Ένα νέο ηφαιστειακό «Δαχτυλίδι της Φωτιάς» γεννιέται γύρω από τον Ατλαντικό

Αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει λόγος πανικού: εκτιμάται ότι για να συμβεί αυτό θα χρειαστούν άλλα 20 εκατομμύρια χρόνια, όπως σημειώνει η Sun.

Το γεωλογικό φαινόμενο συμβαίνει όταν οι τεκτονικές πλάκες σπρώχνουν η μία την άλλη σχηματίζοντας νέες ζώνες υποβύθισης και προκαλώντας το κλείσιμο του ωκεανού.

Η νεοσύστατη περιοχή χαρακτηρίζεται από ενεργά ηφαίστεια και συχνούς σεισμούς, σύμφωνα με το National Geographic. Καθώς τα πετρώματα λιώνουν και γίνονται μάγμα είναι τόσο κοντά στην επιφάνεια της Γης, που το καθιστά ιδανικό μέρος για υψηλή ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Το «Δαχτυλίδι» του Ειρηνικού

Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα «Δαχτυλίδι της Φωτιάς» στον κόσμο, γνωστό και ως Πύρινo Στεφάνι του Ειρηνικού. Εκτείνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό από την Αυστραλία έως τη Νότια Αμερική και καλύπτει αρκετές χώρες, από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία μέχρι την Αργεντινή, τη Χιλή, το Μεξικό, τη Ρωσία, τις Φιλιππίνες και τη Νέα Ζηλανδία. Σε αυτό βρίσκεται το 75% των ηφαιστείων της Γης και εκεί καταγράφεται το 90% των σεισμών.

Ωστόσο, οι ειδικοί προβλέπουν ότι στο μέλλον δεν θα είναι ο μοναδικός Δακτύλιος της Φωτιάς, καθώς μια νέα ζώνη υποβύθισης, κάτω από τα Στενά του Γιβραλτάρ, θα σχηματιστεί στον Ατλαντικό.

Ο Δρ. João Duarte του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι η ζώνη καταβύθισης του Γιβραλτάρ ήταν κάποτε πολύ ενεργή, αλλά έχει «επιβραδυνθεί σημαντικά τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια». Ωστόσο, η έρευνά τους καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «το τόξο θα διαδοθεί περαιτέρω στον Ατλαντικό μετά από μια περίοδο ηρεμίας».

Υποβύθιση στον Ατλαντικό

Μιλώντας στο IFLScience, ο Duarte εξήγησε ότι η υποβύθιση σχηματίστηκε στον Ατλαντικό πριν από περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια. «Για να κλείσει το άνοιγμα του Ατλαντικού θα πρέπει η μεσοατλαντική ράχη να εξαναγκαστεί σε υποβύθιση. Αυτό μπορεί να πάρει περισσότερα από 20 εκατομμύρια χρόνια».

Ο ίδιος εξήγησε: «Υπάρχουν δύο άλλες ζώνες υποβύθισης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οι Μικρές Αντίλλες στην Καραϊβική και το Τόξο της Σκωτίας, κοντά στην Ανταρκτική. Ωστόσο, αυτές οι ζώνες υποβύθισης εισέβαλαν στον Ατλαντικό πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια. Η μελέτη του Γιβραλτάρ είναι μια ανεκτίμητη ευκαιρία επειδή επιτρέπει την παρατήρηση της διαδικασίας αυτής στα αρχικά της στάδια».