Γ. Ντάισελμπλουμ: Η Ευρώπη υποφέρει από μετατραυματικό στρες

Σύμφωνα με τον Ντάισελμπλουμ, η αιτία του πανικού αυτού είναι το τραύμα της περιόδου 2008-2010 όταν η ΕΕ βρέθηκε σε μια βαθιά οικονομική κρίση. Στο μεταξύ όμως οι οικονομικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην ευρωζώνη έχουν ανακάμψει, ενώ και η ανεργία όπως και τα δημοσιονομικά ελλείμματα έχουν μειωθεί. «Εάν κανείς τα αθροίσει όλα αυτά μαζί, μπορεί να κάνει λόγο για πολλές θετικές εξελίξεις», εξήγησε. «Εάν όμως κοίταζε κανείς τους τίτλους των εφημερίδων, θα σκεφτόταν διαφορετικά», πρόσθεσε.

Ωστόσο, δεν θέλησε να αμφισβητήσει την κρίση εμπιστοσύνης, η οποία μαστίζει την ΕΕ. Όπως είπε:

Η προσφυγική κρίση και η τρομοκρατική απειλή που ήλθαν παράλληλα με την χρηματοπιστωτική κρίση, μας έδειξαν με τον πιο επώδυνο τρόπο πως δεν είμαστε σε θέση να εγγυηθούμε στους πολίτες το επίπεδο ευημερίας και ασφάλειας που εύλογα μας ζητούν. Αισθάνονται πως η ΕΕ δεν είναι η λύση για τα προβλήματά τους.

Ακόμη, κατά τον Ντάισελμπλουμ: «οι επώδυνες μεταρρυθμίσεις και η πολιτική λιτότητας που έχουν επιβληθεί σε κάποιες χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για λαϊκισμούς».

Μάλιστα, ο πρόεδρος του Eurogroup υπογραμμίζει ότι ο λαϊκισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον εάν προσφέρει κανείς: «περισσότερη ειλικρίνεια και δικαιοσύνη στους ευρωπαίους πολίτες. Ανάμεσα δηλαδή στις διαφορετικές γενιές, ανάμεσα σε αυτούς που είναι ‘μέσα’ και σε αυτούς που είναι ‘απ’ έξω’ και ανάμεσα στους κερδισμένους και τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης», διευκρίνισε.

Επίσης δεν παρέλειψε, κατά τη σύνοδο να εκφράσει την άποψη ότι οι σημερινοί καιροί δεν προσφέρονται για νέες χίμαιρες. Τα λόγια του χαρακτηριστικά ήταν:

Η χειρότερη αντίδραση απέναντι σε υπαρκτά προβλήματα είναι να επαναλάβει κανείς τις παλιές απαντήσεις για περισσότερη και βαθύτερη ενοποίηση. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξηγήσουμε τι είναι η Ευρώπη και τι δεν είναι. Να ενισχύσουμε και να φέρουμε σε πέρας αυτό που έχουμε. Να προστατεύσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα ώστε να μπορέσουμε να θέσουμε υπό έλεγχο την μετανάστευση και την ενσωμάτωση. Να μεταρρυθμίσουμε το κράτος πρόνοιας που έχουμε ώστε να είναι ωφέλιμο για όλες τις γενιές.