Νέα επιστημονική θεωρία: Η ταφική μάσκα του Τουταγχαμών ίσως είχε κατασκευαστεί για γυναίκα

Γεννημένος το 1341 π.Χ., ο Τουταγχαμών κυβέρνησε σε μια ταραχώδη περίοδο της αιγυπτιακής ιστορίας, υπό την επιρροή του αιρετικού πατέρα του, Ακενατόν, και της θετής του μητέρας, Νεφερτίτης.

Η μετατόπιση της λατρείας προς τον θεό Ατέν έφερε αναστάτωση στην ιεραρχία και την πολιτική εξουσία της Αιγύπτου.

Μετά τον θάνατο του Ακενατόν, επικρατεί ασάφεια σχετικά με το ποιος ανέλαβε την εξουσία, με τη Νεφερτίτη πιθανώς να κυβέρνησε μόνη της πριν την άνοδο του Τουταγχαμών.

Ο σχετικά μικρός τάφος του Τουταγχαμών στην Κοιλάδα των Βασιλέων έχει οδηγήσει σε εικασίες ότι προοριζόταν για ευγενή ή μέλος βασιλικής οικογένειας.

Η μακροχρόνια θεωρία πως πέθανε ξαφνικά εξηγεί γιατί πολλά αντικείμενα φαίνεται να επαναχρησιμοποιήθηκαν, πιθανότατα από την ταφή της Νεφερτίτης ή άλλων βασιλικών προσώπων.

Ο αιγυπτιολόγος Άινταν Ντόντσον υποστηρίζει ότι τα αντικείμενα της Νεφερτίτης μπορεί να επαναχρησιμοποιήθηκαν πολύ νωρίς στη βασιλεία του Τουταγχαμών, διαψεύδοντας τη θεωρία της βιαστικής συγκρότησης του εξοπλισμού του μετά τον θάνατό του.

Κι όμως η υπόθεση παραμένει: η μάσκα του Τουταγχαμών ίσως αρχικά να είχε φτιαχτεί για μία γυναίκα από την βασιλική οικογένεια.

Η υπόθεση αυτή ενισχύει την ιδέα πως ο Τουταγχαμών ενταφιάστηκε σε έναν ημιτελή τάφο, πιθανώς σχεδιασμένο για άλλο πρόσωπο.

Η χρυσή μάσκα του Τουταγχαμών παραμένει σύμβολο αιγυπτιακής τέχνης και πολιτισμού. Παρά τις θεωρίες πως η μάσκα μπορεί να ανήκε αρχικά σε άλλο άτομο, ειδικοί όπως ο Κρίστιαν Έκμαν διαπίστωσαν ότι η διμερής κατασκευή της ήταν κοινή πρακτική.

Επίσης, τα τρυπημένα αυτιά δεν αποτελούν ανωμαλία, καθώς και άλλες μούμιες βασιλέων εμφανίζουν αυτό το χαρακτηριστικό.

Η εξέταση του τάφου και της μάσκας του Τουταγχαμών αναδεικνύει τη βαθιά πολυπλοκότητα της αιγυπτιακής βασιλικής παράδοσης, ενώ παράλληλα ρίχνει φως στις αλληλένδετες σχέσεις εξουσίας και πολιτιστικής κληρονομιάς της εποχής της Amarna.

Αν και πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, οι συνεχείς έρευνες αποδεικνύουν πως κάθε νέο εύρημα ή ανάλυση μπορεί να φέρει εκπλήξεις.