ΚΟΣΜΟΣ

Πέθανε ο Γάλλος πολιτικός και πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ

Πέθανε ο Γάλλος πολιτικός και πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ
AP Photo/William Stevens

Πέθανε ο Ζακ Ντελόρ, ο Γάλλος πολιτικός που είχε διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο Νετελόρ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών.

Πέθανε στον ύπνο του στο σπίτι του στο Παρίσι, όπως δήλωσε η κόρη του, επίσης πολιτικός, Μαρτίν Ομπρί, στο AFP.

Στην Ελλάδα γνωστά ήταν τα λεγόμενα πακέτα Ντελόρ τα οποία ήταν χρήματα τα οποία δόθηκαν από την Ε.Ε στην Ελλάδα για επενδύσεις και αναπτυξιακά προγράμματα.

Τα πακέτα Ντελόρ που εξελίχθηκαν σε ΕΣΠΑ έφεραν στην Ελλάδα 9,63 δισ. ευρώ.

Ουσιαστικά τα πακέτα είχαν σαν στόχο να συμβάλουν αποτελεσματικά στην ενίσχυση των υποδομών των ασθενέστερων περιοχών της κοινότητας.

Η διάθεση των πόρων αυτών αποφασίστηκε να γίνεται στις περιοχές των οποίων το ΑΕΠ είναι μικρότερο του 75% του μέσου κοινοτικού. Η Ελλάδα υπήχθη ολόκληρη στις περιοχές αυτές.

Τα πακέτα Ντελόρ (αργότερα ΕΣΠΑ) βοήθησαν την Ελλάδα να ενισχύσει σε σημαντικό βαθμό τις υποδομές της, όπως ήταν τα συγκοινωνιακά δίκτυα, τα έργα ύδρευσης/αποχέτευσης, οι εγκαταστάσεις για τη μεταποίηση και τυποποίηση γεωργικών προϊόντων κ.λπ.

Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πατέρας του Ευρώ

Θεωρείται πατέρας του ευρώ. Από τις Βρυξέλλες, όπου παρέμεινε επικεφαλής της Επιτροπής από το 1985 έως το 1995, ο Ντελόρ έπαιξε το ρόλο του αρχιτέκτονα στη διαμόρφωση των περιγραμμάτων της σύγχρονης Ευρώπης: εγκαθίδρυση της ενιαίας αγοράς, υπογραφή των συμφωνιών Σένγκεν, Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, έναρξη του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus, μεταρρύθμιση της κοινής γεωργικής πολιτικής, έναρξη της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που οδήγησε στη δημιουργία του ευρώ.

Πριν μεταβεί στις Βρυξέλλες είχε καταφέρει να γίνει γνωστός στην γαλλική πολιτική σκηνή.

Από το 1969 έως το 1972 ήταν Σύμβουλος του γκωλικού Γάλλου πρωθυπουργού Ζακ Σαμπάν Ντελμά. Στη συνέχεια προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και 1981 έγινε Υπουργός Οικονομικών υπό τον Φρανσουά Μιτεράν.

Μάλιστα το 1994, μέλη του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος προσπάθησαν να πείσουν τον Ντελόρ να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι θα είχε πολύ καλές πιθανότητες να νικήσει οποιονδήποτε από τους κύριους συντηρητικούς υποψηφίους - τον πρωθυπουργό Εντουάρ Μπαλαντίρ και τον δήμαρχο του Παρισιού Ζακ Σιράκ. Ωστόσο, ο Ντελόρ αρνήθηκε να θέσει υποψηφιότητα και ο τελικός υποψήφιος των Σοσιαλιστών, Λιονέλ Ζοσπέν, ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές του 1995 από τον Σιράκ.

«Δεν μετανιώνω για τίποτε», αλλά «δεν λέω ότι έπραξα σωστά», είχε δηλώσει στο περιοδικό Le Point το 2021. «Ήθελα να είμαι ανεξάρτητος και ένιωθα διαφορετικός από όσους ήταν γύρω μου. Ο δικός μου τρόπος να κάνω πολιτική δεν ήταν ο ίδιος», είχε πει.

Ομηρικοί οι καυγάδες του με τη Θάτσερ

Στη Βρετανία, ο Ντελόρ, ο οποίος συγκρούστηκε επανειλημμένα με την τότε Βρετανή πρωθυπουργό. Μάργκαρετ Θάτσερ, έγινε ο κύριος μπαμπούλας των Βρετανών ευρωσκεπτικιστών.

Αναπολώντας τις ανταλλαγές απόψεων με τη Θάτσερ, ο πρώην ηγέτης των Εργατικών Λόρδος Κίννοκ δήλωσε στην εκπομπή PM του BBC Radio 4: «Το να τον παρουσιάσει ως ένα είδος φανατικού που ήθελε να δημιουργήσει μια χώρα που ονομάζεται Ευρώπη με όλα τα παρελκόμενα ήταν εξαιρετικά παραπλανητικό, αλλά εξυπηρετούσε τον πολιτικό της σκοπό εκείνη την εποχή.

«Και φυσικά η καρικατούρα έμεινε. Αυτός δεν ήταν καθόλου ο Ζακ».

Ο Κίνοκ περιέγραψε τον Ντελόρ ως έναν «πολύ ευγενικό, ήρεμο, εξαιρετικά ευφυή άνθρωπο, έναν άνθρωπο που έλυνε προβλήματα», προσθέτοντας: «Δεν άφηνε την κρίση του για το τι ήταν δυνατό, τι ήταν πρακτικό, τι ήταν εφικτό να θολώσει από προσωπικές επιφυλάξεις ή αντιπάθειες».

Από την πλευρά του ο συντηρητικός πρώην καγκελάριος Λόρδος Κλαρκ του Νότιγχαμ δήλωσε ότι η Ευρώπη είχε την «πιο ισχυρή και μεταρρυθμιστική ηγεσία της» κατά την εποχή του Χέλμουτ Κολ ως καγκελάριου της Γερμανίας, του Μιτεράν ως προέδρου της Γαλλίας, της Θάτσερ και του Ντελόρ.

Δήλωσε στην ίδια εκπομπή: «Ο Ζακ Ντελόρ ήταν ένας από τους πιο μεταρρυθμιστικούς και δημιουργικούς από τους τέσσερις και όταν δούλευαν μαζί, ή όταν ένας από αυτούς κατάφερνε να επικρατήσει για να πάρει μια ιδέα, η Ευρώπη αναπτυσσόταν όσο ποτέ άλλοτε».