«Ο σκληρός Τάμεσης»: Πώς ανασύρονται 30 πτώματα κάθε χρόνο από το ποτάμι του θανάτου

Η είδηση ότι κατά τη διάρκεια της έρευνας για τον ύποπτο για επίθεση με καυστικό υγρό, Αμπντούλ Εζέντι, ο ποταμός αποκάλυψε δύο πτώματα που δεν είχαν σχέση με την υπόθεση, αναδεικνύει το φρικιαστικό παρόν του.

30 πτώματα κάθε χρόνο

Κατά μέσο όρο, περίπου 30 πτώματα ανασύρονται από τα σκοτεινά νερά του Τάμεση κάθε χρόνο. Η δουλειά αυτή ανατίθεται στη Μονάδα Θαλάσσιας Αστυνόμευσης (MPU), η οποία είναι υπεύθυνη για τα 75 χιλιόμετρα του ποταμού μεταξύ του Dartford και του Hampton Court.

Πέρυσι, η MPU ανέσυρε 45 πτώματα. Δεν ήταν όλα από τον Τάμεση, καθώς η MPU αστυνομεύει επίσης λίμνες, ταμιευτήρες και 320 χιλιόμετρα καναλιών στο ευρύτερο Λονδίνο. Αλλά τα περισσότερα βρίσκονται ξεβρασμένα στις λασπώδεις και βοτσαλωτές παραλίες του ποταμού ή επιπλέουν στο γρήγορο ρεύμα του.

Τα στοιχεία της Μητροπολιτικής Αστυνομίας δείχνουν ότι το 2021 βρέθηκαν 23 πτώματα στο αστικό τμήμα του Τάμεση που καλύπτεται από την MPU. Το 2019 ήταν 27, το 2017 ήταν 30 και το 2015 ήταν 38.

Υπολογίζεται ότι κατά μήκος ολόκληρης της διαδρομής των 343 χιλιομέτρων του Τάμεση, ένα πτώμα ξεβράζεται κατά μέσο όρο μία φορά την εβδομάδα. Ελάχιστα από αυτά γίνονται πρωτοσέλιδα – και αν δεν υπήρχε η υψηλού προφίλ έρευνα για τον Εζεντί, τα δύο πτώματα που βρέθηκαν θα είχαν περάσει σχεδόν απαρατήρητα, μέσα σε μια ή δύο παραγράφους στον τοπικό Τύπο.

Αυτοκτονίες και τυχαίοι πνιγμοί

Η πρωταρχική αποστολή της MPU είναι να σώζει ζωές. Η μονάδα δέχεται περίπου 2.000 κλήσεις το χρόνο. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που αφορούν τον Τάμεση, έχει να κάνει με ανθρώπους που απειλούν να πηδήξουν.

Δεν είναι όλοι αυτοκτονικοί, ορισμένοι έχουν διαταραχές προσωπικότητας και είναι γνωστοί στις αρχές από προηγούμενα περιστατικά, σύμφωνα με αξιωματικό της MPU που μίλησε στον Guardian υπό τον όρο της ανωνυμίας. Ένας μικρός αριθμός περιστατικών είναι τυχαίοι πνιγμοί.

Σχεδόν κανένα περιστατικό δεν είναι ανθρωποκτονία. Η MPU ανασύρει πτώματα (ή τμήματα πτωμάτων) θυμάτων ανθρωποκτονίας, αλλά όχι τόσο από τον Τάμεση, όσο από ταμιευτήρες και κανάλια.

«Δεν ρίχνουν πτώματα στο ποτάμι γιατί θα μπορούσαν να αναδυθούν εξαιτίας των παλιρροιών», δήλωσε ο αξιωματικός.

Η δυσκολία της παλίρροιας

Το εύρος της παλίρροιας του Τάμεση είναι περίπου 7 μέτρα, λέει. «Αυτό είναι τεράστιο. Δύο φορές την ημέρα. Μέσα και έξω. Η παλίρροια μπορεί να είναι 5-6 κόμβοι». Αν κάποιος πηδήξει από τη Westminster Bridge, μέσα σε 10 δευτερόλεπτα μπορεί να βρεθεί 100 μέτρα πιο πάνω ή πιο κάτω στο ποτάμι.

Η ισχυρή παλίρροια είναι ένας λόγος για τον οποίο ακόμη και η εξαιρετικά έμπειρη ομάδα των 10 εκπαιδευμένων δυτών της MPU μπορεί να καταδυθεί στο ποτάμι μόνο υπό ορισμένες συνθήκες. Είναι πολύ επικίνδυνο: βάθος έως και 20 μέτρα σε ορισμένα σημεία και σκοτάδι. Συνήθως καταδύονται μόνο μεταξύ των παλιρροιών ή γύρω από προβλήτες και αποβάθρες.

