Πώς η ανακάλυψη της αρχαιότερης σπηλαιογραφίας αλλάζει όσα ξέραμε για τη γέννηση της τέχνης

Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι η Ευρώπη δεν ήταν η γενέτειρα της τέχνης των σπηλαίων, όπως επί μακρόν είχε θεωρηθεί, σημειώνει ο Independent.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια νέα επιστημονική προσέγγιση για να προσδιορίσουν την ελάχιστη ηλικία της πρόσφατα αποκαλυφθείσας παράστασης στο εσωτερικό του σπηλαίου Leang Karampuang, χρησιμοποιώντας λέιζερ για να χρονολογήσουν ένα είδος κρυστάλλου που ονομάζεται ανθρακικό ασβέστιο και σχηματίστηκε φυσικά στην επιφάνειά της.

Η παράσταση, στην οποία κυριαρχεί η απεικόνιση ενός αγριόχοιρου διαστάσεων 92 επί 38 εκατοστών, που στέκεται όρθιος μαζί με τρεις μικρότερες ανθρωπόμορφες μορφές, είναι ζωγραφισμένη σε μία μόνο απόχρωση σκούρου κόκκινου χρώματος. Υπάρχουν και άλλες εικόνες χοίρων στο σπήλαιο.

Η αρχαιότερη αφήγηση

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ της Αυστραλίας, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature, ερμήνευσαν την παράσταση ως μια αφηγηματική σκηνή, γεγονός που, όπως είπαν, θα την καθιστούσε την αρχαιότερη γνωστή απόδειξη αφήγησης ιστοριών στην τέχνη.

«Το πως οι μορφές των ανθρώπων και του χοίρου είναι τοποθετημένες η μία σε σχέση με την άλλη και ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν ήταν σαφώς σκόπιμο, και μεταδίδει μια αίσθηση δράσης. Κάτι συμβαίνει ανάμεσα σε αυτές τις φιγούρες. Λέγεται μια ιστορία», δήλωσε ο αρχαιολόγος Adam Brumm του Πανεπιστημίου Griffith, συν-συγγραφέας της μελέτης.

Μέχρι τώρα, η παλαιότερη γνωστή σπηλαιογραφία ήταν αυτή στο σπήλαιο Leang Tedongnge, επίσης στο Σουλαουέζι, πριν από τουλάχιστον 45.500 χρόνια.

Παλαιότερη από τις ευρωπαϊκές

Η παράσταση του σπηλαίου Leang Karampuang, τόνισαν οι ερευνητές, προηγείται των σπηλαιογραφιών της Ευρώπης, η παλαιότερη από τις οποίες βρίσκεται στο El Castillo στην Ισπανία και χρονολογείται πριν από περίπου 40.800 χρόνια.

«Αυτή η ανακάλυψη της πολύ παλιάς τέχνης των σπηλαίων στην Ινδονησία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ευρώπη δεν ήταν η γενέτειρα της τέχνης των σπηλαίων, όπως είχε θεωρηθεί επί μακρόν», σχολίασε ο Brumm.

«Υποδηλώνει επίσης ότι η αφήγηση ιστοριών ήταν ένα πολύ παλαιότερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, και ειδικότερα της ιστορίας της τέχνης, από ό,τι είχε αναγνωριστεί προηγουμένως», πρόσθεσε.