Πώς τα μυρμήγκια ακρωτηριάζουν τραυματισμένους συντρόφους για να τους σώσουν τη ζωή

Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται φροντίδα τραυμάτων στα μυρμήγκια, οι επιστήμονες λένε ότι η ανακάλυψή τους είναι το πρώτο παράδειγμα μη ανθρώπινου ζώου που πραγματοποιεί ακρωτηριασμούς για την αντιμετώπιση τραυμάτων στα πόδια και την πρόληψη της εμφάνισης ή της εξάπλωσης της μόλυνσης, αναφέρει ο Guardian.

«Τα μυρμήγκια είναι σε θέση να διαγνώσουν, σε κάποιο βαθμό, τις πληγές και να τις θεραπεύσουν αναλόγως, ώστε να μεγιστοποιήσουν την επιβίωση των τραυματιών», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της σχετικής μελέτης, Δρ. Ερικ Φρανκ, από το Πανεπιστήμιο της Λωζάνης.

Γράφοντας στο περιοδικό Current Biology, ο Φρανκ και οι συνεργάτες του αναφέρουν πώς τραυμάτισαν μυρμήγκια του είδους Camponotus floridanus (μυρμήγκι-ξυλουργός της Φλόριντα, όπως αποκαλείται) στο δεξί πίσω πόδι τους και στη συνέχεια παρατήρησαν τις αντιδράσεις των συντρόφων τους στη φωλιά τους για μια εβδομάδα.

Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι 13 από τα 17 μυρμήγκια με τραύματα στο μηρό υπέστησαν ακρωτηριασμό από τους συντρόφους τους, με το άκρο τους να αποκόπτεται στον τροχαντήρα – την προεξοχή του μηριαίου οστού στην έξω πλευρά του ισχίου.

«Τα άλλα μυρμήγκια άρχιζαν να γλείφουν το τραύμα προτού μετακινηθούν προς τα πάνω, μέχρι να φτάσουν στον τροχαντήρα. Στη συνέχεια, δάγκωναν επανειλημμένα το τραυματισμένο πόδι μέχρι να το αποκόψουν», έγραψε η ομάδα.

Αντίθετα, δεν έγινε ακρωτηριασμός στα εννέα μυρμήγκια με τραυματισμούς στην κνήμη ή στο κάτω μέρος του ποδιού τους. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις τα υπόλοιπα μυρμήγκια φρόντισαν τις πληγές γλύφοντάς τες.

Η ομάδα κατέγραψε παρόμοια αποτελέσματα όταν το πείραμα επαναλήφθηκε χρησιμοποιώντας μυρμήγκια με μολυσμένες πληγές.

«Σημαντική η θεραπεία των τραυματιών»

Μια άλλη σειρά πειραμάτων αποκάλυψε ότι τα απομονωμένα μυρμήγκια με μολυσμένες πληγές είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από εκείνα με αποστειρωμένες πληγές. Ωστόσο, τα ποσοστά επιβίωσής τους βελτιώνονταν σημαντικά εάν τα τραυματισμένα μυρμήγκια είτε επέστρεφαν στις αποικίες τους – γεγονός που υποδηλώνει ότι οι θεραπείες που παρείχαν οι σύντροφοί τους ήταν ευεργετικές – είτε το μολυσμένο άκρο ακρωτηριαζόταν από τους ερευνητές.

Σύμφωνα με τον Φρανκ, τα μυρμήγκια είναι πιο πιθανό να τραυματιστούν σε εδαφικές διαμάχες με γειτονικές αποικίες, και η θεραπεία των τραυματιών είναι σημαντική. «Παρατηρούμε στο είδος Camponotus ότι περίπου το 10-11% των μυρμηγκιών που βγαίνουν για κυνήγι ή αναζήτηση τροφής φέρουν τραυματισμό από μια προηγούμενη ημέρα. Επομένως, εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικό μέρος της αποικίας», δήλωσε.