Το πρόβλημα στην ομιλία που αποτελεί πρώιμη ένδειξη άνοιας
Το να ξεχνάμε λέξεις είναι κάτι συνηθισμένο – αλλά όταν η ομιλία μας αρχίζει να επιβραδύνεται, θα πρέπει να ανησυχούμε – μπορεί να είναι ένδειξη επερχόμενης άνοιας.
Όπως αναφέρει το Futurism, μια νέα μελέτη έχει διαπιστώσει ότι η επιβράδυνση της ομιλίας μπορεί να αποτελεί μεγαλύτερη πρώιμη ένδειξη άνοιας από τη δυσκολία στην εύρεση λέξεων. Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο, έδειξε εικόνες μέσω βιντεοκλήσης σε 125 υγιείς ενήλικες με ευρύ ηλικιακό φάσμα μεταξύ 18 και 90 ετών, και στη συνέχεια τους ζήτησε να περιγράψουν τις σκηνές που μόλις είχαν δει.
Πείραμα με εικόνες και λέξεις
Το συγκεκριμένο πείραμα «συμπερασμού εικόνας – λέξης», όπως αποκαλείται, έδειχνε φωτογραφίες αντικειμένων όπως, για παράδειγμα, μια σκούπα, και στη συνέχεια έπαιζε τον ήχο μιας άσχετης λέξης όπως «σφουγγαρίστρα» ή μιας ηχητικά παρόμοιας λέξης, όπως «σούπα».
Οι περιγραφές των συμμετεχόντων αναλύθηκαν στη συνέχεια με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για να εντοπιστούν λεπτομέρειες όπως η ταχύτητα ομιλίας, η διάρκεια των παύσεων που έκαναν οι συμμετέχοντες μεταξύ των λέξεων και πόσες διαφορετικές λέξεις χρησιμοποίησαν.
Επίσης μέσω βιντεοκλήσης, οι ίδιοι 125 συμμετέχοντες στη μελέτη συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που αξιολογούσαν εργασίες «εκτελεστικής λειτουργίας», όπως η ικανότητά τους να συγκεντρώνονται, πόσο γρήγορα σκέφτονταν και πόσο καλά μπορούσαν να σχεδιάζουν και να εκτελούν εργασίες. Όλα τα παραπάνω έδειξαν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της εκτελεστικής λειτουργίας και της ταχύτητας της ομιλίας – ειδικά στους μεγαλύτερους σε ηλικία συμμετέχοντες.
«Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη διαπίστωσε ότι η φυσική ταχύτητα ομιλίας των ηλικιωμένων ενηλίκων σχετιζόταν με την ταχύτητά τους στην κατονομασία εικόνων», σημειώνουν οι Κλερ Λάνκαστερ και Αλις Στάντον, ερευνήτριες του Πανεπιστημίου του Σάσεξ.
«Αυτό ωστόσο υπογραμμίζει ότι μια γενική επιβράδυνση της επεξεργασίας μπορεί να κρύβεται πίσω από ευρύτερες γνωστικές και γλωσσικές αλλαγές που έρχονται με την ηλικία, παρά από μια συγκεκριμένη δυσκολία στην ανάκτηση λέξεων στη μνήμη» επισημαίνουν οι ερευνήτριες, που δεν συμμετείχαν στη μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο.
Στην καθημερινή ζωή, δεν είναι πιθανό να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιου είδους δοκιμασίες. Οι ερευνητές του Τορόντο θα μπορούσαν, όπως πρότειναν συνάδελφοί τους από το Σάσεξ, να έχουν επιλέξει άλλες δοκιμασίες, όπως τα τεστ λεκτικής ευχέρειας που μετρούν αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να ανασύρουν λέξεις που βρίσκονται στην «άκρη της γλώσσας τους».