Guardian: Ανατροπή κανόνων στην κόντρα του Ιράν με το Ισραήλ - Πλέον παίζουν με τη φωτιά

Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει ανάλυση του βρετανικού Guardian, επισημαίνοντας την ανατροπή των κανόνων που μέχρι σήμερα ακολουθούσαν Ισραήλ και Ιράν στη μεταξύ τους αντιπαράθεση.

Αν και μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, που κέρδισε το Ισραήλ εναντίον της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας, το Ιράν του Σάχη έγινε σημαντικός προμηθευτής πετρελαίου στο Ισραήλ και οι εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ Τεχεράνης και Ιερουσαλήμ άνθισαν και η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών ήταν πολύ στενή - έστω και μυστικά - όλα άλλαξαν με την Ισλαμική επανάσταση που ανέτρεψε τον Σάχη το 1979 και έφερε στην εξουσία τον Αγιατολάχ Χομεϊνί.

Τότε το Ιράν διέκοψε κάθε σχέση με το Ισραήλ, απαγορεύοντας τα ταξίδια στη χώρα που ονόμαζε πλέον ως «κατεχόμενη Παλαιστίνη».

• Διαβάστε επίσης: Οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα μπορεί να φέρουν μια νέα «Χαμάς», λέει ο Κωνσταντίνος Φίλης στο CNN Greece

Από τότε η όλο και κλιμακούμενη αντιπαρπαθεση δεν ξεπέρασε ποτέ τα όρια της αυτοσυγκράτησης. Αντίθετα, σήμερα η κόντρα φαίνεται να αποκτά πλέον πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά, καθώς το όριο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενική ανάφλεξη έχει ξεπεραστεί, όπως τονίζει η ανάλυση του Guardian:

Η βάση της πόλης Ισφαχάν είναι σημαντική καθώς φιλοξενεί στρατιωτικές-βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όπως και αντίστοιχες που αφορούν στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και μια μεγάλη αεροπορική βάση στην οποία βρίσκονται σταθμευμένος ο γηρασμένος στόλος των F-14 «Tomcats» της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αναφέρει το δημοσίευμα.

Όλα τα παραπάνω την καθιστούν στόχο σημαντικής σημασίας οποιουδήποτε χτυπήματος, είτε εκτελείται από το εξωτερικό είτε εντός των συνόρων του Ιράν, κάτι παραπάνω από συμβολικό.

• Διαβάστε επίσης: Ισφαχάν, η πόλη που φιλοξενεί πυρηνικές εγκαταστάσεις και αμερικανικά αεροπλάνα πριν από το 1979

Ενώ το Ισραήλ έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε έναν «σκιώδη πόλεμο» με το Ιράν, στον οποίο εντάσσεται και η εικαζόμενη ισραηλινή επίθεση έναν χρόνο πριν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μια μονάδα παραγωγής όπλων στο Ισφαχάν, η δυναμική της σύγκρουσης καθορίζεται τόσο από το πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα όσο και από τις ίδιες τις επιθέσεις.

Το νέο στοιχείο, ανεξάρτητα από την κλίμακα, είναι ότι μια νέα κανονικότητα εγκαθιδρύεται στη σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ.

Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο, ως απάντηση στο χτύπημα του Ισραήλ σε μια από τις διπλωματικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης στη Συρία, έγινε ανοιχτά, το πρώτο χτύπημα στο έδαφος του Ισραήλ από ξένο κράτος εδώ και περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Η απάντηση του Ισραήλ, αν περιορίζεται μόνο σε αυτό, και παρά τη σιωπή από τις επίσημες πηγές, δεν επιδέχεται αμφισβήτησης για το ποιος χτύπησε το Ιράν.

Και ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ επιδίωξε να χτυπήσει στο Ιράν και τα ιρανικά συμφέροντα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και σαμποτάζ, αυτή τη φορά συνέβη εν μέσω μιας περιόδου εντατικού ελέγχου.

Τι άλλαξε από τον περασμένο Οκτώβριο

Η πραγματικότητα είναι ότι οι κανόνες σύγκρουσης που υπήρχαν εδώ και καιρό μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, σε μια σύγκρουση που διεξήχθη πρώτα μέσω πληρεξουσίων και τώρα όλο και πιο άμεσα, έχουν αλλάξει δραματικά εδώ και περισσότερο από έξι μήνες από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023.

Σε αυτούς τους έξι μήνες, αυτό που κάποτε θεωρούνταν δεδομένο έχει ανατραπεί. Στη Γάζα, ένας πόλεμος άνευ προηγουμένου, έχει ξεκινήσει ενώ στα σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, μια άλλη σύγκρουση έχει επίσης κλιμακωθεί και έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες και στις δύο πλευρές των συνόρων .

Πλέον έχει ξεπεραστεί ένα όριο, εκείνο του αμοιβαίου φόβου και της αυτοσυγκράτησης. Και ενώ πολλοί αναλυτές και αξιωματούχοι εκτιμούν ότι ένα περιορισμένο ισραηλινό χτύπημα στο Ιράν θα μπορούσε να σημαίνει επιστροφή στο προηγούμενο status quo, μια άλλη ανάγνωση εκφράζει την ανησυχητική πιθανότητα ότι αυτή η σύγκρουση έχει γίνει πιο δυναμική.

Μία άλλη πηγή ανησυχίας αποτελεί η αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών του Ισραήλ τους τελευταίους έξι μήνες, τόσο για την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου όσο και για τον λάθος υπολογισμό του τρόπου με τον οποίο το Ιράν θα απαντούσε στο χτύπημα της 1ης Απριλίου στη Δαμασκό. Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, οι ίδιες υπηρεσίες και οι ίδιοι άνθρωποι καλούνται να προβούν σε εκτιμήσεις της κατάστασης.

Πολιτικά, είναι δύσκολο να δούμε πώς μια τόσο περιορισμένη απάντηση από το Ισραήλ ωφελεί τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Για έναν ηγέτη που έχει προβάλλει τόσο πολύ την απειλή που θέτει το Ιράν και το πυρηνικό του πρόγραμμα, ένα ισραηλινό χτύπημα που είναι τόσο περιορισμένο θα θεωρηθεί από πολλούς όχι ως ένδειξη τόλμης και αποφασιστικότητας, όπως θα ήθελε ο Νετανιάχου, αλλά αδυναμίας.

Ήδη ο σύμμαχος του συνασπισμού του Νετανιάχου και υπουργός Εθνικής Ασφάλειας, Ιταμάρ Μπεν-Γκβίρ, ο οποίος προσβλέπει σε ψήφους από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος Λικούντ του Νετανιάχου, χαρακτήρισε την επίθεση στο X, «φάρσα».

Ενώ από την ιρανική πλευρά οι πρώτες αντιδράσεις υποδεικνύουν ότι η Τεχεράνη επιδιώκει να χαρακτηρίσει το συμβάν της Παρασκευής ως ανεπαρκώς σοβαρό για να προχωρήσει σε αντεπίθεση, οι αιτίες που την οδήγησαν να εκτοξεύσει 300 πυραύλους και drones προς το Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο εξακολουθούν να ισχύουν.

Αυτό που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι ότι και οι δύο πλευρές παίζουν με τη φωτιά.