Τα πολλαπλά μέτωπα που θα καταξιώσουν ή θα συντρίψουν τον Μακρόν

Ο Μακρόν αναμένεται σήμερα να αναλύσει τους λόγους που τον οδήγησαν στην διάλυση της Βουλής και στην προσφυγή στις κάλπες σε μία δημόσια τοποθέτηση που αναμένεται να λύσει αρκετά ερωτηματικά αλλά κυρίως στο δικό του ακροατήριο και όχι στην αντιπολίτευση.

Το στρατόπεδο Μακρόν βγαίνει μέσα από μία πολύ μεγάλη ήττα απέναντι στην ακροδεξιά και όχι σε κάποιος από τους «παραδοσιακούς» αντιπάλους του Γάλλου Προέδρου και του κόμματός του. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό πρόβλημα αλλά εάν ο Πρόεδρος της Γαλλίας μετά από τέτοια ήττα συνέχιζε να «κωφεύει» στις επίμονες προτροπές – απαιτήσεις ειδικά της πλευράς Λε Πεν για εκλογές τότε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως η Εθνική Συσπείρωση θα είχε σημαντικά περισσότερα οφέλη από όσα πιστεύει πως θα έχει σε 20 ημέρες.

Ο Μακρόν μπορεί να μην είναι «γερόλυκος» της πολιτικής αλλά είναι σε θέση μετά από δύο εκλογές στην Γαλλική Προεδρία και μία θητεία ως υπουργός της Κυβέρνησης Ολάντ να γνωρίζει καλύτερα από τον 28χρονο Μπαρντελά το τι πιστεύουν – τι θέλουν και κυρίως τι δεν θέλουν οι Γάλλοι πολίτες. Ο Εμανουέλ Μακρόν επίσης είναι σε ηλικία ώστε όχι απλά να έχει ζήσει το δίλημμα Σιράκ – Λε Πεν το 2002 αλλά να έχει συμμετάσχει και σε διαδηλώσεις ενάντια στην ακροδεξιά που εδώ και 22 χρόνια «καιροφυλακτεί» και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία. Ο πολιτικός Μακρόν γνωρίζει καλά επίσης πως θα αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για τον ίδιο σε μία αναμέτρηση τα φώτα της οποίας σήμερα πέφτουν ξαφνικά λιγότερο στον ίδιο… Πολιτικοί αναλυτές υπογραμμίζουν πως η κίνηση Μακρόν ξάφνιασε ακόμη και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και δεξί χέρι του Μακρόν, Ατάλ, όταν ο Πρόεδρος του ζήτησε άμεσα να διαλυθεί η Βουλή καθώς από το απόγευμα της Κυριακής είχε χαράξει το δικό του πλάνο.

Υπολογισμένη τακτική

Η κίνηση από την πλευρά Μακρόν για βουλευτικές εκλογές δεν είναι μία κίνηση απελπισίας ακόμη κι αν ο Γάλλος Πρόεδρος εύχεται οι πολιτικοί του αντίπαλοι να έχουν αυτή την αίσθηση. Τα δεδομένα που δείχνουν πως είναι καλά υπολογισμένη τακτική είναι αρκετά και η αλήθεια είναι πως κανένας από την Κυβέρνηση δεν επιθυμεί να τα κρύψει. Για αρχή ο Μακρόν δίνει τον ελάχιστο χρόνο που προβλέπει το Σύνταγμα ώστε η νέα προεκλογική περίοδος να είναι σύντομη και «δυναμική» από την πλευρά όχι μόνο του δικού του κόμματος αλλά και όσων δεν επιθυμούν Κυβέρνηση Μπαρνετλά – Λε Πεν κι αυτοί δεν είναι καθόλου λίγοι. Ο Μακρόν επίσης επιχειρεί να τρέξουν οι αντίπαλοι του έχοντας νωπή τη νίκη τους στις ευρωεκλογές καθώς με αυτόν τον τρόπο πιστεύει πως θα κάνουν κάποιο πολύ σοβαρό λάθος είτε λόγω απειρίας είτε λόγω «γλώσσας λανθάνουσας». Ήδη στα γραφεία της Εθνικής Συσπείρωσης βρέθηκε εχθές η ανιψιά και μέχρι χθες «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας Λε Πεν την οποία κάλεσε ο ίδιος ο Μπαρντελά για συνεργασία. Τις επόμενες ημέρες δεν αποκλείεται στο ίδιο μέρος για «παζάρι» να βρεθεί και ο Ζεμούρ ο έτερος ακροδεξιός πόλος της χώρας. Και μετά ποιος; Κανένας είναι η ξεκάθαρη απάντηση. Αυτή είναι η δεξαμενή συνεργασιών για Μπαρντελά και Λε Πεν που θα επιχειρήσουν εκτός από τον Μακρόν να χτυπήσουν και την αριστερά του Μελανσόν…

Εκεί είναι το βασικό ζήτημα και του Μακρόν. Ο Μελανσόν θα συνεργαστεί ξανά όπως φαίνεται με τους Πράσινους αλλά δεν είναι εύκολη μία ευρύτερη συνεργασία με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα τα οποία μαζί συγκεντρώουν κάτι περισσότερο από 9% καθώς τίθεται θέμα με τον ηγέτη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και τον χαρακτήρα κάποιων θέσεών του. Αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο που ο Μακρόν δεν θα αφήσει να πάει χαμένο…

«Τείχος» απέναντι στη Λεπέν

Ήδη υπάρχουν φωνές εντός του Renew που λένε πως δεν είναι απίθανο ο Πρόεδρος της Γαλλίας και ο αριστερός ηγέτης να έχουν έστω και τηλεφωνικά μία εκτεταμένη συνομιλία ακόμη κι αν δεν την παραδεχθεί καμία από τις δύο πλευρές. Ο Μακρόν εκτός από τον δικό του οίκο δεν είναι καθόλου απίθανο σύμφωνα με όσα γράφονται στο «Εξάγωνο» να φροντίσει να δημιουργηθεί έστω και διασπασμένο ένα «τείχος» απέναντι στις επιδιώξεις της Λε Πεν και ακόμη κι αν η τελευταία καταφέρει να συγκεντρώσει τα ίδια ποσοστά το «κενό» να καλυφθεί με μεγαλύτερη συμμετοχή των αναποφάσιστων αλλά και όσων δεν θα «διαμαρτυρηθούν» ξανά στις κάλπες κατά των πολιτικών του Προέδρου και της Ευρώπης.

Ως τελευταίο αλλά καθόλου έσχατο «εργαλείο» ο Μακρόν έχει το χάρισμα να μιλά στο θυμικό του λαού του έστω κι αν τα τελευταία επτά χρόνια τους έχει πιέσει πολύ και με διαφορετικούς τρόπους. Ο Μακρόν θα κάνει μετά βεβαιότητας ξανά επίκληση σε αυτό ακριβώς αναφερόμενος στη γενιά όσων έζησαν το δίλλημα του Ζακ Σιράκ: «Ή εμένα ή το μαύρο»… Τα ταμπού (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ξεπερνιούνται δύσκολα στη συλλογική συνείδηση και όσοι λένε πως δεν υπάρχει πρόβλημα επικαλούμενοι την Ιταλία παραγνωρίζουν και την πολιτική και την ίδια την ιστορία της Γαλλίας. Το ρίσκο είναι σαφέστατα μεγάλο αλλά εάν «βγει» θα είναι μία από τις «παρτίδες» που θα καταξιώνουν τον Μακρόν ως έναν από τους χαρισματικούς πολιτικούς της χώρας και της γενιάς του.