Πενθούν οι γάτες όταν υπάρχει απώλεια στην οικογένεια - Αποκαλυπτική μελέτη

Ορισμένες γάτες δυσκολεύονταν να κοιμηθούν, δεν έτρωγαν το φαγητό τους ή έκαναν ήχους νιαουρίσματος. Άλλες ήταν πιο απαιτητικές σε σχέση με την προσοχή που τους έδιναν τα αφεντικά τους ή έπαψαν να παίζουν τα αγαπημένα τους παιχνίδια, ανέφεραν οι ιδιοκτήτες. Ακόμη και αν η απώλεια αφορούσε τον σκύλο της οικογένειας.

Η ομάδα, όπως γράφει ο Guardian, πίσω από την μελέτη δήλωσε ότι τα ευρήματα αμφισβητούν την άποψη ότι οι γάτες είναι αντικοινωνικές και υποδηλώνουν ότι μπορεί και να βιώνουν την ψυχολογική εμπειρία της απώλειας.

«Ασχολούνταν οι γάτες λιγότερο με τον ύπνο, το φαγητό και το παιχνίδι, αλλά περισσότερο με την αναζήτηση προσοχής από ανθρώπους και άλλα κατοικίδια, το κρύψιμο, το να περνούν χρόνο μόνες τους και να εμφανίζονται να αναζητούν τους χαμένους συντρόφους τους», ανέφεραν οι συγγραφείς της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στις ΗΠΑ στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στο Applied Animal Behaviour Science.

Το πένθος είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο, με τους ελέφαντες, τα δελφίνια και τους χιμπατζήδες, για παράδειγμα, να επιδεικνύουν σύνθετες συμπεριφορές όπως η φύλαξη του σώματος ενός συντρόφου μετά το θάνατο. Πρόσφατη μελέτη Ιταλών ερευνητών έδειξε ότι το φαινόμενο επεκτείνεται και στους σκύλους, οι οποίοι εμφάνιζαν αλλαγές στη συμπεριφορά τους όταν πέθαινε ένας άλλος σκύλος στο σπίτι.

Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου του Όκλαντ, ήταν λιγότερο προφανές ότι μια γάτα θα εμφάνιζε σημάδια πένθους.

«Ενώ οι σκύλοι, που προέρχονται από ζώα αγέλης, θα μπορούσαν λογικά να αντιδράσουν πιο έντονα στο θάνατο ενός συντρόφου, οι γάτες υπό ανθρώπινη φροντίδα έχουν προσαρμοστεί να ζουν ανάμεσα σε συντρόφους και η ικανότητά τους να αντιδρούν στην απώλεια ενός συντρόφου χρήζει περαιτέρω μελέτης», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Στην τελευταία μελέτη, οι φροντιστές περισσότερων από 450 γατών που είχαν άλλο κατοικίδιο, είτε γάτα είτε σκύλο, που πέθανε πρόσφατα, ρωτήθηκαν για τη συμπεριφορά της γάτας που ζούσε. Στα δύο τρίτα περίπου των περιπτώσεων το αποθανόν κατοικίδιο ζώο ήταν άλλη γάτα και τα υπόλοιπα ήταν σκύλοι.

«Σε αντίθεση με τους σκύλους, τείνουμε να πιστεύουμε ότι οι γάτες είναι απόμακρες και όχι κοινωνικές», δήλωσε στους Times η καθηγήτρια Τζένιφερ Βονκ, συγκριτική/γνωσιακή ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ και συν-συγγραφέας της εργασίας. Ωστόσο, σημείωσε η ίδια, στην άγρια φύση οι γάτες είχαν την τάση να συνασπίζονται και να σχηματίζουν ιεραρχίες. «Νομίζω ότι τις έχουμε χαρακτηρίσει λάθος», πρόσθεσε η Βονκ.

«Ο χρόνος που τα ζώα συντροφιάς περνούσαν μαζί συμμετέχοντας σε καθημερινές δραστηριότητες προέβλεπε μεγαλύτερες συμπεριφορές που μοιάζουν με πένθος και φοβικότητα, ενώ οι πιο θετικές σχέσεις μεταξύ του επιζώντος και του αποθανόντος ζώου προέβλεπαν μειώσεις στον ύπνο, το φαγητό και το παιχνίδι», αναφέρει η μελέτη.

Ενώ τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την ιδέα ότι οι γάτες θρηνούν, μια εναλλακτική πιθανότητα είναι ότι οι ιδιοκτήτες προβάλλουν τη δική τους στενοχώρια στο επιζών κατοικίδιο ζώο. «Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, οι φροντιστές που βίωσαν μεγαλύτερη θλίψη ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν αυξήσεις στον ύπνο των επιζώντων γατών τους, στο να περνούν χρόνο μόνοι τους και να κρύβονται μετά το θάνατο», έγραψαν.