Γιατί η νίκη Βίλντερς στην Ολλανδία προβληματίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση

Ο ίδιος έχει να προβληματίζεται για τον τρόπο με τον οποίο θα συγκροτήσει κυβέρνηση στη χώρα, ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι για το πώς κατάφερε να τους κερδίσει και μάλιστα με τόσο μεγάλη διαφορά. Σε κάθε περίπτωση όμως το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα, ειδικά στην καρδιά της Ευρώπης, σίγουρα ξεπερνά τα όρια της Ολλανδίας.

Ο Γκέερτ Βίλντερς δεν κρύφτηκε ποτέ. Από την αρχή της πολιτικής του διαδρομής οι θέσεις του ήταν ξεκάθαρες. Ο Βίλντερς είναι ανοιχτά κατά της μετανάστευσης, δεν επιθυμεί μουσουλμάνους στην Ολλανδία, είναι στενός φίλος του Βίκτορ Όρμπαν και ποτέ δεν έκρυψε τη διάσταση απόψεων που είχε με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με 37 έδρες σε σύνολο 150, ο Βίλντερς εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να σχηματίσει μόνος του κυβέρνηση. Το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτικών του αντιπάλων έχει ανοιχτά και δημόσια δηλώσει πως δεν θα συνεργαστεί μαζί του, ωστόσο η Ολλανδία έχει παράδοση σε μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς εκλεγμένους αντιπροσώπους στη διακυβέρνηση.

«Σε πολιτικό επίπεδο, η μεγάλη ήττα δεν είναι του απερχόμενου Μαρκ Ρούτε αλλά ολόκληρης της Ευρώπης», εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Σύμφωνα με ανάλυση του CNNi, μετά τον Βίκτορ Όρμπαν (Ουγγαρία), τη Τζόρτζια Μελόνι (Ιταλία) και τον Ρόμπερτ Φίτσο (Σλοβακία), ακόμη μία χώρα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει εκλεγμένο πολιτικό προϊστάμενο, κάποιον που ανοιχτά δεν επιθυμεί να είναι μέλος της.

Τα κύματα της πολιτικής δυσαρέσκειας για τις εξόφθαλμες αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκφράζονται πλέον όλο και πιο συχνά και κυρίως μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες σε χώρες της ΕΕ. Η εκλογή Βίλντερς από μόνη της δεν θα σήμαινε πολλά για την εκτός συνόρων της Ολλανδίας πραγματικότητα, εάν δεν υπήρχαν και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις μέσα στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Το μεγάλο στοίχημα χωρίς αμφιβολία είναι η Γαλλία, με την Μαρίν Λε Πεν να βρίσκεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε διαρκώς ανοδική πορεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιπες χώρες δεν θα πρέπει να προβληματίζουν.

Ο Βίλντερς είναι ξεκάθαρο πως θα επιδιώξει συμμαχίες και όχι συμμαχία προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση και αυτό φυσικά, δίνει σημαντικό περιθώριο ελέγχου των όσων ο ίδιος και το κόμμα του πρεσβεύουν. Αυτό επίσης σημαίνει πως όποιος επιλέξει να συγκυβερνήσει στην Ολλανδία θα έχει βάλει πολύ νερό στο πολιτικό κρασί του καθώς θα κληθεί να αποδεχθεί ή και να ανεχθεί, κάποιες από τις θέσεις του ειδικά στο μεταναστευτικό ή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκτός από τον ίδιο τον Ολλανδό πολιτικό και τον Ούγγρο Βίκτορ Ορμπάν, μεγάλος κερδισμένος από τη νίκη Βίλντερς είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Οι θεσμοί σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τον πυρήνα του προβλήματος ούτε και την έκταση που θα έχουν οι συνέπειες των αλλεπάλληλων ηχηρών πολιτικών μηνυμάτων που οι πολίτες των χωρών μελών της εκπέμπουν. Σε κάθε περίπτωση αυτή η «κώφωση» δεν θα έχει με κανέναν συνδυασμό καλή κατάληξη.