Γιατί η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία θα καθυστερήσει κι άλλο

Τα γεγονότα στην εσωτερική πολιτική επικαιρότητα στις ΗΠΑ «τρέχουν» πλέον με προεκλογικές ταχύτητες και είναι ξεκάθαρο πως το διακύβευμα του ερχόμενου Νοεμβρίου επισκιάζει ο,τιδήποτε κι αν γίνεται εντός της χώρας. Η χθεσινή απόφαση της αμερικανικής Γερουσίας να εγκρίνει ως σώμα την βοήθεια προς Ουκρανία, Ταϊβάν και το Ισραήλ μπορεί πριν από έναν χρόνο να αποτελούσε «τελειωμένη» δουλειά. Αυτό το ενδεχόμενο σήμερα απέχει πολύ όμως από το να είναι ρεαλιστικό. Το σχέδιο που έχει εγκρίνει η Γερουσία θα περάσει τώρα στα χέρια των Βουλευτών του Κογκρέσου και εκεί οι Ρεπουμπλικάνοι θα δώσουν μεγάλη αλλά κυρίως προεκλογική μάχη…

Γιατί είναι τόσο δύσκολη η πλειοψηφία

Στη Βουλή των Αντιπροσώπων οι «κόκκινοι» διαθέτουν επίσης από τις ενδιάμεσες εκλογές και μετά την πλειοψηφία, έστω και μικρή, και αναμένεται να πάρει χρόνο προκειμένου να βρεθεί η πλειοψηφία εκείνη που θα ανάψει οριστικά το πράσινο φως για το Κίεβο, το Τελ Αβίβ και την Τάι Πέι. Αυτή η διαδικασία επίσης δεν είναι ασυνήθιστη ή πρωτόγνωρη στα αμερικανικά πολιτικά χρονικά. Ακόμη και ο Μπαράκ Ομπάμα είχε αντιμετωπίσει εξόχως μεγάλη αντίσταση μέχρι να καταφέρει να κάνει νόμο του Αμερικανικού Κράτους το σχέδιό του για την υγεία, έναν από τους πρώτους νόμους που ήρθε να ακυρώσει ο Ντόναλντ Τραμπ με την εκλογή του λίγους μήνες αργότερα. Ο χρόνος που θα χρειαστεί αλλά και τι θα ζητήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι προκειμένου να συναινέσουν, έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και θα είχαν ακόμη μεγαλύτερο εάν οι ανάγκες του Ζελένσκι και των Ουκρανών δεν ήταν τόσο μεγάλες και άμεσες.

Ακόμα και η «αργή» Ευρώπη μπορεί να στείλει νωρίτερα χρήματα

Σήμερα δεν είναι εκτός πραγματικότητας επίσης το σενάριο τα χρήματα που έχει αποφασίσει εσχάτως να στείλει στην Ουκρανία η Ευρώπη, να φτάσουν πολύ ταχύτερα σε ουκρανικά χέρια από τα Αμερικανικά κεφάλαια και εάν αυτό συμβεί θα είναι η πρώτη φορά στα σχεδόν δύο χρόνια πολέμου που η Ένωση θα έχει καταφέρει να υπερκεράσει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα γρηγορότερα από τις ΗΠΑ. Στο τέλος της διαδρομής τα συγκεκριμένα κεφάλαια είναι σήμερα άκρως απαραίτητα προκειμένου η Ουκρανία να συνεχίσει να μάχεται ενάντια στη Ρωσία, μία πραγματικότητα από την οποία και η ίδια η Ευρώπη έχει αρχίσει να απομακρύνεται για διάφορους λόγους.

Η κοινή γνώμη δεν ενδιαφέρεται για τη στήριξη της Ουκρανίας

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες το κεφάλαιο οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας έχει μπει για τα καλά σε δεύτερη μοίρα ειδικά στην κοινή γνώμη κι αυτό είναι ένα από τα αρκετά ανησυχητικά σημάδια και μηνύματα που εκπέμπονται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού εσχάτως. Δεύτερο σε βαρύτητα για τα αμερικανικά μέσα μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ για το ΝΑΤΟ. Ακόμη και η ίδια η βορειοατλαντική συμμαχία τις τελευταίες τέσσερις ημέρες ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το να επικοινωνήσει σε φίλους και εχθρούς πως παραμένει ενιαία και αδιαίρετη.

Μεγάλος χαμένος η Ουκρανία

Μέσα σε αυτό το κυκεώνα εξελίξεων και γεγονότων, αυτοί που φαίνεται να χάνουν και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα είναι δυστυχώς αυτοί που συνεχίζουν να μάχονται για τα σημαντικότερα, οι ίδιοι δηλαδή οι Ουκρανοί. Μέσα στο συγκεκριμένο κλίμα που διαμορφώνεται επίσης εκτός από τα προβλήματα της Ουκρανίας οι δυτικοί της σύμμαχοι μοιάζουν να ασχολούνται όλο και πιο περιστασιακά με το πως θα αποδυναμώσουν περαιτέρω τη Ρωσία του Πούτιν. Το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Κρεμλίνο φαίνεται να παραμένει μεγάλο αλλά κανένας δεν δείχνει πρόθεση να το διευρύνει ειδικά μετά τη «συνέντευξη» Πούτιν στον αμφιλεγόμενο Κάρλσον. Ο μόνος που πραγματικά έχει τοποθετηθεί ανοιχτά για τον πόλεμο στην Ουκρανία τις τελευταίες 48 ώρες είναι ο Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος υπογράμμισε πως ο ίδιος θα τερματίσει την συγκεκριμένη σύγκρουση μέσα σε 24 ώρες μόλις επανεκλεγεί.

Μέσα στο συγκεκριμένο κατακερματισμένο από διάφορες σκοπιμότητες πλαίσιο το Κίεβο φαίνεται να μην έχει πολλές επιλογές. Το τι θα επιλέξει όμως να κάνει ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχοντας αλλάξει ριζικά τη δομή της ηγεσίας του στρατεύματός του θα φανεί σίγουρα σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα από την άφιξη της αμερικανικής ενίσχυσης στα χέρια του.