιμένω να τελειώσει ο εθνικός ύμνος. Θα έπρεπε να νιώθω οργή, σκέφτομαι από μέσα μου, αλλά τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν από νευρικότητα».

«Όταν τελειώνει ο ύμνος, γυρίζω στον άντρα και του λέω: ‘γιατί δεν χαλαρώνεις λίγο;’. ‘Δεν μπορείς να σηκωθείς ούτε για τον εθνικό ύμνο;’, μου φωνάζει η σύντροφός του και της απαντάω πως δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει και πως θα πρέπει να χαλαρώσει λίγο και να μην χτυπάει τον κόσμο».

Η σύζυγος και ο φίλος του Salil κοιτάνε έκπληκτοι, προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ξαφνικά η Μonika, φωνάζει: ‘Χτύπησες τον άντρα μου;’, για να πάρει την ίδια απάντηση-ερώτηση: γιατί δεν σηκώθηκε για τον εθνικό ύμνο.

Όταν τους λέει ότι ο σύζυγός της είναι ανάπηρος, ο άντρας αρχίζει να απολογείται, ωστόσο η γυναίκα συνεχίζει απτόητη την επίθεση και αρχίζει μια φοβερή λογομαχία με την Monika, με αποτέλεσμα να «επέμβουν» οι υπάλληλοι του σινεμά, προσπαθώντας να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

«’Θεέ μου δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Έπρεπε να είναι απλά ένα χαλαρό απόγευμα έξω για να απολαύσω μια ταινία’, σκεφτόμουν από μέσα μου. Υποκρίνομαι ότι είμαι καλά και να κάτσουμε να δούμε την ταινία, ενώ το μόνο που θέλω είναι να πάω πίσω στο ήρεμο σπίτι μου», αναφέρει ο Salil.

Τελικά το ζευγάρι που προκάλεσε την αναταραχή σηκώθηκε και έφυγε. «Εκείνη την ημέρα η ταινία δεν κατάφερε να μου μείνει. Το μυαλό μου συνεχώς βρισκόταν στα άδεια καθίσματα πίσω μου. Συνεχώς σκεφτόμουν την στιγμή που ο άντρας αποφάσισε να με χτυπήσει. Τι μπορεί να σκεφτόταν; Ήταν αντανακλαστικό από μέρους του ή ήταν η αγάπη του για την πατρίδα τόσο υπερβολική, ώστε δεν δίστασε να χτυπήσει κάποιον γι’αυτήν; Εγώ τι πρέπει να κάνω την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο;», σημειώνει ο Salil.

«Μόλις τελείωσε η ταινία, περιμέναμε να αδειάσει η αίθουσα και η Monika έπρεπε πάλι να ζητήσει από τους υπαλλήλους να τη βοηθήσουν να με μεταφέρουν. Γιατί πάντα ξεχνούν ότι με φέρνουν μέσα και μετά πρέπει να με βγάλουν πάλι έξω;», αναρωτιέται ο Salil κλείνοντας την επιστολή του και σημειώνει ότι πλέον θα κλείνει τα τελευταία καθίσματα στο σινεμά.