Πού το πάει ο Μακρόν με τις εκλογές express στη Γαλλία - Πώς σχεδιάζει να «γυρίσει» το παιχνίδι

Ο Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας την εμπειρία και κυρίως την καθαρή σκέψη μέσα στο κυκεώνα που έφερε μία από τις πλέον βαριές ήττες της πολιτικής του καριέρας, έκανε το πολιτικά αλλά και λογικά αυτονόητο: προχώρησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και προκήρυξε εκλογές και μάλιστα εξπρές.

Ο Γάλλος Πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά πως δεν είναι το 32% της Λε Πεν το πρόβλημα, αλλά το δικό του οριακό 15% που απαιτεί άμεσες κινήσεις.

Ο Μακρόν έχει βρεθεί ξανά σε εσωτερική κρίση με τα Κίτρινα Γιλέκα, αλλά και τις μαζικές διαδηλώσεις για το νέο συνταξιοδοτικό νόμο. Η χθεσινή ήττα είναι αρκετά διαφορετική.

Στους Γάλλους πολίτες η ευθύνη - Τα παραδείγματα από το παρελθόν

Ο Εμανουέλ Μακρόν γνωρίζει καλά, πως σε διάλυση της Βουλής στο παρελθόν της Γαλλικής Δημοκρατίας, έχουν προχωρήσει ιερά «τέρατα» όπως ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Σαρλ Ντε Γκολ, ενώ γνωρίζει επίσης πως αυτή την φορά, έχει την ευκαιρία να μεταφέρει ολόκληρο το βάρος της ευθύνης απευθείας στους Γάλλους πολίτες.

Είναι αυτή η ευθύνη που παραδοσιακά ο πλέον πολιτικοποιημένος λαός του 20^ου αιώνα, ξέρει και το βάρος και την υφή της.

Το όχι τόσο μακρινό 2002, στις Προεδρικές εκλογές που ηττήθηκε πανηγυρικά το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας ο πατέρας Λε Πεν βρέθηκε στο Β' γύρο.

Ο τότε Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, με τα ποσοστά δημοφιλίας του σε ιστορικό χαμηλό για Γάλλο Πρόεδρο, βγήκε σαρωτικά νικητής, με ποσοστό που ούτε ο Σαρλ Ντε Γκολ δεν έλαβε στις πρώτες μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο εκλογές στην απελευθερωμένη από τους ναζί Γαλλία.

Οι Γάλλοι επέλεξαν τον «κακό» Πρόεδρο του δημοκρατικού τόξου από τον ακραίο Ζαν-Μαρι Λε Πεν.

Τι επιδιώκει σήμερα ο Εμανουέλ Μακρόν

Ο Μακρόν σήμερα κάνει το πολιτικά επιβεβλημένο, αλλά η κίνησή του είναι και πολιτικά ευφυής.

Μέσα σε 20 ημέρες η Λε Πεν είναι υποχρεωμένη ουσιαστικά, αφού το ζήτησε, να επαναλάβει μία ευρεία εκλογική νίκη που θα της δώσει την πλειοψηφία και θα συγκυβερνήσει από την Πρωθυπουργία μέσω Ζορντάν Μπαρντελά για τα επόμενα τρία χρόνια μέχρι τις Προεδρικές εκλογές.

Αυτό το σενάριο μοιάζει πολύ έξω από την γαλλική πολιτική κουλτούρα για να συμβεί.

Όχι, ο Μακρόν δεν θα σαρώσει τα πάντα όπως ο Σιράκ, αλλά είναι δεδομένο πως το κόμμα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, αλλά κυρίως οι Σοσιαλιστές θα έχουν σημαντικό μερίδιο στη νέα πραγματικότητα.

Οι Σοσιαλιστές του 14%, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, έχουν μάλιστα μία ιστορική ευκαιρία να κλείσουν τον κύκλο και για τον ιστορικό ηγέτη τους, και Πρωθυπουργό της Γαλλίας από το 1997 μέχρι το 2002 Λιονέλ Ζοσπέν.

Η πρόταση για 6η Γαλλική Δημοκρατία

Παράλληλα με την πίεση ο Μακρόν απαλλάσσεται και από κάτι ακόμη σημαντικότερο: το να δημιουργήσει το αφήγημα για μία συνταγματική αλλαγή που θα ακυρώσει ή θα αλλάξει τα όρια για το πόσες φορές μπορεί κάποιος να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία.

Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει αρκετές φορές μιλήσει για 6^η Γαλλική Δημοκρατία, μία πρόταση που με τις συνθήκες στην χώρα αλλά και τον κόσμο, δεν έχει καταστεί δυνατό να συζητηθεί, να εγκριθεί ή να απορριφθεί. Την ευκαιρία αυτή του την έδωσε όχι η Λε Πεν, αλλά η αριστερά του Μελανσόν.

Στην ομιλία του, ο επικεφαλής της «ανυπότακτης Γαλλίας» Μελανσόν, έχοντας για ακόμη μία φορά σημαντικά ποσοστά σε εκλογική μάχη υπογράμμισε τρεις φορές σε 7 λεπτά, πως η Γαλλία πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή.

Είναι αυτή ακριβώς η αρχή που θα επικαλεστεί πολύ σύντομα ο Γάλλος Πρόεδρος, ο οποίος κερδίζει χρόνο παρά το γεγονός πως για πρώτη φορά έχει συντριβεί.

«Εμένα ή το μαύρο;»

Και η επιλογή για εκλογές express, δεν είναι μία επιλογή τυχαία από την πλευρά του Μεγάρου των Ιλισίων.

Οι μόλις 20 ημέρες για πρώτο γύρο, στερεί την δυνατότητα από όλους τους διεκδικητές να πλήξουν ακόμη περισσότερο την παράταξη Μακρόν, ενώ για τον ίδιο είναι χρόνος υπεραρκετός για να επιστρέψει σε ένα ήδη γνωστό μοτίβο που θα μοιάζει λίγο με το «εμένα ή το μαύρο;».

Κανένας επίσης από τους πολιτικούς αντιπάλους του Γάλλου Προέδρου δεν έχει την παραμικρή διάθεση να «παίξει» με την χώρα, ειδικά την παραμονή της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η αστάθεια στο εσωτερικό και περιδίνηση είναι καταστάσεις επικίνδυνες ειδικά σε μία χώρα που έχει βιώσει την πιο ακραία μορφή της τρομοκρατίας.