Μόλις αναφερθεί ότι κάποιος έχει πηδήξει, συνήθως περιμένουν να αναδυθεί το πτώμα. Συχνά είναι ο καπετάνιος ενός πλοίου στο ποτάμι που το εντοπίζει και καλεί τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, όπως έγινε με ένα από τα δύο πτώματα που ανακαλύφθηκαν την περασμένη εβδομάδα.

Πού εντοπίζονται τα πτώματα

Παρά τη λαϊκή παράδοση που περιβάλλει την Αποβάθρα του Νεκρού, τα Σκαλοπάτια του Νεκρού και την Τρύπα του Νεκρού, που ονομάστηκαν έτσι επειδή ο κόσμος πίστευε ότι εκεί ξεβράζονταν συχνότερα τα πτώματα, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη όπου αυτά θα μπορούσαν να βρεθούν. «Είναι τυχαίο», δήλωσε ο αξιωματικός. «Δεν είναι ακριβής επιστήμη».

Όσοι πηδούν στο ποτάμι ή πνίγονται από ατύχημα, θα υποστούν ψυχρό σοκ από τις παγωμένες θερμοκρασίες κάτω από το 1,5 μέτρο βάθος. Οι μύες παγώνουν, το στόμα ανοίγει, γεμίζουν με νερό και βυθίζονται στον πυθμένα. Μόνο με την αποσύνθεση θα αρχίσουν να επιπλέουν.

«Στον Τάμεση τα πτώματα χτυπούν τον πυθμένα. Δεν μπορούμε να καταδυθούμε εκεί. Μπορεί να είναι 12 ή 13 μέτρα βάθος. Δεν μπορείς να δεις. Η παλίρροια κινείται όλη την ώρα, οπότε μπορεί να καταλήξουν 3-4 χιλιόμετρα πιο κάτω. Παρόλο που είμαστε ειδικοί και ξέρουμε το ποτάμι πολύ καλά, μιλάμε για 75 χιλιόμετρα ποταμού. Είναι σαν βελόνα στα άχυρα».

Μερικές φορές ένα πτώμα μπλέκεται σε παλιές προβλήτες. Μπορεί να παγιδευτεί σε σκουπιδοσυλλέκτες, οι οποίοι είναι σαν μεγάλοι κάδοι με πλέγμα για να πιάνουν τα σκουπίδια του ποταμού. Μπορεί επίσης να παγιδευτεί κάτω από μια φορτηγίδα, που σημαίνει ότι δεν θα ανακαλυφθεί για αρκετό καιρό – σε μια περίπτωση, χρειάστηκε ένας χρόνος για να βγει στην επιφάνεια ένα πτώμα. Άλλα πτώματα μπορεί να καταλήξουν στη θάλασσα.

Μόλις η αστυνομία μάθει ότι κάποιος έπεσε στο ποτάμι, θα πραγματοποιήσει τριήμερη έρευνα στα διαστήματα που η στάθμη του νερού πέφτει κατά 7 μέτρα περίπου, και μερικές φορές τα πτώματα βρίσκονται μέσα στις λάσπες. Διαφορετικά, θα πρέπει να περιμένουν να βγει το πτώμα στην επιφάνεια.

Ανάσυρση και αναγνώριση

Μόλις ανασυρθεί ένα πτώμα, συχνά μεταφέρεται σε ένα προσωρινό νεκροτομείο στην Αποβάθρα Wapping όπου βρίσκεται το αρχηγείο της MPU. Εκεί πραγματοποιείται η διαδικασία ταυτοποίησης. Με την πρόοδο στην τεχνολογία του DNA και στις αναφορές των αγνοούμενων, σχεδόν όλοι ταυτοποιούνται. Περιστασιακά υπάρχουν περιπτώσεις άγνωστων επισκεπτών από το εξωτερικό, των οποίων η ταυτοποίηση είναι προβληματική.

Ο Τάμεσης είναι σκληρός, τα σώματα μπορεί να ακρωτηριαστούν σοβαρά από τις προπέλες των σκαφών, τα καρφιά στις αποβάθρες, τα συντρίμμια μέσα στο ποτάμι ή από το σύρσιμο μπρος-πίσω στην κοίτη του ποταμού, λόγω της παλίρροιας. Μερικές φορές, γίνεται σύσταση στους συγγενείς να μην ζητούν να δουν φωτογραφίες των νεκρών.

Είναι μια δυσάρεστη δουλειά για την 70μελή ομάδα της MPU και αποτελεί ένα μόνο μικρό ποσοστό των καθηκόντων τους. «Αλλά είναι πραγματικά σημαντική δουλειά. Οι οικογένειες χρειάζονται να βάλουν ένα τέλος», δήλωσε ο αξιωματικός της ομάδας.