Το γιγάντιο πλάσμα των βάλτων που ήταν κορυφαίος θηρευτής πριν από τους δεινόσαυρους

Το πλάσμα με τα μεγάλα, μυτερά δόντια είχε κρανίο μήκους άνω των δύο μέτρων και ζούσε σε βαλτώδη νερά 40 εκατομμύρια χρόνια πριν την εξέλιξη των δεινοσαύρων, αναφέρει ο Independent.

Με την ονομασία Gaiasia jennyae, το πλάσμα του βάλτου είχε ένα μεγάλο, επίπεδο κεφάλι το οποίο του επέτρεπε να ανοίγει πολύ το στόμα και να κλείνει τα σαγόνια πάνω στα θύματά του.

Ο Δρ. Jason Pardo, μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών στο Μουσείο Field στο Σικάγο και συν-επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, δήλωσε σχετικά: «Το Gaiasia jennyae ήταν αρκετά μεγαλύτερο από έναν άνθρωπο και πιθανότατα βρισκόταν κοντά στον πυθμένα των βάλτων και των λιμνών».

«Έχει αυτά τα τεράστια μυτερά δόντια, ολόκληρο το μπροστινό μέρος του στόματος είναι απλά γιγάντια δόντια».

Το απολίθωμα πήρε το όνομά του από τον σχηματισμό Gai-as στη Ναμίμπια, όπου βρέθηκε, και από την Jenny Clack, παλαιοντολόγο που ειδικεύτηκε στην εξέλιξη των πρώιμων τετραπόδων – των σπονδυλωτών με τέσσερα άκρα που από ψάρια με λοβοειδή πτερύγια εξελίχθηκαν σε αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά.

Το απολίθωμα εντόπισε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Claudia Marsicano του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, και οι συνεργάτες της. Η ίδια χαρακτήρισε την ανακάλυψη «συγκλονιστική», προσθέτοντας: «Ήξερα μόνο και μόνο βλέποντάς το ότι επρόκειτο για κάτι εντελώς διαφορετικό».

«Η κατασκευή του μπροστινού μέρους του κρανίου τράβηξε την προσοχή μου. Ήταν το μόνο σαφώς ορατό μέρος εκείνη τη στιγμή και έδειχνε πολύ ασυνήθιστα μεγάλα, συμπλεκόμενα δόντια, δημιουργώντας ένα δάγκωμα που δεν υπήρχε σε άλλα πρώιμα τετράποδα».

Οι ερευνητές ξέθαψαν αρκετά δείγματα, μεταξύ των οποίων και ένα με καλά διατηρημένο, αρθρωμένο κρανίο και σπονδυλική στήλη.

Σήμερα, η Ναμίμπια βρίσκεται ακριβώς βόρεια της Νότιας Αφρικής, αλλά ήταν νοτιότερα πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη πλησίαζε στο τέλος μιας εποχής παγετώνων –σχεδόν στο ίδιο σημείο με το βορειότερο σημείο της Ανταρκτικής σήμερα.

Ο Δρ. Pardo σχολίασε σχετικά: «Το γεγονός ότι βρήκαμε το Gaiasia στο μακρινό νότο μας λέει ότι υπήρχε ένα ακμάζον οικοσύστημα που μπορούσε να υποστηρίξει αυτούς τους πολύ μεγάλους θηρευτές. Όσο περισσότερο ψάχνουμε, μπορεί να βρούμε περισσότερες απαντήσεις για αυτές τις μεγάλες ομάδες ζώων που μας ενδιαφέρουν, όπως οι πρόγονοι των θηλαστικών και των σύγχρονων ερπετών».