Νευραλγικός ο ρόλος του Ιράν τόσο στο Μεσανατολικό όσο και στον πόλεμο της Ουκρανίας

Η Τεχεράνη έχει στείλει σύμφωνα με τέσσερις διαφορετικές πηγές από το Ιράν τέσσερα διαφορετικά φορτία βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από θάλασσα και αέρα στη Μόσχα από τις αρχές Ιανουαρίου. Μετά τα χιλιάδες drones που το Ιράν έχει ήδη προμηθεύσει, και με τα οποία οι δυνάμεις της Ρωσίας χτυπούν ολόκληρο το καλοκαίρι θέσεις των Ουκρανών, τα δεδομένα στα πεδία των μαχών αλλάζουν ξανά λίγο πριν ο πόλεμος μπει και ημερολογιακά στον τρίτο του χρόνο.

Η συγκεκριμένη είδηση δεν έχει να κάνει μόνο με αλλαγές στα ίδια τα πεδία των μαχών όπου η Μόσχα λόγω των κυρώσεων αδυνατεί να παράξει μεγάλες ποσότητες από δικά της όπλα αλλά έχει να κάνει και με αλλαγές σε διπλωματικό επίπεδο, όπου πλέον τα κομμάτια στο «παζλ του κακού» ομαδοποιούνται τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Ουκρανία. Η Τεχεράνη με αυτή την κίνηση είναι βέβαιο πως έχει εξασφαλίσει από την Ρωσία μία πολλαπλή συμφωνία σε περίπτωση που οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ αποφασίσουν πως το Ιράν πρέπει να μπει στο κάδρο πολεμικών επιχειρήσεων στο άμεσο μέλλον.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη δε φαίνεται προς το παρόν να «τρομάζει» το Οβάλ γραφείο αλλά είναι γεγονός πως με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα οι ΗΠΑ αργά ή γρήγορα ανεξάρτητα μάλιστα από το πρόσωπο που θα είναι Πρόεδρος θα έχουν να πάρουν μία πολύ κρίσιμη απόφαση, όμοια με αυτή που κλήθηκαν να πάρουν κατά του Σαντάμ Χουσέιν και του Ιράκ. Η εμπλοκή της Τεχεράνης μπορεί να μην είναι «φανταχτερή» και να μην τραβάει τα βλέμματα της κοινής γνώμης στη Δύση αλλά και μόνο το γεγονός πως τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια δεν υπάρχει η παραμικρή εικόνα για το οπλοστάσιο του Ιράν είναι ζήτημα.

Καταλύτης η Κίνα

Η Μόσχα δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μόνο με την ιρανική συνδρομή ούτε ακόμη ακόμη και με την συνδρομή της Βορείου Κορέας. Ο καταλύτης στην εξίσωση του Κρεμλίνου είναι ξεκάθαρα η Κίνα με το Πεκίνο, όμως, να έχει ταχθεί έστω και ανεπίσημα κατά του πολέμου στα ευρωπαϊκά εδάφη… Όσο η Κίνα δεν συνδράμει με οπλικά συστήματα τη Ρωσία τόσο ο πόλεμος θα παραμένει μία αργή και εξόχως θανατηφόρα (κυρίως για αμάχους) διαδικασία.

Σε διπλωματικό επίπεδο από την άλλη άκρη του Ατλαντικού αυξάνεται η ανησυχία καθώς το Ιράν «ξεπροβάλλει» και μάλιστα όχι δειλά ως ακόμη μία σημαντική συνισταμένη στα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα του πλανήτη. Άμεσα ή έμμεσα η Τεχεράνη αναβαθμίζεται και αυτό δεν ήταν μέσα στα «πλάνα» των ΗΠΑ ειδικά όταν ο Τζο Μπάιντεν πριν τέσσερα χρόνια συναντήθηκε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ελβετία. Είναι άγνωστες σήμερα οι προεκτάσεις των ρωσοϊρανικών συμφωνιών και είναι ξεκάθαρο πως το Ιράν έστω και δια της τεθλασμένης αποτελεί τρίτο πόλο τόσο στην κρίση της Μέσης Ανατολής (από επιλογή) όσο και σε αυτή πλέον της Ουκρανίας (από συμφέρον).

Η ομαδοποίηση των «παιχτών» στις σκακιέρες έστω και μετά δύο χρόνια δείχνει πως οι δύο πλευρές έχουν χαράξει γραμμές τόσο βαθιές που η επιλογή που γίνεται είναι πέρα από οριστική και καθοριστική για τα «μελλούμενα». Σε ένα απευκταίο αλλά όχι εκτός πραγματικότητας σενάριο μίας γενικευμένης σύρραξης σε οποιοδήποτε από τα ανοιχτά μέτωπα Ανατολή και Δύση θα βρεθούν ξανά πρόσωπο με πρόσωπο με τις συνέπειες να είναι αδύνατο να καταγραφούν. Σημαντική σπουδή θα πρέπει να υπάρξει επίσης από την πλευρά των ΗΠΑ στο εάν και με ποιον τρόπο μπορεί σήμερα η δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη να υλοποιήσει το πάγιο όνειρο της Τεχεράνης για δικά της πυρηνικά όπλα…