Η «ακροβασία» Νετανιάχου και η επιλογή του πολιτικού του τέλους

Το ανθρώπινο δράμα στο εσωτερικό της Γάζας δεν έχει προηγούμενο, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που εξακολουθεί να στέλνει προσωπικό κατά χιλιάδες (περισσότεροι από 4.000 επιχειρούν και εργάζονται σήμερα στη Γάζα) στην εμπόλεμη ζώνη, προκειμένου να βοηθήσει όσους έχουν καταφέρει να επιζήσουν και να συνδράμει τη μετακίνησή τους στα νότια.

Το δράμα των οικογενειών στην άλλη πλευρά του τείχους είναι επίσης αβάσταχτο, με τις οικογένειες των ομήρων να αγωνιούν εάν το δικό τους παιδί θα βρίσκεται ανάμεσα στους πρώτους 13 ή τουλάχιστον στους συνολικά 50 που η Χαμάς θα απελευθερώσει μέσα στις επόμενες τέσσερις ημέρες είναι.

Μέσα στο χάος και τον πόνο, που πάντα αμφίδρομα γεννά ο πόλεμος, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τα τέσσερα εικοσιτετράωρα για να ανασυγκροτηθεί και αυτός προσωπικά.

Τα μέτωπα που έχει μπροστά του δείχνουν όλα προς μία καταστροφική κατακλείδα.

Το ζήτημα για τον εξόχως έμπειρο στην πολιτική Νετανιάχου δεν μοιάζει να είναι πλέον απλώς η «επιβίωση».

Με βάση τα όσα δηλώνει και με ρητορική μαεστρία αρθρώνει μπροστά στις κάμερες ή πίσω από τις κλειστές πόρτες , ο κοινός παρονομαστής φαίνεται πως είναι η κρίσιμη επιλογή ενός πολιτικού τέλους.

Ο Νετανιάχου ρεαλιστικά, εάν δεν συμβεί κάτι πρωτοφανές, έχει την επιλογή να διανύσει τις τελευταίες ημέρες της κυβερνητικής του πορείας ως ο πρωθυπουργός που υπέστη ένα μεγάλο σοκ, αλλά κατάφερε να επιστρέψει τους δικούς του ανθρώπους από την κόλαση στα σπίτια τους.

Έχει επίσης την επιλογή να «ταΐσει» το ακροδεξιό θηρίο που τον στηρίζει με ακόμη μεγαλύτερα «κομμάτια» βομβαρδισμών και επιθετικής ρητορικής.

Σε αυτή την περίπτωση, είναι πιθανό να μην καταφέρει να φέρει πίσω τους ομήρους για τους οποίους έχει δεσμευθεί πως αποτελούν έναν από τους πυλώνες της επιχείρησης στη Γάζα.

Και στις δύο περιπτώσεις το πολιτικό του μέλλον, οδηγείται σε ένα τέλος: είτε θα ηττηθεί σε εκλογική μάχη είτε θα ανατραπεί από τους πολύ δεξιά του, που επιθυμούν να διατηρήσουν στο ακέραιο το πολιτικό τους ακροατήριο ή -ακόμη καλύτερα- να το «αυγατίσουν».

Επειδή στην πολιτική, όπως άλλωστε και στην ζωή, δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ο Νετανιάχου έχει αυτή τη στιγμή, λόγω της συμφωνίας αλλά και της κατάπαυσης του πυρός, την ευκαιρία για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 50 ημέρες να καθίσει το γραφείο του και να αποφασίσει με λίγο πιο καθαρό μυαλό ποιο δρόμο θα επιλέξει για τον εαυτό του.

Για την χώρα του, αυτή την επιλογή της έχει κάνει ήδη ο λαός, που έδωσε τα συγκεκριμένα ποσοστά στα κόμματα που συγκροτούν το κυβερνητικό σχήμα.

Ο Νετανιάχου διακρίνεται για τους ελιγμούς του και στην διπλωματία και στην πολιτική και επειδή επίσης πρώτα βγαίνει του χούι και μετά η ψυχή και αυτή την φορά θα επιχειρήσει έναν τελευταίο.

Το θέμα παραμένει προς ποιον θα τον απευθύνει γιατί δεν υπάρχει περίπτωση όποιον «λαγό» κι αν βγάλει από το καπέλο να λάβει χειροκρότημα και από την κοινωνία και από τους πολιτικούς του εταίρους.

Εάν επιλέξει τους πολιτικούς του εταίρους βάζει σε μέγιστο κίνδυνο την πολιτική του υστεροφημία και κάτι τέτοιο δεν είναι στο οικογενειακό και αξιακό του DNA.

Εάν επιλέξει την κοινωνία ίσως του μείνει η ελπίδα πως κάποτε ο λαός ξεχνάει και το αμυδρό μειδίαμα που έχει ο σχοινοβάτης όταν για τελευταία φορά εκτελεί το πρόγραμμά του χωρίς την ευλυγισία της νιότης του αλλά με την αξιοπρέπεια που δίνει ένα τελευταίο «χειροκρότημα» πριν την αυλαία.