Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας: Παρήγορο το «Χριστός Ανέστη μέσα στα οδυνηρά γεγονότα»

«Νικητήρια και παρήγορα αντηχεί και πάλι ο αναστάσιμος παιάνας ‘'Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…'', μέσα στο έρεβος της μελαγχολίας από τα ποικίλα οδυνηρά γεγονότα, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Αϊτή και σε άλλα μέρη της γης∙ αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μας, που συχνά ταλανίζεται από στενοχώριες, διχασμούς, εχθρότητες, σοβαρές ασθένειες, ποικιλόμορφες κρίσεις», αναφέρει.

Αναλυτικά, το πασχάλιο μήνυμά του:

«Του γνώναι αυτόν και την

δύναμιν της αναστάσεως αυτού» (Φιλ. 3:10)

Νικητήρια και παρήγορα αντηχεί και πάλι ο αναστάσιμος παιάνας «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…», μέσα στο έρεβος της μελαγχολίας από τα ποικίλα οδυνηρά γεγονότα, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Αϊτή και σε άλλα μέρη της γης∙ αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μας, που συχνά ταλανίζεται από στενοχώριες, διχασμούς, εχθρότητες, σοβαρές ασθένειες, ποικιλόμορφες κρίσεις. Η χριστιανική πίστη μας ενισχύει με μία μεγάλη βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι έχουμε «τον θησαυρόν τούτον (της πίστεως) εν οστρακίνοις σκεύεσιν», (Β' Κορ. 4:7-8), όμως, αυτό συμβαινει «ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του Θεού και μη εξ ημών».

Η πασχαλινή περίοδος ιδιαιτέρως μας προσκαλεί να προσεγγίσουμε τον παθόντα και αναστάντα Χριστό με έναν προσωπικό βιωματικό τρόπο: «του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενοι τω θανάτω αυτού» (Φιλ. 3:10). Δύο βασικές αλήθειες φωτίζουν τον δρόμο για τη στενότερη σχέση με τον παθόντα και αναστάντα: Η αποδοχή της κοινωνίας των παθημάτων και η συμμόρφωση τω θανάτω Αυτού. Και άλλοτε έχουμε τονίσει ότι η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός. Και αντιστρόφως, η βίωση της Αναστάσεως προϋποθέτει πάντα τη συμμόρφωση με τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό.

Αυτή η κοινωνία των παθημάτων και της Αναστάσεως κρατύνει την αντοχή μας, ώστε να μην καταποθούμε από κατάθλιψη και απελπισία. Ο ουσιώδης επινίκιος ύμνος που σταθερά μέσα μας αντηχεί - «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…», αποτελεί την κεντρική διακήρυξη της ορθόδοξου χριστιανικής πίστεως και συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Αυτή τη διπλή εμπειρία του Σταυρού και της Αναστάσεως βιώνουν στη διάρκεια των αιώνων οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Κι εμείς «δι' υπομονής ας τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα αφορώντες (ατενίζοντες) εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Εβρ. 12:1-2).

Εν ευγνωμοσύνη δοξολογώντας τον Tριαδικό Θεό, κατά την πασχαλινή περίοδο ας εντείνουμε την προσπάθειά μας να βιώσουμε τη βεβαιότητα αυτή και να μεταφέρουμε την παρηγορία με στοργή στο περιβάλλον μας.

Χριστός ανέστη, αδελφοί μου!

Ευλογημένο Πάσχα με υγεία, αντοχή και σταυροαναστάσιμο φρόνημα!