«Η Πομπηία της Αγγλίας»: Ο οικισμός που αποκαλύπτει τη ζωή στην Εποχή του Χαλκού

Ο οικισμός, που αποτελούνταν από περίπου 10 κυκλικά ξύλινα σπίτια πάνω σε πασσάλους, μέσα σε ένα ποτάμι, θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει 50 έως 60 κατοίκους, δήλωσε ο Κρις Γουέικφιλντ της Αρχαιολογικής Μονάδας του Κέιμπριτζ.

Η αιτία της πυρκαγιάς το 850 π.Χ. δεν είναι γνωστή, αλλά θα μπορούσε να είχε προκληθεί από επίθεση ή να ξεκίνησε τυχαία και να εξαπλώθηκε γρήγορα μεταξύ των στενά στοιβαγμένων σπιτιών, δήλωσε ο Γουέικφιλντ.

Σύμφωνα με τον Independent, τα απομεινάρια των κατοικιών ανακαλύφθηκαν στο λατομείο Must Farm στο Κέιμπριτζσαϊρ και η ανάλυσή τους δίνει μια εικόνα της καθημερινής ζωής πριν από σχεδόν 3.000 χρόνια. Μια «χρονοκάψουλα» δηλαδή, που χαρακτηρίζεται ως το βρετανικό ανάλογο της Πομπηίας.

Πώς διατηρήθηκαν τα ευρήματα

Η περιβαλλοντική ανάλυση έδειξε ότι η βλάστηση του ποταμού βοήθησε να πέσουν τα αρχαιολογικά ευρήματα «στα μαλακά», προστατεύοντάς τα. Τα αντικείμενα προσγειώθηκαν ακριβώς κάτω από το σημείο όπου είχαν αποθηκευτεί στα σπίτια, δίνοντας στους αρχαιολόγους μια άμεση εικόνα για τη ζωή μέσα σε αυτά. Ανάμεσα στα ευρήματα συμπεριλαμβάνονται σχεδόν 200 ξύλινα αντικείμενα, περισσότερα από 150 υφασμάτινα αντικείμενα, 128 κεραμικά αγγεία και περίπου 90 μεταλλικά αντικείμενα.

Ο Γουέικφιλντ πιστεύει ότι ο οικισμός είχε κατοικηθεί για εννέα μήνες έως ένα χρόνο πριν καταστραφεί από πυρκαγιά. Δήλωσε ότι το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των σπιτιών ήταν «ακόμα πράσινο» και δεν υπήρχαν έντομα όπως το σαράκι.

Οι άνθρωποι που ζούσαν και μαγείρευαν στα κυκλικά σπίτια πετούσαν σκουπίδια από τις πόρτες τους, δημιουργώντας «δακτυλίους γύρω από τις κατασκευές», είπε ο Γουέικφιλντ. «Από αυτή την ποσότητα υλικού μπορέσαμε να εκτιμήσουμε ότι επρόκειτο για έναν αρκετά βραχύβιο οικισμό, επειδή δεν υπάρχουν πολλά οστά σφαγμένων ζώων ή πολλά σπασμένα αγγεία».

Η ζωή στην Εποχή του Χαλκού

Ο Γουέικφιλντ περιέγραψε ό,τι απέμεινε ως μια «καταπληκτική χρονοκάψουλα ενός οικισμού που ήταν αρκετά ενεργός τη στιγμή που καταστράφηκε».

«Ο κόσμος έχει την αντίληψη ότι όλοι τότε πάλευαν για να επιβιώσουν, ότι ήταν μια φρικτή, άσχημη εποχή για να ζεις, αλλά τα ευρήματα δείχνουν ότι είχαν ένα αρκετά εξελιγμένο επίπεδο τεχνολογίας, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες τους», είπε.

«Είχαν τσεκούρια – πολυεργαλεία που μπορούσαν να αλλάζουν τις κεφαλές τους πολύ γρήγορα και να τα χρησιμοποιούν για διαφορετικές λειτουργίες. Είχαν αγγεία σχεδιασμένα για να στοιβάζονται το ένα μέσα στο άλλο, και αυτό έγινε πολύ πριν εφευρεθεί ο τροχός του αγγειοπλάστη, όλα αυτά κατασκευάστηκαν στο χέρι. Σε ένα από τα σπίτια υπήρχε κάδος για την ανακύκλωση των μετάλλων τους».

Η αιτία της πυρκαγιάς

Καταγράφηκαν περισσότερα από 18.000 δομικά ξύλα και ο Γουέικφιλντ εκτιμά ότι υπήρχαν εννέα ή δέκα σπίτια, το καθένα από τα οποία στέγαζε μια οικογένεια ή μια ευρύτερη οικογένεια. «Ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, οι στέγες τους σχεδόν εφάπτονταν. Αν ξεσπούσε πυρκαγιά σε ένα από αυτά τα σπίτια, θα εξαπλωνόταν πολύ εύκολα στα υπόλοιπα και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όλος ο οικισμός θα είχε καεί και θα είχε καταρρεύσει στο ποτάμι».

«Από την άλλη πλευρά, η Εποχή του Χαλκού ήταν και μια βίαιη εποχή. Βρίσκουμε πράγματα όπως δόρατα και σπαθιά, οπότε υπάρχει η πιθανότητα να ήταν κάποιου είδους επίθεση που προκάλεσε την πυρκαγιά στον οικισμό», λέει. «Ό,τι και αν έγινε, φαίνεται πως δεν πέθανε κανείς σε αυτή την πυρκαγιά, καθώς δεν βρήκαμε ανθρώπινα λείψανα».