Πέθανε στα ενενήντα του ο βραβευμένος με Νόμπελ, Ντάριο Φο

Ο ιταλικός τύπος κάνει λόγο για μεγάλη απώλεια ενός εκ των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της χώρας, που έχει στιγματίσει με το έργο του.

Ο Ντάριο Φο ασχολήθηκε με επιτυχία με την σκηνοθεσία, την ηθοποιία, την λογοτεχνία και την σκηνογραφία. Το 1997 είχε πάρει βραβείο Νόμπελ για το σύνολο του έργου του.

Πάντα στο πλευρό της συζύγου του, Φράνκα Ράμε, υπήρξε μοναδικό ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό, ενώ είχε αναπτύξει και εντονότατη πολιτική δράση. Στην δεκαετία του '70 είχε στηρίξει, μεταξύ, των άλλων, τον αγώνα των ελλήνων αντιστασιακών κατά της χούντας των συνταγματαρχών.

Το 1969 είχε υπερασπισθεί τον Ιταλό αναρχικό Tζουσέπε Πινέλλι, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αδίκως για θανατηφόρα βομβιστική έκρηξη στο Μιλάνο. Ο Πινέλι έπεσε από παράθυρο της αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου κατά την διάρκεια της ανάκρισής του και μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινής γνώμης, αλλά και τον διανοουμένων , υποστήριξε με έμφαση ότι ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε αυτοκτονία. Ο Φο, για την όλη αυτή ιστορία αποφάσισε να γράψει το έργο- καταγγελία «ο Τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού».

Την τελευταία περίοδο της ζωής του ο βραβευμένος καλλιτέχνης είχε ταχθεί με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλλο.

Στην είδηση του θανάτου του Ντάριο Φο άμεση ήταν η αντίδραση και του πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, που έκανε λόγο για απώλεια ενός εκ των μεγαλύτερων πρωταγωνιστών της χώρας.

«Με τον Ντάριο Φο η Ιταλία χάνει έναν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του θεάτρου, του πολιτισμού, της κοινωνικής ζωής της. Η σάτιρά του, η έρευνα και η διαρκής εργασία του επί σκηνής, η πολύπλευρη καλλιτεχνική του δραστηριότητα αποτελούν την μεγάλη παρακαταθήκη ενός μεγάλου Ιταλού, προς όλο τον κόσμο».

Αναλυτικά το έργο του:

• Δάχτυλο στο μάτι (Il dito nell'occhio, 1953)
• Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ (Gli arcangeli non giocano a flipper, 1959)
• Είχε δυο Πιστόλια (με Άσπρα και Μαύρα Μάτια) (Aveva due pistole dagli occhi bianchi e neri, 1960)
• Αυτός που Κλέβει ένα Πόδι Έχει Τύχη στην Αγάπη (Chi ruba un piede è fortunato in amore, 1961
• H Mεγάλη Παντομίμα (Grande pantomime con bandiere e pupazzi piccolo I medi΄΄), 1968
• Μίστερο Μπούφο (Mistero Buffo, 1969)
• Ο Εργάτης Ξέρει 300 Λέξεις το Αφεντικό 1000, Γι' αυτό Είναι Αφεντικό (L'operaio conosce 300 parole il padrone 1000 per queato lui e il padrone, 1969)
• Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (Morte accidentale di un anarchico, 1970)
• Φενταγίν (Fedayin, 1971)
• Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω! (Non si paga, non si paga!, 1974)
• Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά (La marijuana della mamma è la piu bella, 1976)
• Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία (Tutti casa letto e chiesa, 1977)
• Η Ιστορία μιας Τίγρης κι Άλλες Ιστορίες (Storia della tigre et altre storie, 1978)
• Η Όπερα του Ζητιάνου, (L'opera dello sghignazzo, 1981)
• Μια Μάνα (Una madre, 1982)
• Το Ανοιχτό Ζευγάρι (Coppio aperta, 1983)
• Ελισάβετ: Γυναίκα Κατά Λάθος (Quasi per caso una donna: Elisabetta, 1984)
• Το Ημερολόγιο της Εύας (Diario di Eva, 1984)
• Ένας Ήταν Γυμνός κι ο Άλλος Φόραγε Φράκο (L´uomo nudo e l´uomo in frak, 1985)
• Ο Πάπας και η Μάγισσα (Il papa e la strega, 1989)
• Ο Ανώμαλος Δικέφαλος (L'anomalo Bicefalo, 2003)