Δηλητήριο από πλάσματα στις υποβρύχιες σπηλιές των Μάγια μπορεί να θεραπεύσει επιληψία και πόνους

Ενώ στο παρελθόν έχει διαπιστωθεί ότι οι τοξίνες από φίδια, αράχνες, σκορπιούς και έντομα έχουν ένα ευρύ φάσμα ιατρικών εφαρμογών, το δηλητήριο από θαλάσσια ζώα παραμένει ελάχιστα μελετημένο, αναφέρει ο Independent.

Στη νέα μελέτη, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης αξιολόγησαν τις τοξίνες που παράγονται από ένα θαλάσσιο ρεμίποδο, το οποίο μοιάζει με σαρανταποδαρούσα και ζει σε υποθαλάσσιες σπηλιές.

«Το ρεμίποδο Xibalbanus tulumensis είναι το μοναδικό καρκινοειδές για το οποίο έχει περιγραφεί ένα σύστημα δηλητηρίου», σημειώνουν οι ερευνητές στη μελέτη.

Το ρεμίποδο παράγει μια ισχυρή νευροτοξίνη την οποία εγχέει στο θήραμά του για να το παραλύσει. Η τοξίνη περιέχει μια μικρή πρωτεΐνη που ονομάστηκε ζιμπαλμπίνη (xibalbine από την επιστημονική ονομασία του πλάσματος), η οποία έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά των πρωτεϊνών του δηλητηρίου της αράχνης.

Αυτά τα μικρά πρωτεϊνικά μόρια είναι ανθεκτικά στα ένζυμα, τη θερμότητα και τις ακραίες τιμές pH και μπορούν να μπλοκάρουν σημαντικά κανάλια για τη μεταφορά αλάτων καλίου σε συστήματα θηλαστικών, λένε οι ερευνητές.

«Αυτή η αναστολή είναι πολύ σημαντική όταν πρόκειται για την ανάπτυξη φαρμάκων για μια σειρά νευρολογικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της επιληψίας», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Björn von Reumont.

Οι πρωτεΐνες του δηλητηρίου μπορούν επίσης να διαταράξουν τη μετάδοση των νευρικών σημάτων που εμπλέκονται στην ευαισθητοποίηση του συστήματος του πόνου, ανοίγοντας νέες προσεγγίσεις για τη θεραπεία του.

«Ανεκμετάλλευτο δυναμικό»

Τα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αποκαλύπτουν το «ανεκμετάλλευτο δυναμικό» της θαλάσσιας βιοποικιλότητας για την παραγωγή φαρμάκων. «Η μελέτη μας αποτελεί σημαντικό ακρογωνιαίο λίθο για μελλοντικές μελέτες που θα ξεδιαλύνουν την προέλευση και τη λειτουργία αυτών των αινιγματικών πρωτεϊνών», γράφουν.

Η μελέτη προειδοποιεί ωστόσο ότι τα ενδιαιτήματα των ρεμιπόδων απειλούνται σοβαρά. Η κατασκευή του υπεραστικού σιδηροδρομικού δικτύου Tren Maya που διασχίζει τη χερσόνησο του Γιουκατάν θέτει ιδιαίτερες προκλήσεις για την επιβίωση του είδους.

Τα ρεμίποδα ζουν σε ένα «εξαιρετικά ευαίσθητο οικοσύστημα», σύμφωνα με τον Δρ. von Reumont. «Η μελέτη μας αναδεικνύει τη σημασία της προστασίας της βιοποικιλότητας, όχι μόνο για την οικολογική της σημασία αλλά και για πιθανές ουσίες που θα μπορούσαν να είναι ζωτικής σημασίας για εμάς τους ανθρώπους», δήλωσε.