Γαλλικές εκλογές: Η έξυπνη «βόμβα» του δημοκρατικού τόξου και οι γέφυρες

Η Γαλλία είναι με διαφορά η πιο πολιτικοποιημένη χώρα στην Ευρώπη.

Από το 2002 και μετά, το σοκαριστικό για τα γαλλικά δεδομένα δίλλημα του Ζακ Σιράκ προς τον Γαλλικό λαό: «Εγώ ή ο Λε Πεν», η συμμετοχή στις κάλπες ξεκίνησε να «εναρμονίζεται» με τις ... χαμηλές πτήσεις των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.

Από εχθές η Γαλλία είναι και πάλι στα γνωστά της συμμετοχικά επίπεδα και κανένας δεν μπορεί να αναλύσει με ακρίβεια που θα καταλήξει αυτή η «παλίρροια» λαϊκής συμμετοχής.

Τα πολλαπλά μηνύματα της κάλπης

Τα μηνύματα της χθεσινής κάλπης είναι πολλά και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ειδικοί και πολιτικό σύστημα εμφανίζονται αρκετά «μπερδεμένοι» στη χώρα.

Είναι δεδομένο πως η ακροδεξιά που ο πατέρας Λε Πεν οικοδόμησε, έχει φτάσει μέσα από την διοίκηση της κόρης του σε ύψη που ο ίδιος μπορεί να φανταζόταν, αλλά δεν έφτασε ποτέ ούτε κοντά στο να αγγίξει.

Το δίδυμο Λε Πεν - Μπαρντελά έχει καταφέρει μέσα σε δεκαπέντε ημέρες να κερδίσει δύο εκλογικές μάχες, καταγράφοντας ποσοστά ρεκόρ.

Ο πολιτικά άπειρος 28χρονος Μπραντελά που ζητά ακόμα και debate

Η νίκη στις ευρωεκλογές ήταν μόνο η αρχή, καθώς σήμερα η Εθνική Συσπείρωση φιλοδοξεί να υπερτριπλασιάσει τις 88 έδρες που είχε στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση από το 2022.

Ο 28χρονος Μπραντελά ζητά ξεκάθαρα αυτοδυναμία από τον γαλλικό λαό και δεν διστάζει -παρά την πολιτική του απειρία, να ζητά ακόμη και debate από τον πλέον έμπειρο σήμερα πολιτικό της χώρας, Μελανσόν.

Η ακροδεξιά όμως έχει απωλέσει κάτι εξόχως σημαντικό: την καθαρή πορεία προς την σταθερή και όχι την αιφνίδια άνοδο.

Δεν είναι δεδομένο κανένα αποτέλεσμα

Οι Γάλλοι υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση σε μία εβδομάδα να βρεθούν ακόμη πιο μαζικά στις κάλπες, μόνο που αυτή τη φορά θα έχουν την δυνατότητα από τη μία να «τιμωρήσουν» τον Πρόεδρο Μακρόν με ακόμη χαμηλότερα ποσοστά και την ίδια στιγμή να μην δώσουν στη Λε Πεν και το κόμμα της την ουσία της πολιτικής εξουσίας.

• Εκλογές στη Γαλλία: Στρατηγικές, συμμαχίες και ισορροπίες ενόψει του β' γύρου

Δεν είναι δεδομένο κανένα απολύτως αποτέλεσμα για την Γαλλία ακόμη και μετά τον πρώτο γύρο.

Δεν θα είναι επίσης καθόλους έκπληξη σε τοπικό επίπεδο, εάν η Εθνική Συσπείρωση και η ακροδεξιά κερδίσει, αλλά με ελάχιστη διαφορά από το Λαϊκό Μέτωπο των Σοσιαλιστών και της Αριστεράς.

Οι έδρες στο νέο κοινοβούλιο δεν υπάρχει τρόπος να "διαβάσει» κάποιος το πως θα μοιραστούν και οι «κορώνες» για απόλυτη πλειοψηφία γίνονται μάλλον περισσότερο στα πλαίσια μία προεκλογικής εκστρατείας από την αρχή χαμένης.

Η μελετημένη «ζαριά» του Εμανουέλ Μακρόν

Σε όλα τα παραπάνω κανένας δεν έχει ακόμη «σοβαρά» ακουμπήσει τον τρόπο με τον οποίο έχει φτάσει σήμερα η χώρα σε αυτό το επίπεδο.

Η κίνηση του Μακρόν στις 9 Ιουνίου να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση σόκαρε και τρόμαξε, αλλά σήμερα δείχνει να ήταν μία μελετημένη από την πλευρά του «ζαριά».

Το ρίσκο είναι ξεκάθαρα μεγάλο, αλλά ο Γάλλος Πρόεδρος μπορεί να έχει πολλάκις κριθεί αυστηρά – και εν δικαίω, αλλά αυτή τη φορά μάλλον θα πρέπει να του πιστωθεί πως διέγνωσε τα μελλούμενα πολύ γρηγορότερα από όλους και με τις εκλογές έδωσε αυτό που το Σύνταγμα προβλέπει: την επιλογή στον ίδιο τον λαό.

Οι παρασκηνιακές κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα

Ο Μακρόν έχει κινηθεί όμως δυναμικά και στο παρασκήνιο. Η δηλώσεις του μόλις για έξι μήνες Πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ λίγο μετά τις ανακοινώσεις των χθεσινών αποτελεσμάτων πως η προεδρική παράταξη θα αποσύρει όσους βουλευτές της έρχονται τρίτοι και έχουν δικαίωμα συμμετοχής στον Β γύρο προκειμένου να ενισχυθεί το κόμμα που βρίσκεται απέναντι στην ακροδεξιά, δεν είναι μία κίνηση για τους τύπους.

Περισσότεροι από 100 υποψήφιοι βουλευτές θα αποσυρθούν και θα θυσιάσουν την προσωπική πολιτική τους πορεία για να ανασχέσουν τη Λε Πεν και τον Μπαρντελά.

Το επίσης σημαντικό είναι πως και ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν και δική του αριστερά θα πράξουν το ίδιο…

Μελανσόν και Μακρόν δεν είναι σε καμία περίπτωση «φίλοι» έχουν όμως συμφωνήσει όμως πως ανήκουν και οι δύο στην ίδια πραγματικότητα, αυτή της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ο Εμανουέλ Μακρόν που για τους Γάλλους έχει όλα τα στοιχεία της μεγαλομανίας του Ναπολέοντα, ίσως τελικά να διαθέτει και κάποια από τα θετικά του γεννήτορα της 1ης Γαλλικής Δημοκρατίας.

Γνωρίζει πότε να συμβιβάζεται, αντιλαμβάνεται χωρίς να τον πλήττει δημόσια την ήττα του και δίνει χώρο ακόμη και στους σφοδρότερους επικριτές του εάν είναι μαζί να πολεμήσουν τον κοινό μεγάλο εχθρό.

Οι γέφυρες που εικονικά ο Μακρόν έχτισε εχθές με τον Μελανσόν, δεν μείνουν στην ιστορία ως η σύγχρονη «Pont Neuf», αλλά είναι σχεδόν σίγουρο πως θα απασχολήσουν τους πολιτικούς ιστορικούς του μέλλοντος.

Μία ανατροπή την ερχόμενη Κυριακή θα ισοδυναμεί με ξεκάθαρο Βατερλώ για την Λε Πεν και την ακροδεξιά της.