Οι υγρότοποι της Μεσογείου κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης των υδάτων

Οι παράλιοι υγρότοποι περιλαμβάνονται στις ζώνες που απειλούνται περισσότερο από την άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη: λόγω της ανόδου της στάθμης των υδάτων, περισσότεροι από τους μισούς απ' όσους υπάρχουν στον κόσμο μπορεί να εξαφανισθούν κάτω από το νερό μέχρι το 2100, έχουν ήδη δείξει προηγούμενες μελέτες.

Αυτή η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε από την επιθεώρηση Conservation Biology, μοντελοποίησε τον μελλοντικό κίνδυνο να κατακλυσθούν οι εν λόγω ζώνες με βάση τα διάφορα σενάρια της GIEC, της ομάδας των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για το κλίμα, σε 938 παραλιακά σημεία της μεσογειακής περιφέρειας.

Αποκαλύπτει ότι 34,4% των σημείων αυτών, δηλαδή 320 παράλιοι υγρότοποι, απειλούνται να εξαφανισθούν μέχρι το 2100 λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, ακόμη και στα πιο αισιόδοξα σενάρια για το κλίμα (με άνοδο της θερμοκρασίας κατά 1,8 βαθμό Κελσίου).

Στα απαισιόδοξα σενάρια (μέχρι +4,4 βαθμοί Κελσίου), ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να φθάσει τους 495, δηλαδή περισσότερους από τους μισούς.

Το περιφερειακό φυσικό πάρκο της Καμάργκ, ο μεγαλύτερος γαλλικός υγρότοπος, «θα μπορούσε για παράδειγμα να κατακλυστεί από τα νερά σε έκταση που αντιστοιχεί στο τετραπλάσιο της επιφάνειας του Παρισιού», αναφέρεται σε ανακοίνωση του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, το οποίο συμμετείχε στη μελέτη μαζί με το Ινστιτούτο Έρευνας για την Προστασία των Μεσογειακών Υγρότοπων της Τουρ ντι Βαλά.

Ανάμεσα σ' αυτές τις απειλούμενες ζώνες, περιλαμβάνεται από το 54,1% ως το 60,7% των διεθνούς σημασίας τόπων για τα υδρόβια πτηνά, όπως τα ροζ φλαμίνγκο, η αβοκέτα ή ο καπακλής, κυρίως κατά την περίοδο του χειμώνα ή του φωλιάσματος. Καθώς τα πουλιά αυτά δεν διαθέτουν εναλλακτικό οικοσύστημα, οι απειλές αυτές θα μπορούσαν «να επηρεάσουν αρνητικά» τον αριθμό τους και τα οικοσυστήματα που συνδέονται με αυτά.

«Οι αριθμοί αυτοί είναι αναμφίβολα υποεκτιμημένοι», σημειώνουν οι συντάκτες της μελέτης, υπογραμμίζοντας ότι πολυάριθμες παραλιακές ζώνες, ιδιαίτερα στην Ισπανία, δεν έχουν περιληφθεί και ότι άλλες απειλές (διάβρωση των παραλίων, υφαλμύρωση, υπερβολική τουριστική κίνηση...) δεν ελήφθησαν υπόψη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, συνιστούν «την επείγουσα λήψη μέτρων προσαρμογής» στους τόπους αυτούς, όπως την κατασκευή φραγμάτων, αλλά κυρίως, την αποτελεσματικότερη μακροπρόθεσμα υιοθέτηση λύσεων βασισμένων στη φύση (στερέωση θινών με βλάστηση) ή ακόμη την επέκταση των προστατευόμενων περιοχών για την καταπολέμηση κυρίως μιας ανεξέλεγκτης αστικοποίησης.