Αυτός είναι ο πρώτος άνθρωπος που απέλυσε ο Στιβ Τζομπς από την Apple

Ο Μάικλ Γκίρι, προγραμματιστής που ζει στο Σίλικον Βάλει της Καλιφόρνια έχει πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες να πει, αλλά σίγουρα αυτή με πρωταγωνιστή τον εκλιπόντα μεγιστάνα του αμερικάνικου κολοσσού, κλέβει την παράσταση.

Οι δύο τους γνωρίστηκαν το 1976, όντας άσημοι και απένταροι. «Ήμουν ένας ξερακιανός τύπος που έμοιαζε με χίπι και έπεσα πάνω σε αυτόν τον τύπο. Ήταν και αυτός ξερακιανός, και σίγουρα μύριζε με χίπι. Συστηθήκαμε και ανακαλύψαμε ότι άρεσαν και στους δύο οι υπολογιστές», θυμάται.

Ο Τζομπς του ζήτησε να ενταχθεί στην ομάδα παραγωγής των υπολογιστών της Apple, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά για τον Γκίρι. Ο νεαρός τότε προγραμματιστής βάλθηκε να δείξει στον εργοδότη του πως μπορεί να καταφέρει το ακατόρθωτο και να κατασκευάσει ένα πρόγραμμα μετάφρασης για την κατασκευή των μικρών τότε υπολογιστών της εταιρείας.

Ο Γκίρι ξεκίνησε το δύσκολο έργο του, όμως μέρες αργότερα δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον Τζομπς, που θυμωμένος του έλεγε ότι αυτό που προσπαθεί να επιτύχει δεν γίνεται και να σταματήσει την προσπάθεια.

Ενοχλημένος ο προγραμματιστής αποφάσισε να αποδείξει την αξία του, και το κατάφερε. Όμως ο αμερικανός μεγιστάνας δεν έμαθε ποτέ την επιτυχία του. Ο Γκίρι έψαξε την διεύθυνση της εταιρίας και όταν κατάλαβε πως πρόκειται για ένα απλό γκαράζ, πήρε ίσως την χειρότερη απόφαση της ζωής του, έφυγε.

«Είπα στον εαυτό μου, αυτοί οι τύποι είναι αναξιόπιστοι. Δεν θα τα καταφέρουν. Και γύρισα και έφυγα», περιγράφει.

Οι δρόμοι των δύο διασταυρώθηκαν χρόνια αργότερα. Η εταιρία ζήτησε από τον Γκίρι να κάνει μια μικροδουλειά και οι άντρες συναντήθηκαν σε ένα κατάστημα με είδη υγιεινής διατροφής, όπως και στην πρώτη τους επαφή.

Ο προγραμματιστής τον πλησίασε, γέλασαν με την προϊστορία τους, αλλά ο Γκίρι δεν του αποκάλυψε ποτέ πως τότε είχε καταφέρει το αδύνατο.

Δεν ξανασυναντήθηκαν για πολλά χρόνια ακόμη. Η τελευταία φορά που ειδώθηκαν ήταν λίγο πριν χάσει την ζωή του ο ιδρυτής της Apple. Τότε ο Γκίρι δεν τόλμησε να τον πλησιάσει.

«Δεν έδειχνε να με αναγνωρίζει. Δεν ήθελα να διακόψω. Θα έπρεπε να τον έχω χαιρετήσει. Θα έπρεπε να του πω ότι έφτιαξα το πρόγραμμα τότε. Αλλά δεν είχα τα κότσια να του μιλήσω σε εκείνο το σημείο».

«Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πάντα θα μετανιώνω που δεν του μίλησα αυτή την νύχτα».