Από τον Μπαρνιέ στον Μπαϊρού: Ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας δεν έχει τη στήριξη των Σοσιαλιστών

Ο 73χρονος Μπαϊρού δεν αποτελεί νέο πρόσωπο για την πολιτική σκηνή της χώρας, αφού εκτός από στενός σύμμαχος του νυν Προέδρου αποτελεί παραδοσιακό εκφραστή του κεντρώου χώρου στην Γαλλία και πολύπειρο κυβερνητικό στέλεχος, με εμπειρία σε Γαλλία και Ευρώπη. Μάλιστα το 2007 κόντεψε να κάνει την έκπληξη, όταν ήλθε τρίτος σε ψήφους στις προεδρικές εκλογές απειλώντας τους κραταιούς τότε Σοσιαλιστές από τη διεκδίκηση της Προεδρίας (την οποία τελικά κέρδισε ο Νικολά Σαρκοζί).

Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς ο 73χρονος θα μπορέσει να αποφύγει την ίδια μοίρα με τον Μπαρνιέ, καθώς το νομοθετικό σώμα της Γαλλίας παραμένει διχασμένο μεταξύ τριών ομάδων -Αριστερά, Κέντρο/Κεντροδεξιά, Ακροδεξιά- που ως τώρα δεν έχουν δείξει λίγη προθυμία να συνεργαστούν.

Η άμεση πρόκληση του Μπαϊρού θα είναι να σχηματίσει μια κυβέρνηση που δεν θα απορριφθεί αμέσως από την αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι είναι απίθανο να περιλαμβάνει υπουργούς εκτός του φιλομακρονικού συνασπισμού αλλά και συντηρητικών βουλευτών του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου.

Λίγο πριν ανακοινωθεί το όνομα του νέου πρωθυπουργού στελέχη της ακροαριστερής Ανυπότακτης Γαλλίας έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον Μπαϊρού «συνέχεια» συνέχεια του μακρονισμού και μια επιλογή που δεν σέβεται το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουλίου, όταν η αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου απέσπασε τις περισσότερες ψήφους και έδρες στην Εθνοσυνέλευση, μολονότι δεν εξασφάλισε την πλειοψηφία. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος του της «Εθνικής Συσπείρωσης» Τζορντάν Μπαρντελά κάλεσε τον νέο πρωθυπουργό να συνεργαστεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Οι Σοσιαλιστές δεν θα ενταχθούν στην κυβέρνηση

Οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές δεν θα συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση υπό την ηγεσία Φρανσουά Μπαϊρού, ανακοίνωσε σήμερα ο Μπορίς Βαλό, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών.

Ορίζοντας τον σύμμαχό του Μπαϊρού για πρωθυπουργό, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε να συνεχίσει την πολιτική του, είπε ο Βαλό, χαρακτηρίζοντας την επιλογή Μπαϊρού «επικίνδυνη» .

Οι Σοσιαλιστές είχαν θεωρηθεί πιθανοί ρυθμιστές μετά την ανατροπή της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ την περασμένη εβδομάδα, που πυροδότησε τη δεύτερη μεγάλη πολιτική κρίση στη Γαλλία μέσα σε έξι μήνες.

Λίγο νωρίτερα σήμερα ο Μακρόν διόρισε τον κεντρώο σύμμαχό του Φρανσουά Μπαϊρού στη θέση του πρωθυπουργού.

«Δεν θα υπάρξει εκ των προτέρων μομφή», δήλωσε ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο πρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού, οι ψήφοι του οποίου, μαζί με αυτές των βουλευτών της αριστεράς, επέτρεψαν την ανατροπή του πρώην πρωθυπουργού Μισέλ Μπαρνιέ στην Εθνοσυνέλευση.

Από την πλευρά του, το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς «Η Ανυπότακτη Γαλλία» (LFI) τάχθηκε υπέρ μιας πρότασης μομφής κατά του Μπαϊρού επειδή δεν προέρχεται από τις τάξεις της αριστεράς.

To παρασκήνιο της έντασης

Το πρωί, γαλλικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι Μακρόν και Μπαϊρού είχαν έντονη συνομιλία που οδήγησε στην άρνηση του τελευταίου να αναλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο.

Ωστόσο, όπως φάνηκε από την ανακοίνωση του Προεδρικού Μεγάρου, οι δύο πολιτικοί κατάφεραν να φτάσουν σε συμφωνία.

Πρόκειται για τον τέταρτο πρωθυπουργό που διορίζει ο Γάλλος πρόεδρος μετά από την επανεκλογή του, τον Απρίλιο του 2022.

Ποιος είναι ο Μπαϊρού

Ο Φρανσουά Ρενέ Ζαν Λισιέν Μπαϊρού είναι Βάσκος (από τη «γαλλική» πλευρά της Χώρας των Βάσκων), καθολικός, έχει έξι παιδιά, είναι Κεντρώος και γνωρίζει τη γαλλική πολιτική πάρα πολύ καλά.

Έχει διατελέσει Υπουργός Παιδείας της Γαλλίας υπό τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις της δεξιάς, βουλευτής της περιφέρειας των Ατλαντικών Πυρηναίων από το 1986, πρώην ευρωβουλευτής και σύμβουλος του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δύο φορές πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου των Ατλαντικών Πυρηναίων, δημοτικός σύμβουλος του Πω, υπήρξε επίσης πρόεδρος των κομμάτων: Centre des démocrates sociaux (CDS), Force démocrate, Union pour la démocratie française (UDF) και Mouvement démocrate (Modem) του οποίου είναι και ο ιδρυτής.

Συγκέντρωσε ποσοστό 18,57 % επί των ψήφων στο πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2007. Μετά από τις εκλογές, ίδρυσε ένα νέο κόμμα που τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκακιέρας: το MoDem, διάδοχης κατάστασης του UDF, του οποίου ήταν και πρόεδρος.